Wikipedysta:Tadam/brudnopis3: Różnice pomiędzy wersjami

W 1575 i 1576 służył na Węgrzech przeciwko Turkom. W 1577 brał udział w oblężeniu Gdańska służąc w wojsku polskim. W 1578 i 1579 walczył w Niderlandach, gdzie prawdopodobnie służył arcyksięciu [[Maciej Habsburg|Maciejowi]]. W 1581 pod wodzą króla [[Stefan Batory|Stefana Batorego]] walczył z Moskwą. Ponownie wstąpił do służby cesarskiej, pełnił służbę w 1582 roku podczas [[Sejm Rzeszy (Święte Cesarstwo Rzymskie)|Sejmów Rzeszy]] w [[Augsburg]]u. W 1588 pojawił się jako „doświadczony pułkownik” w armii arcyksięcia Maksymiliana walczącego o koronę polską i podobno radził uniknąć błędu, który spowodował klęskę pod [[Bitwa pod Byczyną|Byczyną]]. Gdy Maksymilian został zwolniony z niewoli, Redern stanął na czele kawalerii, co pozwoliło arcyksięciu uchylić się od przysięgi zawartej z Polakami w [[Traktat bytomsko-będziński|traktacie pokojowym]]. Niedługo potem arcyksiążę miał go mianować swoim doradcą i nadwornym marszałkiem, które to tytuły nosił jeszcze w 1597 r., podczas gdy w 1599 r. nazywany jest tylko doradcą Maksymiliana. 22 czerwca 1593 wyróżnił się w bitwie pod [[Sisak]] stojąc na czele pułku kawalerii śląskiej w decydującym ataku na czterokrotnie silniejszą armię Turków, jesienią tego samego roku odniósł zwycięstwo z 1300 jeźdźcami nad znacznie większymi siłami armii tureckiej. Prawdopodobnie w kolejnych latach również brał udział w wojnie tureckiej. Wspomina się, że w 1595 r. był generałem porucznikiem w armii pod dowództwem Petera Woka von Rosenberga, którą czeskie [[Państwo stanowe|stany]] wysłały na Węgry, a 3 września 1596 r. zdobył [[Hatvan]] a w październiku odznaczył się w walkach pod [[Mezőkeresztes]]. W 1598 z załogą liczącą 2 tys. ludzi bronił miasta [[Oradea]] przed napierającą w przewadze armią turecką. Podczas oblężenia wykazał się rozwagą oraz determinacją odpierając dwanaście szturmów, po czym 3 listopada wróg odstąpił zupełnie. W nagrodę cesarz mianował go dowódcą najważniejszej w cesarskich Węgrzech twierdzy [[Győr]], podniósł go do rangi cesarskiego barona, 16 maja 1599 nadał mu tytuł szlachecki, a 3 sierpnia za zasługi, zwłaszcza w Oradzie, otrzymał 20 tys. talarów. W tym czasie dostąpił wielu zaszczytów, został między innymi Hofkriegsrathspräsident, Obergeneral, Geheimrat. W 1600 r. objął dowodzenie po feldmarszałku hrabim Adolfie von Schwarzenbergu, który poległ podczas oblężenia miasta [[Pápa]], Melchior dzień po swoim przybyciu, 9 sierpnia, przeprowadził szturm na zajęte przez zbuntowanych Francuzów i Walonów miasto, zdobył twierdzę i krwawo rozprawił się ze schwytanymi rebeliantami. 11 sierpnia wrócił do Wiednia i prawdopodobnie tam został awansowany z pułkownika na [[Generalfeldmarschall|feldmarszałka]]. Mimo iż był już chory, wrócił na Węgry, lecz jego stan się tylko pogorszył, postanowił wrócić do domu lecz zmarł w drodze.

 

 

== inne ==