Pherosphaera: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m MalarzBOT: przerabiam link na wywołania szablonu {{IUCN}}
m lit.
Linia 28:
 
[[Plik:Upper Wentworth Falls 3, NSW, Australia - Nov 2008.jpg|thumb|left|Wodospady Wentworth Falls – jedno z dwóch miejsc występowania ''P. fitzgeraldii'']]
Nazwa rodzajowa utworzona została z [[język grecki|greckich]] słów ''phero'' = nosic;nosić i ''sphaira'' = kula; w odniesieniu do kształtu szyszek nasiennych<ref name=farjon_2017/>. Oba gatunki są rzadko uprawiane. Są natomiast wskazywane jako zasługujące na rozpropagowanie, co stanowić miałoby formę [[Ochrona ex situ|ochrony ex situ]]. Oba rekomendowane są do nasadzeń w ogrodach skalnych; ''P. fitzgeraldii'' w miejscach wilgotnych, np. przy fontannach, ''P. hookeriana'' – też do uprawy w pojemnikach ustawianych na patio czy balkonach<ref name=farjon_2017/>.
 
== Morfologia ==
[[Plik:Pherosphaera fitzgeraldii Mt Tomah.jpg|thumb|''Pherosphaera fitzgeraldii'']]
; Pokrój: [[Krzew]]y, ''P. hookeriana'' ma pokrój wyprostowany i osiąga do 2,5 m wysokości, ''P. fitzgeraldii'' jest niskim, płożącym krzewem<ref name="farjon_2013"/>, rzadko osiągającym do 2 m wysokości<ref name=silba>{{cytuj książkę|autor=John Silba|tytuł=Encyclopedia coniferae|wydawca=Harold N. Moldenkeand, Alma L. Moldenke|miejsce=Corvallis, Oregon, USA|data=1986|seria=Phytologia Memoirs|strony=112}}</ref>. Kora od gładkiej do szorstkiej i łuskowatej<ref name=farjon_2017/>. Pędy rozpościerające się, sztywne i krótkie u ''P. hookeriana'', lub cienkie (do 2 mm średnicy)<ref name=silba/>, zwisające lub płożące u ''P. fitzgeraldii''<ref name=farjon_2017/>.
; [[Liść|Liście]]: Na pędach młodocianych i dojrzałych podobne do siebie<ref name=farjon_2017/>. Ułożone spiralnie, gęsto zachodzące na siebie<ref name=silba/>, łuskowate, osiągają 2–4, rzadko do 6 mm długości u ''P. fitzgeraldii'' oraz 1 × 1 mm u ''P. hookeriana''<ref name=farjon_2017>{{Cytuj książkę | autor = Aljos Farjon | tytuł = A handbook of the world’s conifers. Vol. 1 | wydawca = BRILL | miejsce = Leiden, Boston | data = 2017 | isbn = 9789004324497 | strony = 43, 557}}</ref>.
; Organy generatywne: [[Dwupienność|Rośliny dwupienne]]. Kwiaty męskie skupione w strobile kuliste do jajowatych na końcach pędów, o długości 2–6 mm<ref name=farjon_2017/>, wzniesione ku górze<ref name=silba/>, składające się zwykle z 8–15 spiralnie ułożonych łusek (rzadziej bywa ich nieco mniej). U nasady każdej z łusek znajdują się dwa woreczki pyłkowe. Strobile żeńskie tworzą się na końcach krótkich, bocznych pędów<ref name=farjon_2017/>; także są wzniesione<ref name=silba/>; składają się z 5–8 (rzadziej 3–4) rozpostartych łusek płodnych, nie mięśniejących po zapłodnieniu. W każdym ze strobili rozwijają się pojedyncze (1–4) nasiona – eksponowane i wyprostowane<ref name=farjon_2017/>.