Kutry zwalczania okrętów podwodnych projektu 918M: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m usunięcie powiadomienia o propozycji CzyWiesza (Wikiprojekt:Czy wiesz/ekspozycje/2021-10-14) |
Znaczniki: Z urządzenia mobilnego Z wersji mobilnej (przeglądarkowej) Zaawansowana edycja mobilna |
||
Linia 120:
Na wyposażenie służące do poszukiwania okrętów podwodnych składała się [[stacja hydrolokacyjna]] o zmiennej głębokości holowania [[MG329M]]. Antena stacji wysuwana była w specjalnym koszu z rufowej rampy wypadowej{{Odn|Ciślak|1995|s=88}}. Okręty te początkowo wyposażono w radar nawigacyjny [[TRN-311]], który z czasem zastąpiony został przez nowocześniejszy [[SRN-301]]. Na dodatkowe wyposażenie elektroniczne jednostek składał się m.in. radionamiernik cyfrowy [[ARC-1402]], [[echosonda]] pionowa [[SP-4301]] oraz [[Radiostacja|radiostacje]] i [[radiotelefon]]y{{Odn|Ciślak|1995|s=87}}.
W skład wyposażenia służącego zwalczaniu okrętów podwodnych wchodziły dwie pojedyncze [[Wyrzutnia torpedowa|wyrzutnie torpedowe]] [[OTAM-53]] [[Kaliber broni|kal.]] 533,3 mm dla [[Torpeda|torped]] elektrycznych [[Torpeda SET-53|SET-53M]]{{Odn|Ciślak|1995|s=88}}. Wyrzutnie ulokowane były po jednej na każdej [[Burta (statek wodny)|burcie]]{{Odn|Ciślak|1995|s=88}}. Jednostki nie miały zapasu dodatkowych torped, każda z nich była w stanie przenosić tylko dwie torpedy w wyrzutniach{{Odn|Ciślak|1995|s=86-88}}. Torpedy SET-53M to naprowadzane [[Sonar pasywny|sonarem pasywnym]] radzieckie ciężkie torpedy (o masie 1480 kg) z napędem [[Napęd elektryczny|elektrycznym]], przeznaczone do zwalczania okrętów podwodnych<ref name=":8">{{Cytuj |tytuł = SET-53 |opublikowany = WeaponSystems.net |url = https://weaponsystems.net/system/989-SET-53}}</ref>. Osiągały one prędkość 23 węzły i były w stanie zwalczać jednostki zanurzone
[[Artyleria okrętowa|Uzbrojenie artyleryjskie]] stanowiła początkowo [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|radziecka]], dwulufowa armata [[2M-3]]M kal. 25 mm umiejscowiona na dziobie jednostek. Zestaw ważył 1515 kg i był obsługiwany przez jednego [[Żołnierz|żołnierza]], który zajmował miejsce wewnątrz wieżyczki. Zapewniała ona możliwość ostrzału w promieniu 360° przy kątach elewacji od -12° do +85°<ref name=":6">{{Cytuj |tytuł = 25mm 2M-3 |opublikowany = WeaponSystem.NET |url = https://weaponsystems.net/system/474-25mm+2M-3}}</ref>. Maksymalny zasięg zwalczania celów powietrznych wynosił 2500 m, zaś maksymalny pułap celu to 1700 m<ref name=":6" />. W drugiej połowie lat 80. XX wieku wymieniono ją na nowocześniejszy zestaw krajowej produkcji [[ZU-23-2M Wróbel]]{{Odn|Ciślak|1995|s=88}}. Zestaw ten składał się z dwóch, sprzężonych ze sobą armat kal. 23 mm{{Odn|Ciślak|1995|s=88}}. Była to morska armata przeciwlotnicza opracowana w latach 70. XX wieku w [[Zakłady Mechaniczne „Tarnów”|Zakładach Mechanicznych „Tarnów”]]. Cały zestaw ważył 2500 kg, obsługiwany był przez jednego żołnierza znajdującego się w środku<ref name=":7">{{Cytuj |tytuł = 23 mm Podwójnie sprzężona armata ZU-23-2M Wróbel - Zabytki techniki ocalić od zapomnienia {{!}} 2021 |data dostępu = 2021-09-05 |opublikowany = www.zabytki-techniki.org.pl |url = https://www.zabytki-techniki.org.pl/index.php/muzeum-oreza-polskiego-w-kolobrzegu-wirtualny/254-kolobrzeski-skansen-morski/1731-23-mm-podwojnie-sprzezona-armata-zu-23-2m-wrobel}}</ref>. Zapewniała ona możliwość ostrzału w promieniu 360° przy maksymalnych kątach wychylenia lufy wynoszącymi od -10° do +88°<ref name=":7" />. Zasięg maksymalny zwalczanych celów nawodnych wynosił 2000 m, natomiast celów powietrznych 2500 m<ref name=":7" /><ref>{{Cytuj |tytuł = samolotypolskie.pl - ZU-23-2 "Wróbel" |data dostępu = 2021-09-05 |opublikowany = www.samolotypolskie.pl |url = http://www.samolotypolskie.pl/samoloty/1995/126/ZU-23-2-Wrobel}}</ref>.
| |||