|
== Historia ==
Tereny Petricza zostały włączone do [[Historia Bułgarii (681–1018)|państwa bułgarskiego]] w [[837]] roku w wyniku wojny bułgarskiego chana [[Presjan]]a przeciwko [[Cesarstwo Bizantyńskie|Cesarstwu Bizantyjskiemu]]. W późnośredniowiecznym okresie XII–XIV wieku Petricz stał się silną twierdzą – częścią systemu fortyfikacyjnego południowo-zachodniej Bułgarii<ref name="BC">{{Cytuj książkę | nazwisko = Cwetkow | imię = Boris | tytuł = Селищната мрежа в долината на Средна Струма през Средновековието | miejsce = Sofia | data = 2002 | strony = 62}}</ref>. Świadczą o tym pozostałości średniowiecznej fortecy [[Gjaur kalesi]], wokół której pierwotnie powstało miasto<ref name="BC"/>. Przynajmniej w XIII–XIV wieku miasto składało się z dwóch części – twierdzy, czyli tzw. ufortyfikowane centrum miasta i nieufortyfikowane zewnętrzne miasto, ale z połączonymi wieżami, arteriami wejściowymi i wyjściowymi<ref name="BC"/>. Miasto znalazło się pod panowaniem [[Imperium Osmańskie|osmańskim]] po [[1395]] roku, kiedy to zostało włączone do [[Sandżak Kiustendił|sandżaku Kiustendił]] jako ośrodek niezależnej [[nahija|nahiji]]<ref>{{Cytuj książkę | nazwisko = Matanow | imię = Christo | tytuł = Югозападните български земи през XIV век | miejsce = Sofia | data = 1986 | url = http://www.promacedonia.org/hm2/index.html}}</ref>. W latach panowania osmańskiego Petricz zyskał muzułmański wygląd. [[Bułgarzy]] uciekli w głąb góry [[Ograżden]], aby trzymać się z dala od arbitralności Turków. Osmański podróżnik [[Evliya Çelebi]] odwiedził Petricz w [[1652]] roku i poinformował, że miejscowość ma 240 niezbyt dobrze rozwiniętych domów z ogrodami; meczet, kaplicę i tylko jedną banię<ref>{{Cytuj książkę | nazwisko = Czelebi | imię = Ewlija | tytuł = Пътепис | miejsce = Sofia | data = 1972 | strony = 280–282}}</ref>. Petricz znany jest przede wszystkim z produkcji rolnej: pszenicy, jęczmienia, żyta, owsa, bawełny, ryżu, tytoniu, owoców, wśród których ważne miejsce zajmują [[kasztan]]y. W okresie [[Bułgarskie odrodzenie narodowe|bułgarskiego odrodzenia]], wraz z rozwojem rzemiosła i handlu, miasto i jego ludność rosły. W [[1845]] r. miasto odwiedził rosyjski slawista [[Wiktor Grigorowicz]], będąc w drodze ze [[Strumica (miasto)|Strumicy]] do [[Seres|Serres]], w „Eseju o podróżach po europejskiej Turcji” napisał: {{Cytat|treść=Miasto Peterch jest pełne rozpadających się domów i pięknych ogrodów. Nie ma kościołacerkwi ani szkoły. Jeśli wierzyć mieszkańcom, Turcy nie zezwalają na ich budowę<ref>{{Cytuj książkę | nazwisko = Grigorowicz | imię = Wiktor | tytuł = Очеркъ путешествія по Европейской Турціи | miejsce = Moskwa | data = 1877 | url = http://www.vostlit.info/Texts/Dokumenty/Bulgarien/XIX/1840-1860/Grigorovic/text4.phtml?id=2235}}</ref>.}} W [[1857]] r. dzięki pracy i funduszom całej chrześcijańskiej ludności miasta wybudowano pierwszą w mieście cerkiew, Cerkiew Zaśnięcia Najświętszej Maryi Panny. W świątyni wprowadzono nabożeństwo w języku greckim, a na jej dziedzińcu otwarto grecką szkołę<ref>{{Cytuj książkę | nazwisko = Tasew | imię = Christo | tytuł = Борба за национална просвета в Мелнишкия край | wydawca = Народна просвета | miejsce = Sofia | data = 1987}}</ref>. W [[1868]] roku ukończono budowę pierwszej bułgarskiej cerkwi w mieście (Św. Mikołaja), która stała się centrum walk ludności bułgarskiej z [[Grecja|grecką]] propagandą<ref>{{Cytuj książkę | nazwisko = Tarakow | imię = Todor | tytuł = Българската църковна община в Петрич (1868–1878) | wydawca = Пирински край. Краеведски изследвания | miejsce = Błagojewgrad | data = 1996}}</ref>. Na mocy [[Traktat w San Stefano|traktatu pokojowego z San Stefano]] z [[1878]] r. miasto weszło w granice wyzwolonej Bułgarii. W [[1900]] r. według statystyk [[Wasił Kynczow|Wasiła Kynczowa]] („Macedonia. Etnografia i statystyka”) miasto liczyło już 7190 osób, z czego 2450 Bułgarów, 4600 Turków, 40 Wołochów i 100 Cyganów<ref>{{Cytuj książkę | nazwisko = Kynczow | imię = Wasił | tytuł = Македония. Етнография и статистика | wydawca = Българското книжовно дружество | miejsce = Sofia | data = 1900 | strony = 186 | isbn = 954430424X | url = http://macedonia.kroraina.com/vk/vk_2_17.htm}}</ref>. Podczas [[I wojna bałkańska|wojny bałkańskiej]] w październiku [[1912]] Petricz został wyzwolony przez czetę wojewody [[Nikoła Parapanow|Nikoli Parapanowa]]. Sześćdziesiąt sześć osób z miasta wstąpiło w szeregi [[Wewnętrzna Macedońsko-Adrianopolska Organizacja Rewolucyjna|Wewnętrznej Macedońsko-Adrianopolskiej Organizacji Rewolucyjnej]]<ref>{{Cytuj książkę | tytuł = Македоно-одринското опълчение 1912–1913 г.: Личен състав по документи на Дирекция „Централен военен архив“ | wydawca = Главно управление на архивите, Дирекция „Централен военен архив“ В. Търново | miejsce = Sofia | data = 2006 | strony = 869–870 | isbn = 954-9800-52-0 | url = http://www.archives.government.bg/uploaded_files/sprav_09_all.pdf}}</ref>. W październiku [[1925]] roku, podczas grecko-bułgarskiego konfliktu granicznego, znanego jako [[incydent Petriczki]], miasto zostało zbombardowane przez armię grecką<ref name="GRC">{{Cytuj książkę | nazwisko = Tjulekow | imię = Dimityr | tytuł = Обречено родолюбие. ВМРО в Пиринско 1919–1934 | miejsce = Błagojewgrad | data = 2001 | strony = 145–149 | url = http://promacedonia.org/dt/dt2_4.html}}</ref>. Mieszkańcy Petricza zdecydowanie oparli się siłom greckim i nie pozwolili na podbicie miasta<ref name="GRC"/>.
== Religia ==
|
