Andrzej Bieniek (ekonomista): Różnice pomiędzy wersjami

Od 1942 r. kierował Wydziałem Centralnej Księgowości wchodzącym w skład VII Oddziału [[Komenda Główna Armii Krajowej|Komendy Głównej Armii Krajowej]], noszącego nazwę: [[Biuro Finansów i Kontroli]]. Rozstrzelany 26 lipca 1944 r. w ruinach getta w Warszawie.

W czasie drugiej wojny formalnie był zatrudniony w przedsiębiorstwie niemieckim jako rewident, co stwarzało mu możliwość przekraczania granic ówczesnej Generalnej Guberni i odbywania licznych podróży. Wykorzystywał to w pracy konspiracyjnej w celu utrzymywania kontaktów z Polakami walczącymi z okupantem na ziemiach polskich przyłączonych do III Rzeszy. Nosił pseudonim „Krawczyk".

Od 1942 r. kierował Wydziałem Centralnej Księgowości wchodzącym w skład VII Oddziału [[Komenda Główna Armii Krajowej|Komendy Głównej Armii Krajowej]], noszącymnoszącego nazwę: Biura[[Biuro Finansów i Kontroli]]. Działał także jako wykładowca i skarbnik w konspiracyjnej Szkole Głównej Handlowej, występującej oficjalnie pod nazwą Miejskiej Szkoły Handlowej.

Był szefem Centralnej Księgowości w [[Biuro Finansów i Kontroli|Biurze Finansów i Kontroli]] [[Komenda Główna Armii Krajowej|Komendy Głównej Armii Krajowej]], nosił pseudonim „Krawczyk". W ramach Biura Kontroli i Finansów, którym przez cały okres okupacji dowodził podpułkownik [[Stanisław Thun]], używający różnych pseudonimów, stworzono szereg wydziałów: Sekretariat, Kasę Główną, Centralną Księgowość, którą kierował dr Andrzej Bieniek, Wydział Kas Podręcznych i Walutowych, Wydział Kas Depozytowych, Wydział Kontroli i Zaopatrzenia, Wydział Produkcji Banknotów (fałszywych), Centralną Opiekę Podziemną (opieka nad uwięzionymi i ich rodzinami, wysyłanie paczek do więzień i obozów, czasem próby wykupu uwięzionych), Wydział Inwestycji i Zakupów zajmujący się skrytkami, Zespół Ochrony i Transportu (transport pieniędzy i ich ochrona), Przedsiębiorstwa (legalnie działające firmy, pod których szyldem działała Armia Krajowa) i Magazyny. Armia Krajowa cechowała się zatem wieloszczeblową i skomplikowaną strukturą zarządzania. Wiedza głównego księgowego, którym był Andrzej Bieniek, musiała być zatem rozległa.

15 maja 1944 r. Gestapo wtargnęło do prywatnego mieszkania Janiny Walewskiej przy ulicy 6 Sierpnia (obecnie ul. Nowowiejska) w Warszawie. Oprócz właścicielki występującej jako Hanna Gadomska aresztowano Jadwigę Kruszewską (pseud. „Wiga”), Jadwigę Kubiak („Kubę”), doktora medycyny Izabelę Łopuską, legitymującą się fałszywą kennkartą wystawioną dla rzekomej folksdojczki Marty Schultz, oraz doktora Andrzeja Bieńka („Krawczyka”). Zatrzymana wraz z nimi bardzo młoda łączniczka zwana „Lalą” (nazwisko nieznane) ułatwiła Niemcom likwidację grupy, udzielając istotnych informacji. W wyniku dokładnej rewizji przeprowadzonej w lokalu Niemcy znaleźli broń, pieniądze – „młynarki” i obcą walutę. Wszystkie aresztowane osoby działały w VII Oddziale Komendy Głównej Armii Krajowej (Biuro Finansów i Kontroli). Najbardziej obciążone: Jadwiga Kubiak „Kuba” i Izabela Łopuska już w [[Mauzoleum Walki i Męczeństwa w Warszawie|siedzibie Gestapo w alei Szucha]] zażyły truciznę, którą miały starannie ukrytą. Na rozkaz Niemców zostały „niestety” odratowane przez polskich lekarzy–więźniów przebywających na [[Pawiak]]u. Rozpoczęło się długotrwałe, wielotygodniowe śledztwo połączone z torturami, w którym jedną z najważniejszych i najwięcej wiedzących osób był znawca księgowości dr Andrzej Bieniek.