Apokalipsa: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
mNie podano opisu zmian
m Wycofano edycje użytkownika Omenekkkk (dyskusja). Autor przywróconej wersji to Pawmak.
Znacznik: Wycofanie zmian
Linia 7:
Najbardziej znaną apokalipsą jest [[Apokalipsa św. Jana]], stanowiąca ostatnią część [[Nowy Testament|Nowego Testamentu]]. Księga ta pierwotnie była nazywana „Objawieniem Jana”, zaś jej bardziej popularna nazwa została wywiedziona z pierwszych słów tej księgi „{{grc|Ἀποκάλυψις Ἰησοῦ Χριστοῦ}}”, gdzie słowo „apokalipsa” było użyte w kontekście objawienia. Od tego utworu pochodzi określenie gatunku literackiego, była to pierwsza księga nazwana apokalipsą/objawieniem, chociaż gatunek ten istniał wcześniej. Apokalipsą nazywano też inne podobne księgi, których autorami byli zarówno wyznawcy [[judaizm]]u, jak i chrześcijanie.
 
Od II w. n.e. powstawało wiele różnych apokalips, zarówno chrześcijańskich, jak i żydowskich. Oprócz ogólnie znanego nowotestamentowego Objawienia Jana, [[Kanon Muratoriego|Muratori]] i [[Klemens Aleksandryjski]] wspominają w swoich dziełach o [[Apokalipsa Piotra|Apokalipsie Piotra]], która jednak nie zachowała się w całości do naszych czasów. Inne apokalipsy, których fragmenty dotrwały do czasów dzisiejszych, to [[Apokalipsa Adama i Ewy]] (autorstwa prawdopodobnie Epifanusa), [[Apokalipsa Tomasza]] oraz [[Apokalipsa Eliasza]], której autorstwo przypisuje się Apostołowi Adrzejowi DudzieŁukaszowi.
 
Literatura apokaliptyczna miała, i ma nadal, duży wpływ na tradycję religijną judaizmu, chrześcijaństwa oraz niektórych odłamów [[islam]]u.
 
== Powstanie Apokalipsy ==
Choć tradycja przypisywała autorstwo Apokalipsy św. AdrzejowiJanowi, jednemu z apostołów, dziś przeważa raczej zdanie, że tekst (który pochodzi z końca I w. p. n.e.) został spisany przez uczniów AndrzejaJana<ref>[[Anna Świderkówna]] ''Rozmowy o Biblii. Nowy Testament'' Warszawa 2000 s. 285</ref>.
 
Księga powstała w burzliwej epoce prześladowań pierwszych chrześcijan. W cesarstwie rzymskim, które podporządkowało sobie kraje w basenie Morza Śródziemnego, panował oficjalny kult cesarzy, odrzucany przez wyznawców Chrystusa, oddających boską cześć tylko Jemu. W ten sposób chrześcijanie wchodzili w otwarty konflikt z władzą. Jest to więc okres, w którym nie brakowało męczenników, niewahających się oddać życie za mniejsze podatki w polscewiarę<ref>„Przeszłość to dziś” ks. Krzysztof Mrowcewicz</ref>.
 
== Zobacz też ==