Aleksander Getritz: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Linia 30:
Był on także aktywnym działaczem politycznym. Związany był z [[Konfederacja Narodu Polskiego|Konfederacją Narodu Polskiego]]<ref name="samorząd"/>. Był wieloletnim radnym Lwowa (od 1884), członkiem klubu mieszczańskiego. Sprawował funkcję jednego z zastępców przewodniczącego prezydium rady miasta.
Jednocześnie Getritz prowadził działalność społeczną. Uchodził za ''przyjaciela młodzieży robotniczej i rzemieślniczej''<ref name = "samorząd25"/>. Sprawował m.in. funkcję prezesa lwowskiej kasy zaliczkowej<ref name="biogram"/>, członka zarządu tamtejszej izby rękodzielniczej oraz był członkiem izby handlowo-przemysłowej. Działał również w Lwowskim Towarzystwie Strzeleckim<ref name="strzelec"/>. Był kuratorem Stowarzyszenia Przemysłowców i Rękodzielników „Skała"<ref name="samorząd26"/>, a także pierwszym wiceprezesem rady nadzorczej muzeum przemysłowego miejskiego we Lwowie<ref name="tarnów"/>. Był również członkiem lwowskiego Klubu Węgiersko-Polskiego<ref name="kresy"/> oraz członkiem Zarządu założonego w marcu 1888 „Towarzystwa Wzajemnej Pomocy Uczestników Powstania Polskiego z r. 1863/4"<ref>{{cytuj pismo |nazwisko =Michalska-Bracha |imię =Lidia |tytuł = Wojciech Biechoński i lwowscy weterani 1863 roku |czasopismo = Świętokrzyskie |numer = |wydanie = |strony = 48 |data = 22 stycznia 2013 |wydawca = |miejsce = Kielce |issn = |url = http://sbc.wbp.kielce.pl/Content/20231/PDF/%C5%9Awi%C4%99tokrzyskie%20wydanie%20specjalne.pdf }}</ref>.
Z działalnością publiczną Aleksandra Getritza związana jest następująca anegdota: {{Cytat|''Gdy cesarz [[Franciszek Józef I|Franciszek Józef]] zwiedzał po raz pierwszy byłą [[Galicja (Europa Środkowa)|Galicję]], przedstawiono mu we Lwowie szereg osobistości, a między innymi [[Bractwa kurkowe w Polsce|Bractwo Strzeleckie (Kurkowe)]]. Ówczesny prezydent miasta [[Edmund Mochnacki|Mochnacki]], niemocny w [[język niemiecki|języku niemieckim]], gdy przyszła kolej przedstawić mistrza introligatorskiego Aleksandra Getritza, nie umiejąc wyrazić zawodu jego w języku niemieckim, zaprezentował po prostu: „Herr Getritz... introligator”. Cesarz spojrzał z podziwem na okazałego mistrza naszego, przybranego w bogaty [[kontusz]], opasanego [[pas kontuszowy|pasem litym słuckim]] i z [[karabela|karabelą]], i zapytał trochę niedowierzająco: „So jung und schon Introligator?” (Taki młody a już introligator?). Pomyślał zapewne, że to chyba bardzo wysoka godność, kiedy brzmieniem wyrazu tak bardzo przypomina jego własny zawód, tj. ... imperatora''<ref name="bibliotekarz"/>.}}
| |||