Silnik Halla: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
drobne techniczne
Rescuing 3 sources and tagging 0 as dead.) #IABot (v2.0.8.2
Linia 1:
[[Plik:Wfm hall thruster.svg|thumb|Schemat silnika Halla]]
'''Silnik Halla''' jest to jeden z rodzajów [[silnik jonowy|silnika jonowego]], w którym [[jon]]y gazu są przyspieszane [[Pole elektryczne|polem elektrycznym]]. Silniki tego typu są wykorzystywane do podtrzymywania właściwej orbity [[Sztuczny satelita|satelitów]], zmiany orbity oraz do eksploracji kosmosu. Przykładem jego zastosowania był silnik PPS&nbsp;1350-G wykorzystany do napędzania [[Sonda kosmiczna|sondy]] [[SMART-1]]<ref>[{{Cytuj stronę |url=http://www.snecma.com/-satellite-propulsion-.html?lang=en |tytuł=Strona na temat silnika Halla&nbsp; PPS-1350] |data dostępu=2012-02-29 |archiwum=https://web.archive.org/web/20120225051800/http://www.snecma.com/-satellite-propulsion-.html?lang=en |zarchiwizowano=2012-02-25 }}</ref> o [[impuls właściwy|impulsie właściwym]] równym 1640 sekundom. Silnik Halla wykorzystuje [[zjawisko Halla]].
 
== Budowa i zasada działania ==
Schemat zamieszczony obok przedstawia przekrój osiowy silnika. Zasadniczym elementem silnika jest komora w kształcie pierścienia (może być to również komora cylindryczna). Na dnie komory znajduje się [[anoda]] będąca często również dystrybutorem gazu. Paliwo przedostaje się do komory silnika ze zbiornika przez otwory w anodzie o dowolnym kształcie (czasem anoda jest wykonywana z materiałów porowatych). Silniki tego typu używane w przestrzeni kosmicznej są zasilane praktycznie tylko [[ksenon]]em ze względu na to, że jest nieaktywny chemicznie w otoczeniu wody i [[tlen]]u, ma dosyć dużą [[Masa atomowa|masę atomową]], niską [[Energia jonizacji|energię jonizacji]] oraz duży [[przekrój czynny]] jonizacji. Atomy ksenonu ulegają [[Jonizacja|jonizacji]] w wyniku zderzeń z [[elektron]]ami już o energii 12 [[elektronowolt|eV]]<ref>[{{Cytuj stronę |url=http://jila.colorado.edu/~avp/collision_data/electronneutral/ELECTRON.TXT |tytuł=Zbiór przekrojów czynnych dla różnych gazów stworzony przez A. V. Phelps] |data dostępu=2010-03-10 |archiwum=https://web.archive.org/web/20100613175110/http://jila.colorado.edu/~avp/collision_data/electronneutral/ELECTRON.TXT |zarchiwizowano=2010-06-13 }}</ref>. Innymi paliwami rozważanymi do użycia w tego typu silnikach są [[krypton]], [[argon]], [[cez]], [[bizmut]], [[magnez]], [[cynk]], a ostatnio prowadzone są prace mające na celu sprawdzić możliwość użycia [[azot]]u i tlenu cząsteczkowego<ref>{{cytuj | autor = L. Garrigues | tytuł = Study of a Hall effect thruster working with ambient atmospheric gas as propellant for low earth orbit missions | czasopismo = Proc. 32nd International Electric Propulsion Conference | numer = No. 11-142 | wydawca = The Electric Rocket Propulsion Society | miejsce = Wiesbaden, Germany | data = 2011 | url = http://erps.spacegrant.org/uploads/images/images/iepc_articledownload_1988-2007/2011index/IEPC-2011-142.pdf | data dostępu = 2012-02-29 | archiwum = https://web.archive.org/web/20160304185925/http://erps.spacegrant.org/uploads/images/images/iepc_articledownload_1988-2007/2011index/IEPC-2011-142.pdf | zarchiwizowano = 2016-03-04 }}</ref>, co byłoby niewątpliwym plusem do zastosowania silników Halla na niskich orbitach [[Niska orbita okołoziemska|LEO]] ze względu na taki właśnie skład atmosfery na wysokości 250 km.
 
Między anodą a znajdującą się na zewnątrz [[Katoda|katodą]] przyłożone jest stałe napięcie elektryczne o wartości z przedziału 200-500 V, a w specyficznych zastosowaniach może to być nawet 600 V. Napięcie to przyspiesza jony w kierunku wylotu.