Wikipedia

Wiktor Dunin-Wąsowicz: Różnice pomiędzy wersjami

major piechoty Wojska Polskiego, nadinspektor Straży Granicznej i inspektor Policji Państwowej
następna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
Wiktor Dunin-Wąsowicz
(Brak różnic)

Wersja z 11:04, 15 paź 2021

Wiktor Dunin-Wąsowicz (ur. 25 września 1886 w Bukareszcie, zm. ?) – major piechoty Wojska Polskiego, nadinspektor Straży Granicznej i inspektor Policji Państwowej, kawaler Orderu Virtuti Militari, inżynier[1].

Wiktor Dunin-Wąsowicz
ilustracja
inspektor inspektor
Data i miejsce urodzenia

25 września 1886
Bukareszt

Przebieg służby
Lata służby

1937–1939

Formacja

Policja Państwowa

Jednostki

Szkoła Szeregowych Policji Państwowej

Stanowiska

komendant szkoły

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941, dwukrotnie)

Życiorys

Urodził się urodził się 25 września 1886 w Bukareszcie, ówczesnej stolicy Królestwa Rumunii, w rodzinie Ludwika[2][3][4][5].

Ze wspomnień Mieczysława Naramowskiego[6] wynika, że Wiktor Dunin-Wąsowicz przyjechał z Ameryki by wstapić do Legionów Polskich[7]. Od 5 lipca do 21 listopada 1915 i od 5 lutego do 9 września 1916 służył w polu w 3. kompanii I baonu 1 Pułku Piechoty[1]. 11 października 1915 został pod Kuklami. Leczył się w c. i k. Szpitalu Rezerwowym Nr 10 należącym 4 Armii[8]. 31 marca 1917 był wykazany jako plutonowy we wniosku z 3. kompanii I baonu 1 pp do odznaczenia austriackim Krzyżem Wojskowym Karola[1]. W lipcu 1917, po kryzysie przysięgowym, został internowany w Szczypiornie[1]. Ludwik Dudziński[9] zanotował w swoim pamiętniku, że 11 października 1917 Wiktor Dunin-Wąsowicz został aresztowany pod zarzutem należenia do obozowej Rady Żołnierskiej, a zatrzymanie nastąpiło wskutek denuncjacji braci Jezierskich, rodem z ziemi kaliskiej[10]. Mieczysław Naramowski zanotował, że Wiktor Dunin-Wąsowicz przybył od obozu karnego Rastatt na początku listopada 1917 razem z Januszem Olszamowskim ps. „Łaszczyc”, Franciszkiem Tomsa ps. „Zapolski”, Maksymilianem Lewinem[7], Jerzym Thomsonem-Długosiewiczem i Bolesławem Rodkiewiczem[7].

16 stycznia 1919 jako sierżant I Brygady Legionów Polskich został z dniem 2 grudnia 1918 przyjęty do Wojska Polskiego i mianowany podporucznikiem w piechocie[11][12]. 2 lutego 1919 został czasowo odkomenderowany z 33 Pułku Piechoty do Oddziału I Sztabu Generalnego[13].

3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 1125. lokatą w korpusie oficerów piechoty, a jego oddziałem macierzystym był wówczas 1 Pułk Piechoty Legionów[14]. Później został przeniesiony do 72 Pułku Piechoty w Radomiu i przydzielony do Komendy Obozu Warownego „Wilno”[15]. W 1924 został przeniesiony do 6 Pułku Piechoty Legionów w Wilnie[16].

W sierpniu 1926 został przeniesiony z 6 pp Leg. do Korpusu Ochrony Pogranicza i przydzielony do Dowództwa 6 Brygady KOP na stanowisko II oficera sztabu[17][18]. 18 lutego 1928 został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1928 i 55. lokatą w korpusie oficerów piechoty[19]. Z dniem 31 października 1928 został przeniesiony z KOP do dyspozycji komendanta Straży Granicznej[20]. Z dniem 30 września 1930 został przeniesiony w stan spoczynku[21]. W 1934, jako oficer stanu spoczynku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Bydgoszcz Miasto. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr VIII. Był wówczas grupie oficerów „pełniących służbę w Straży Granicznej”[22].

W latach 1928–1937 pełnił służbę na stanowisku komendanta Pomorskiego Inspektoratu Okręgowego Straży Granicznej w Czersku, a od 1931 w Bydgoszczy. 20 listopada 1937 minister spraw wewnętrznych Felicjan Sławoj Składkowski mianował go z dniem 1 grudnia 1937 inspektorem Policji Państwowej i przydzielił do Komendy Głównej Policji Państwowej. 1 grudnia 1937 objął obowiązki w Inspekcji Komendy Główmej PP. Od 27 stycznia 1938 do września 1939 był komendantem Szkoły Szeregowych Policji Państwowej w Mostach Wielkich.

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ a b c d Wąsowicz - Dunin Wiktor ↓.
  2. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. WBH. [dostęp 2021-09-30]..
  3. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. WBH. [dostęp 2021-09-30]..
  4. ↑ Wąsowicz - Dunin Wiktor ↓, tu podano, że urodził się w Chicago w rodzinie Heleny.
  5. ↑ Wąsowicz Dunin-Wąsowicz Wiktor ↓, tu podano, że urodził się w Krakowie.
  6. ↑ Naramowski Mieczysław, ps. „Prorok” ↓.
  7. ↑ a b c Waliś 2017 ↓, s. 138.
  8. ↑ IV Lista strat 1916 ↓, s. 19.
  9. ↑ Dudziński Ludwik ↓.
  10. ↑ Waliś 2017 ↓, s. 58.
  11. ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 8 z 25 stycznia 1919, poz. 302.
  12. ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 10 z 30 stycznia 1919, poz. 368.
  13. ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 16 z 13 lutego 1919, poz. 557.
  14. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 56.
  15. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 331, 414, 1455.
  16. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 136, 358.
  17. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 34 z 25 sierpnia 1926, s. 278.
  18. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 125, 182.
  19. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 21 lutego 1928, s. 46.
  20. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 listopada 1928, s. 379.
  21. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 20 września 1930, s. 309.
  22. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 327, 1012.
  23. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 4 stycznia 1923, s. 8.
  24. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. WBH. [dostęp 2021-09-30]..
  25. ↑ M.P. z 1931 r. nr 296, poz. 391.
  26. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 331.

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Wiktor_Dunin-Wąsowicz&oldid=64800387”