Helena (Konowałowa): Różnice pomiędzy wersjami

'''Helena''', imię świeckie '''Olga Aleksiejewna Konowałowa''' (ur. 10 lipca 1867 w [[Moskwa|Moskwie]], zm. 5 września 1937 w [[Małojarosławiec|Małojarosławcu]]) – [[Rosja|rosyjska]] mniszka [[prawosławie|prawosławna]], przełożona monasterów [[monaster Narodzenia Matki Bożej w Różanymstoku|Narodzenia Matki Bożej w Różanymstoku]], a następnie [[monaster św. Katarzyny w Widnym|św. Katarzyny w Widnym]].

Ukończyła gimnazjum żeńskie w [[Petersburg]]u i kursy przygotowujące do wykonywania zawodu prywatnej nauczycielki. W wieku dwudziestu czterech lat wstąpiła jako [[posłusznik|posłusznica]] do [[monaster Narodzenia Matki Bożej w Leśnej|monasteru Narodzenia Matki Bożej w Leśnej]], następnie złożyła w nim wieczyste śluby mnisze. W klasztorze pełniła obowiązki bibliotekarki, śpiewała w chórze cerkiewnym, opiekowała się pasieką i sadem, kierowała szkołą ikonopisania. W 1901, z rekomendacji przełożonej klasztoru w Leśnej, ihumeni [[Katarzyna (Jefimowska)|Katarzyny]], stanęła na czele nowej żeńskiej wspólnoty mniszej w [[monaster Narodzenia Matki Bożej w Różanymstoku|Krasnymstoku]]<ref name="paw250">{{cytuj książkę | autor = Pawluczuk U. A.| tytuł = Życie monastyczne w II Rzeczypospolitej| wydawca = Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku| rok = 2007| strony = 250| isbn = 978-83-7431-127-4}}</ref>, utworzonej w skasowanym przez władze carskie [[Sanktuarium Maryjne w Różanymstoku|klasztorze dominikańskim]]. Otrzymała wówczas godność ihumeni. Pod jej kierunkiem nowy monaster rozwinął działalność oświatową, gospodarczą i dobroczynną. Sama przełożona pracowała w prowadzonych przez wspólnotę szkołach wiejskich<ref name="paw40">{{cytuj książkę | autor = Pawluczuk U. A.| tytuł = Życie monastyczne w II Rzeczypospolitej| wydawca = Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku| rok = 2007| strony = 40| isbn = 978-83-7431-127-4}}</ref>. W 1903 staraniem ihumeni Heleny na trasie kolejowej z [[Petersburg]]a do [[Warszawa|Warszawy]] uruchomiony został przystanek w Krasnymstoku, co miało ułatwić pielgrzymom docieranie do monasteru (w czasie największych świąt w klasztorze gromadziło się nawet 15 tys. pątników)<ref name="paw40"/>. W 1907 mniszka otrzymała jedno z najwyższych odznaczeń [[Rosyjski Kościół Prawosławny|Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego]] – krzyż z ozdobami<ref name="paw250"/>.

W 1915 ihumenia Helena udała się na [[bieżeństwo]] razem z całą kierowaną przez siebie wspólnotą i do 1921 mieszkała w [[monaster św. Katarzyny w Widnym|monasterze św. Katarzyny w Widnym]] w obwodzie moskiewskim<ref name="ek">[http://www.ekaterinamon.ru/index.php3?id=125 XX ВЕК]</ref>. W 1921 razem z 21 siostrami udała się do [[Grodno|Grodna]], licząc na możliwość odtworzenia życia monastycznego w Krasnymstoku. Jego obiekty i majątek zostały jednak [[akcja rewindykacji cerkwi prawosławnych w II Rzeczypospolitej|zwrócone Kościołowi katolickiemu]]. W Grodnie ihumenia stanęła na czele [[monaster Narodzenia Matki Bożej w Grodnie|monasteru Narodzenia Matki Bożej]], lecz w związku z jego bardzo trudną sytuacją finansową w 1923 wróciła do Moskwy. Część przybyłych razem z nią mniszek pozostała w Grodnie, część zaś skierowano do męskiego [[monaster Zaśnięcia Matki Bożej w Żyrowiczach|monasteru Zaśnięcia Matki Bożej w Żyrowiczach]]<ref name="paw250"/>.