Ziemia lęborsko-bytowska: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Imprezes (dyskusja | edycje)
m drobne redakcyjne
Imprezes (dyskusja | edycje)
m drobne techniczne
Linia 14:
'''Ziemia lęborsko-bytowska''' – terytorium historyczne na [[Pomorze|Pomorzu]], złożone z dwóch okręgów ze stolicami w [[Bytów|Bytowie]] i [[Lębork]]u.
 
Obszarem do rzeki [[Łeba (rzeka)|Łeby]] władała dynastia [[Gryfici|Gryfitów]], jednak terytoriami miast [[Sławno]] i [[Słupsk]] rządziła ich boczna linia po [[Racibor I|Raciborze I]]. W 1227 r. po wymarciu bocznej linii, terytorium to nie powróciło do Gryfitów, lecz przeszło pod panowanie [[Sobiesławice|Sobiesławiców]]. W 1282 między księciem gdańskim [[Mściwój II|Mściwojem II]] a księciem wielkopolskim [[Przemysł II|Przemysłem II]] zawarty został [[układ w Kępnie]]; umowa głosiła, że ten z książąt, który przeżyje drugiego, będzie po nim dziedziczył. Od śmierci Mściwoja II w 1294 roku ziemia lęborsko-bytowska została objęta przez Przemysła II (następnie króla Polski), jednak roszczenia do tej ziemi zgłaszali także margrabiowie brandenburscy z [[dynastia askańska|dynastii askańskiej]]. Doprowadziło to do najazdu wojsk margrabiów brandenburskich w 1307 roku. W 1309 margrabia [[Waldemar Wielki (margrabia brandenburski)|Waldemar]] na mocy układu w Myśliborzu zrezygnował z roszczeń do [[Pomorze Gdańskie|Pomorza Gdańskiego]] na rzecz [[Zakon krzyżacki|zakonu krzyżackiego]] w zamian za 10 000 srebrnych marek. Dzięki temu m.in. ziemia lęborsko-bytowska została przejęta przez [[Zakon krzyżacki|Krzyżaków]]. W 1317 r. Krzyżacy przekazali [[ziemia sławieńskosłupsko-słupskasławieńska|terytoria Sławna i Słupska]] księciu [[Warcisław IV|Warcisławowi IV]]. Książę pomorski w 1321 r. podarował obszar Bytowa swojemu marszałkowi Henningowi Behr. Jego syn w 1329 r. sprzedał „''territorium Butow, dominium et castrum''” [[Zakon krzyżacki|zakonowi krzyżackiemu]]<ref>{{cytuj książkę|tytuł=Reiche und Territorien in Ostmitteleuropa|wydawca=Oldenbourg|miejsce=München|data=2006|strony=94|isbn=3-486-57-839-1|rozdział=Die Lande Lauenburg und Bütow in ihrer wechselnden Zugehörigheit zum Deutschen Orden, zu Pommern und Polen und zu Brandenburg-Preußen|imię r=Roderich|nazwisko r=Schmidt|url=http://books.google.de/books?id=-W9_1hHDnZAC&pg=PA93&dq=Roderich+Schmidt&lr=#v=onepage&q=Roderich%20Schmidt&f=false}}</ref> za 800 grzywien denarów<ref name=":0">{{Cytuj |tytuł = Archeologia o zamku w Bytowie |data dostępu = 2018-03-01 |url = https://www.academia.edu/35289114/Archeologia_o_zamku_w_Bytowie |język = en}}</ref>.
 
W latach 1455–1460 i od 1466 należała do [[książęta pomorscy#KSIĘSTWO POMORSKIE (ZACHODNIE)|książąt pomorskich]]. W 1460 roku książę [[Eryk II (książę pomorski)|Eryk II]] przekazał ziemię bytowską Krzyżakom zrywając sojusz z Polską, jednak w 1466 roku za zgodą Kazimierza Jagiellończyka wykupił ją od Krzyżaków na warunkach ogólnikowo określonej zależności od [[Polska|Polski]]<ref name=":0" />. Od [[1526]] ziemia lęborsko-bytowska była [[lenno|lennem]] Królestwa Polskiego.