1141
edycji
Uwzględniłem uwagi z dyskusji - uzupełniłem o streszczenie dokumentu przez wybitnego katolickiego historyka, podałem bardziej adekwatny do jego wymowy cytat, dodałem informację o zmianie podejścia Kościoła do nauki przez II Sobór Watykanski, podałem działający linki do dokumentu
(WP:SK, dodanie listy punktowej (czy jak to się piszę)) |
(Uwzględniłem uwagi z dyskusji - uzupełniłem o streszczenie dokumentu przez wybitnego katolickiego historyka, podałem bardziej adekwatny do jego wymowy cytat, dodałem informację o zmianie podejścia Kościoła do nauki przez II Sobór Watykanski, podałem działający linki do dokumentu) Znaczniki: Wycofane VisualEditor |
||
|
# O wierze i rozumie.
Zdaniem wybitnego katolickiego<ref>{{Cytuj |autor = Georges Minois |tytuł = Kościół i nauka. Dzieje pewnego niezrozumienia |data = 1995 |wolumin = tom 1 |miejsce = Warszawa |s = str. 17}}</ref> historyka idei [[Georges Minois|Georgesa Minois]] w konstytucji "Dei Filius" została uroczyście potwierdzona tradycyjna doktryna, która stanowiła podstawę relacji [[Kościół katolicki]] - [[nauka]]. Dokument ustalał następujące zasady:
* [[Wiara (chrześcijaństwo)|Wiara]] i [[rozum]] zawsze są ze sobą zgodne; nie może być między nimi sprzeczności.
* Złudzenie sprzeczności może wynikać ze złego przedstawienia dogmatu lub niepoprawnego rozumowania.
* Wszelkie rezultaty naukowe sprzeczne z wiarą są fałszywe i Kościół musi je odrzucić.
* Poszczególne nauki mają swobodę stosowania swoich metod, ale Kościół musi czuwać, aby nie popełniały błędów sprzecznych z wiarą.
* Wiara i rozum wspierają się wzajemnie i uzupełniają: rozum potwierdza prawdziwość wiary, a wiara chroni rozum od błędów.
* Wiara stoi ponad rozumem.
* Kościół nie zwalcza nauki ani [[Technika|techniki]].
* Doktryna wiary została objawiona w kształcie niezmiennym raz na zawsze; wykluczona jest jakakolwiek ewolucja [[Dogmat|dogmatów]]; posłannictwo Kościoła polega na głoszeniu dogmatów, a nie ich dostosowywaniu do zmian w świecie; decyzje Kościoła są nieomylne.
Konstytucja podkreślała, że zgodnie z doktryną Kościoła katolickiego rozum zajmuje pozycję niższą w stosunku do wiary, gdyż nie wolno mu przekraczać granic wyznaczonych przez dogmaty.
Zgodnie ze zwyczajem do dokumentu są dołączone tzw. kanony, w których użyto formuły klątwy wobec osób używających zakazanych twierdzeń<ref>{{Cytuj |autor = Georges Minois |tytuł = Kościół i nauka. Dzieje pewnego niezrozumienia |data = 1996 |wolumin = tom 2 |miejsce = Warszawa |s = str. 224-225}}</ref>.
{{Cytat
|treść = „Gdyby ktoś mówił, że nauki ludzkie można uprawiać z taka swobodą, że ich twierdzenia, nawet gdyby się sprzeciwiały nauce objawionej, mogą być przyjęte jako prawdziwe, a przez Kościół, nie mogą być odrzucone – niech będzie wyklęty.”
|autor =
|źródło = Dei Filius,
|styl = środek
}}
II Sobór Watykański obradujący w latach 1962-1965 uznał autonomię nauki<ref>{{Cytuj |autor = Georges Minois |tytuł = Kościół i nauka. Dzieje pewnego niezrozumienia |data = 1996 |wolumin = tom 2 |miejsce = Warszawa |s = str. 359-360}}</ref>. O relacji rozumu i wiary traktuje także encyklika [[Fides et ratio]] ogłoszona przez [[Jan Paweł II]] w1998 r.
== Przypisy ==
| |||