Aleksandrina od Balazar: Różnice pomiędzy wersjami

Nie jest znany dokładny termin wystąpienia jej pierwszych wizji i [[ekstaza|ekstaz]], ale według jej [[biograf]]a, Domenico Mondrone, miały już miejsce w 1933 i były wówczas częste. W tym samym roku podyktowała biografowi słowa, które wyrzekł do niej Chrystus: ''Daj mi swoje ręce, bo chcę je ukrzyżować; daj mi stopy, chcę wbić w nie gwoździe; daj mi głowę, chcę ukoronować ją cierniem, tak jak to Mnie uczyniono; daj mi serce, chcę przebić je włócznią, jak Mnie przebili''. Słowa te usłyszała jeszcze 6 oraz 18 września 1934 i zgodziła się przyjąć te obciążenia, jednak nigdy nie miała [[Stygmat (religia)|stygmatów]]. Duchowo współuczestniczyła w [[Pasja|Męce Pańskiej]]. 2 października 1938 zanotowała kolejne przesłanie Jezusa, że ''przejdzie przez całą Jego Mękę, od [[Ogród Oliwny|Ogrójca]] do [[Golgota|Kalwarii]], lecz nie dojdzie do momentu śmierci, do "consummatum est"''. Od tego czasu przeżywała eksatazy Męki Pańskiej trwające około 3,5 godziny, które zakończyły się 27 marca 1942. Podczas trwania ekstaz była głucha i ślepa na otoczenie, chwilowo traciła [[oddychanie|oddech]], a podczas biczowania Chrystusa traciła przytomność z bólu doświadczając uderzeń. Bardzo realistycznie przeżywała proces ukrzyżowania, robiąc wrażenie naprawdę krzyżowanej, m.in. spazmatycznie kurczyła kurczyła palce i dotykała przegubów, a nie dłoni, na około pięćdziesiąt lat przed odkryciem, że gwoździe nie były wbijane w dłonie. 29 sierpnia 1941, podczas ekstazy, upadła z łóżka, a obecny w pokoju ksiądz nie mógł jej udźwignąć i podnieść, mimo że ważyła wówczas około czterdzieści kilogramów. Zapytana o wagę krzyża, który dźwiga odparła: ''Mój krzyż ma wagę całego świata''<ref name=burch/>.