Wikipedia

Juliusz Ulrych: Różnice pomiędzy wersjami

Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
Gruzin (dyskusja | edycje)
Redaktorzy
32 978 edycji
Nie podano opisu zmian
Kelvin (dyskusja | edycje)
Redaktorzy
39 200 edycji
Linia 14:
|data śmierci = 31 października 1959
|miejsce śmierci = [[Londyn]]
|lata służby = 1914-19591914–1959
|siły zbrojne = [[Plik:Orzełek legionowy.svg|20px]] [[Legiony Polskie (1914–1918)|Legiony Polskie]]<br /> [[Plik:Orzełek II RP.svg|20px]] [[Wojsko Polskie (II RP)|Wojsko Polskie]]
|jednostki = [[Korpus Ochrony Pogranicza]]<br />[[36 Pułk Piechoty Legii Akademickiej]]
|stanowiska = [[szef sztabu]]<br />dowódca pułku piechoty
|wojny i bitwy = [[I wojna światowa]]<br />[[wojna polsko-bolszewicka]]<br />[[II wojna światowa]]<br />[[kampania wrześniowa]]
|późniejsza praca = [[Ministerstwo Komunikacji|Minister komunikacji]]
|odznaczenia = {{order|ODRK|1}}<br />{{order|VM|KS}} {{order|KN|KN}} {{order|OOP|KO}} {{order|KW|4}} {{order|KZ|Z}} {{order|KZ|Z}} {{order|LH|WO}} {{order|JUG-OKJI|WO}} {{order|OKO|3}} {{order|OGR|KO}}<br /> {{order|PL-OZWS}} {{order|PL-OGISZ}}
|commons = Category:Juliusz Ulrych
|wikicytaty =
}}
[[Plik:Juliusz Ulrych.jpg|240px|thumb|240px|Juliusz Ulrych]]
[[Plik:Rzad Skladkowskiego 1936.jpg|240px|thumb|240px|Rząd Felicjana Składkowskiego (1936), od lewej: [[Juliusz Poniatowski]], [[Marian Zyndram-Kościałkowski]], [[Eugeniusz Kwiatkowski]], [[Felicjan Sławoj Składkowski]], [[Edward Śmigły-Rydz]], [[Witold Grabowski]], [[Tadeusz Kasprzycki]], [[Józef Beck]], [[Wojciech Świętosławski (minister)|Wojciech Świętosławski]], Juliusz Ulrych, [[Emil Kaliński]]]]
[[Plik:Juliusz Ulrych-tablica.jpg|240px|thumb|240px|Tablica pamiątkowa na [[Cmentarz ewangelicko-augsburski w Warszawie|cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie]]]]
'''Juliusz August Ulrych'''<ref>W 1935 dokonano zmiany imienia z Juliusz na Juliusz August. {{Cytuj pismo | tytuł = Stwierdzenia |url = http://www.wbc.poznan.pl/publication/56690|czasopismo = [[Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych]] | wolumin = Nr 8 | strony = 56 | data = 1 czerwca 1935 | url = http://www.wbc.poznan.pl/publication/56690}}</ref> (ur. [[9 kwietnia]] [[1888]] w [[Kalisz]]u, zm. [[31 października]] [[1959]] w [[Londyn]]ie) – [[Polacy|polski]] [[polityk]], członek [[Polska Organizacja Wojskowa|Polskiej Organizacji Wojskowej]], piłsudczyk, [[pułkownik]] [[Oficer dyplomowany|dyplomowany]] [[Piechota II RP|piechoty]] [[Wojsko Polskie (II RP)|Wojska Polskiego]], minister komunikacji (1935–1939).
 
== Życiorys ==
=== Młodość ===
Ulrych pochodził z zamożnej [[Luteranizm|luterańskiej]] rodziny kupieckiej o korzeniach niemieckich osiadłej od kilku pokoleń w [[Turek|Turku]], [[Kalisz]]u i [[Stawiszyn]]ie. Był synem Emila i Berty ze Starków, modszymmłodszym bratem [[Aleksander Emil Ulrych|Aleksandra]] (1886–1945). Ojciec braci Ulrychów spoczywa w Turku, a matka w Stawiszynie, oboje na cmentarzach ewangelickich.
 
Juliusz uczęszczał do [[I Liceum Ogólnokształcące im. Adama Asnyka w Kaliszu|Miejskiego Gimnazjum Klasycznego w Kaliszu]], a po strajku szkolnym w 1905 do polskiej średniej [[II Liceum Ogólnokształcące im. Tadeusza Kościuszki w Kaliszu|Szkoły Handlowej w Kaliszu]]. Po złożeniu egzaminu dojrzałości w [[I Liceum Ogólnokształcące im. Bartłomieja Nowodworskiego w Krakowie|Gimnazjum św. Anny w Krakowie]] studiował inżynierię komunikacji na [[Politechnika Lwowska|Politechnice Lwowskiej]]<ref>wedługWedług innych źródeł – prawo na [[Uniwersytet Jagielloński|Uniwersytecie Jagiellońskim]].</ref>.
 
=== Działalność niepodległościowa ===
Od wczesnej młodości działał w „[[Związek Strzelecki|Strzelcu”Strzelcu]]”, [[Agitacja|agitując]] na rzecz tej organizacji wśród ludności [[Małopolska|Małopolski]] (wygłosił m.in. 22 lutego 1914 w [[Bibice|Bibicach]] przemówienie „Europa się zbroi, a cóż Polacy czynić powinni”, przedrukowane później w prasie [[Galicja (Europa Środkowa)|galicyjskiej]]).
 
Po wybuchu wojny w 1914 Ulrych wstąpił do [[Legiony Polskie (1914–1918)|Legionów Polskich]]. Był oficerem [[1 Pułk Piechoty (LP)|1 pułku piechoty]]. W listopadzie 1918 kierował z ramienia [[Polska Organizacja Wojskowa|Polskiej Organizacji Wojskowej]] akcją rozbrajania oddziałów niemieckich w [[zburzenie Kalisza|zburzonym Kaliszu]].
Linia 43:
W czasie wojny z [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|Sowietami]] lat 1919–1921 zorganizował w [[Szczypiorno|Szczypiornie]] pod Kaliszem [[29 Pułk Strzelców Kaniowskich|29 pułk strzelców kaniowskich]]. Za zasługi dla kraju w tej wojnie otrzymał [[Order Virtuti Militari]] i trzykrotnie [[Krzyż Walecznych]].
 
Do 2 listopada 1922 pełnił służbę na stanowisku szefa Sekcji III i pomocnika szefa Oddziału II Informacyjnego Sztabu [[Ministerstwo Spraw Wojskowych|Ministerstwa Spraw Wojskowych]] oraz zastępcy szefa [[Oddział II Sztabu Generalnego Wojska Polskiego|Oddziału II Sztabu Generalnego]]. Za ten okres służby otrzymał pochwałę ówczesnego Ministra Spraw Wojskowych, gen. dyw. [[Kazimierz Sosnkowski|Kazimierza Sosnkowskiego]], która została ogłoszona w [[Polska Zbrojna|Polsce Zbrojnej]]<ref>"Polska„Polska Zbrojna"Zbrojna” Nr 318 z 22 listopada 1922, s. 3.</ref>.
 
W latach 1922–1923 był słuchaczem Kursu Doszkolenia w [[Wyższa Szkoła Wojenna|Wyższej Szkole Wojennej]] w [[Warszawa|Warszawie]]. Z dniem 15 października 1923, po ukończeniu kursu i uzyskaniu tytułu naukowego [[Oficer dyplomowany|oficera Sztabu Generalnego]], otrzymał przydział do Departamentu VII Ministerstwa Spraw Wojskowych{{odn|Dz. Pers. MSWojsk.|loc=Nr 63 z 27 września 1923 roku, s. 587}}. Z dniem 1 lutego 1924 został przydzielony do Generalnego Inspektora Piechoty na stanowisko oficera sztabu{{odn|Dz. Pers. MSWojsk.|loc=Nr 8 z 30 stycznia 1924 roku, s. 45}}. W tym samym roku został przydzielony do [[Departament Piechoty Ministerstwa Spraw Wojskowych|Departamentu I Piechoty Ministerstwa Spraw Wojskowych]] w Warszawie. Z dniem 1 września 1924 został przeniesiony na stanowisko szefa sztabu [[Korpus Ochrony Pogranicza|Korpusu Ochrony Pogranicza]] w Warszawie{{odn|Dz. Pers. MSWojsk.|loc=Nr 75 z 21 lipca 1925 roku, s. 395}}<ref>F. S. Składkowski, op.cit., strs. 85–86.</ref>. 25 października 1926 roku został wyznaczony na stanowisko szefa Biura dla prac Komitetu Obrony Państwa przy Generalnym Inspektorze Sił Zbrojnych<ref>Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 46 z 25 października 1926 roku, s. 375. F. S. SkŁadkowski, ''Nie ostatnie słowo'', s. 86 podał, że był adiutantem [[Józef Piłsudski|Piłsudskiego]] i mieszkał w rezydencji Marszałka, w [[Belweder w Warszawie|Belwederze]].</ref>. 18 lutego 1927 roku, w porozumieniu z Ministrem Spraw Wewnętrznych i Ministrem Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego, został mianowany dyrektorem [[Państwowy Urząd Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego|Państwowego Urzędu Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego]] w Warszawie<ref>Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 7 z 18 lutego 1927 roku, s. 53.</ref>. Na tym stanowisku był jednym z promotorów utworzenia [[Akademia Wychowania Fizycznego Józefa Piłsudskiego w Warszawie|AWF w Warszawie]]. Funkcję tę sprawował do marca 1929.<ref>{{Cytuj |tytuł = Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 5 z 12 marca 1929}}</ref> Następnie dowodził [[36 Pułk Piechoty Legii Akademickiej|36 pułkiem piechoty Legii Akademickiej]] w Warszawie. W styczniu 1931 wyznaczony został na stanowisko szefa [[Oddział IV Sztabu Generalnego WP|Oddziału IV Sztabu Głównego WP]]. Później został mianowany zastępcą szefa Administracji Armii.
 
=== Sprawa Józefa Wójcika ===
2 czerwca 1929, w przeddzień święta 36 pułku piechoty Legii Akademickiej, miała miejsce uroczysta akademia. Po zakończonej akademii poczty sztandarowe maszerowały z [[Uniwersytet Warszawski|Uniwersytetu]] do koszar pułku. Przed koszarami, gdy orkiestra pułkowa zaintonowała marsz [[My, Pierwsza Brygada]] poczty sztandarowe czterech warszawskich wyższych zakładów naukowych „wyłamały się z szeregów i odeszły na bok”{{R|List do Redakcji}}.
 
4 czerwca 1929 [[Polska Zbrojna]] opublikowała list pułkownika Ulrycha do Redakcji zatytułowany „O dobre współżycie młodzieży akademickiej z pułkiem”, będący odpowiedzią na artykuł opublikowany poprzedniego dnia w [[Gazeta Warszawska (1774)|Gazecie Warszawskiej]]. Dowódca pułku ocenił zachowanie studentów, jako „pod każdym względem, a w zwłaszcza pod względem wojskowym krok, niemożliwy, wysoce obrażający pułk”<ref name="List do Redakcji">{{Cytuj pismo | url = https://academica.edu.pl/reading/readSingle?page=4&uid=21587263 | tytuł = Dowódca 36 p.p. L.A. w sprawie święta pułkowego. List do Redakcji „Polski Zbrojnej” |url = https://academica.edu.pl/reading/readSingle?page=4&uid=21587263 |czasopismo = Polska Zbrojna | wolumin = 151 | strony = 5 | data = 1929-06-04 | miejsce = Warszawa}}.</ref><ref>{{Cytuj pismo |tytuł = Święto 36 p.p. L.A. |url = https://academica.edu.pl/reading/readSingle?page=4&uid=21587263 | tytuł = Święto 36 p.p. L.A.| czasopismo = Polska Zbrojna | wolumin = 151 | strony = 4 | data = 1929-06-04 | miejsce = Warszawa}}. Opublikowane sprawozdanie z przebiegu święta w dniu 3 czerwca nie zawiera informacji o opisanym wyżej incydencie.</ref>. Zachowanie akademików potępił [[Związek Polskiej Młodzieży Demokratycznej]] Szkół Wyższych RP i zapowiedział wyciągnięcie wobec nich konsekwencji<ref>{{Cytuj pismo |tytuł = List otwarty akademików do dowódcy 36 p.p. L.A. |url = https://academica.edu.pl/reading/readSingle?page=5&uid=21587265 | tytuł = List otwarty akademików do dowódcy 36 p.p. L.A.| czasopismo = Polska Zbrojna | wolumin = 152 | strony = 5 | data = 1929-06-06 | miejsce = Warszawa}}.</ref>.
 
W odpowiedzi na ten list oficer rezerwy Józef Wójcik wysłał do niego osobisty list, w którym krytykował go, przywołując m.in. ofiary przewrotu majowego. Pułkownik Ulrych kazał odesłać ten list z adnotacją, że nie rozpatruje listów pisanych przez osoby chore umysłowo. Obrażony Józef Wójcik odpowiedział, że „Typ urzędniczyny wojskowego, który przehandlował 13 maja 1926 r. swój honor (o ile miał ten balast), nie jest w stanie nikogo obrazić, ani nie ma prawa obrażać się. Najlepiej nie prowokować społeczeństwa otwartymi listami, to nie wywoła się reakcji”.
Linia 58:
Po całym zdarzeniu obaj napastnicy twierdzili, że to nie był napad, lecz wizyta sekundantów, która miała na celu doręczenie wezwania na pojedynek. Wersję tę potwierdził pułkownik Juliusz Ulrych, mimo że przeczyły jej okoliczności sprawy (zgodnie z [[Polski kodeks honorowy|Kodeksem Boziewicza]] sekundanci nie powinni się zjawiać o tak wczesnej porze oraz nie mieli prawa być uzbrojeni). W efekcie to nie napastnicy, lecz Józef Wójcik został aresztowany i oskarżony o usiłowanie zabójstwa.
 
Józefa Wójcika bronili mecenasi [[Franciszek Paschalski]] i [[Stanisław Kijeński]]. Ten ostatni wnioskował o powołanie na świadków Stanisława Strońskiego, Mariana Zdziechowskiego, Tadeusza Dołęgę-Mostowicza oraz Wojciecha Trąmpczyńskiego. Były to znane publicznie osoby, które w podobnych okolicznościach zostały okrutnie pobite przez sprawców, którzy pozostali niewykryci. W powszechnej opinii wiedziano, że sprawcami byli oficerowie. Mecenas Kijeński chciał więc udowodnić, że Józef Wójcik miał prawo obawiać się, że jest ofiarą tego typu napadu. Wniosek ten został jednak przez sąd odrzucony. Józef Wójcik został skazany przez na 3 miesiące więzienia za obrazę 36 pułku piechoty oraz na dwa lata więzienia za usiłowanie zabójstwa. Sąd Apelacyjny zmniejszył tę karę do roku więzienia, nie zmieniając jednak istoty orzeczenia – czyli ustalenia, że oskarżony nie działał w obronie koniecznej. Na etapie skargi kasacyjnej do obrońców Józefa Wójcika dołączył [[Aleksander Mogilnicki]], były Prezes Sądu Najwyższego. Sprawę rozpoznawał skład pod przewodnictwem [[Emil Stanisław Rappaport|Emila Rappaporta]]. Na początku listopada 1930 r. odrzucił on wniosek kasacyjny w sprawie Józefa Wójcika<ref>{{Cytuj |autor = Stanisław Milewski |tytuł = Pojedynki na wokandzie, cz. 2 |czasopismo = Palestra 3-4/2009 |url = http://palestra.pl/old/index.php?go=artykul&id=3004}}</ref>.
 
=== Kariera polityczna ===
Linia 66:
 
=== Na wygnaniu ===
17 września 1939 udał się wraz z rodziną i całym rządem RP w obliczu [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|sowieckiej]] inwazji i polskiej klęski do [[Rumunia|Rumunii]]. Tam z rodzinami innych ministrów rządu generała Składkowskiego został [[Internowanie|internowany]] w [[Băile Herculane]]<ref>F. S. Składkowski, op.cit., strs. 394.</ref>, gdzie rodzina pozostała do obalenia rządu marszałka [[Ion Antonescu|Antonescu]] w 1944<ref>Relacja prof. T. Ulrycha.</ref>, nie mając nawet możliwości wyjazdów do [[Bukareszt]]u. Po uzyskaniu zezwolenia na wyjazd z Rumunii Ulrychowie przedostali się przez [[Turcja|Turcję]] na [[Cypr]], stamtąd do [[Francja|Francji]] i na koniec do [[Anglia|Anglii]]. Ulrych zgłosił się tam do służby czynnej w [[Siły Zbrojne Rzeczypospolitej Polskiej|WP]], ale zwolennicy polityki zmarłego generała [[Władysław Sikorski|Sikorskiego]] (na czele z [[Stanisław Mikołajczyk|Mikołajczykiem]]), którzy konsekwentnie odsuwali wszystkich piłsudczyków od władzy i wpływów, przydzielili mu tylko podrzędną posadę w administracji Rządu RP na Wygnaniu. Po wojnie Ulrych, pozbawiony polskiej [[Emerytura|emerytury]], oszczędności bankowych pozostałych w Polsce, spadku po matce (zm. 1941), musiał się utrzymywać z pracy własnych rąk: najpierw należał do tzw. Silver Brigade – byłych polskich ministrów i wojskowych pucujących srebra w londyńskim hotelu [[Claridge’s|Claridge's]], później pracował jako [[Winda|windziarz]] w domu towarowym [[Harrods]]. Ok.Około 1950 Ulrych otrzymał stanowisko konsultanta w brytyjskim ''War Office''. Na emigracji pełnił funkcję wiceprzewodniczącego Rady Naczelnej [[Liga Niepodległości Polski|Ligi Niepodległości Polski]], politycznego skupienia piłsudczyków<ref>Dubiel/Kozak, s. 182.</ref>.
 
Zmarł 31 października 1959 w Londynie i tam został pochowany. W 1989 prochy przeniesiono do Warszawy i pochowano w kwaterze legionistów na [[Cmentarz Wojskowy na Powązkach|Cmentarzu Wojskowym na Powązkach]] (kwatera A5-6-33)<ref>[http://www.cmentarzekomunalne.com.pl/mapa/mapa.php?cment=PWZKI&rzad=6&kwatera=A%205&grob=33&dane=+imie=+nazwisko=Ulrych+check_nazwisko=on+check_ur=+rok=1800+miesiac=1+dzien=1+rok2=2020+miesiac2=5+dzien2=24+check_zg=+rok_zg1=1944+miesiac_zg1=8+dzien_zg1=1+rok_zg2=1944+miesiac_zg2=8+dzien_zg2=24+cmentarz=powazkowski#kotwica Wyszukiwarka cmentarna -– Warszawskie cmentarze<!-- Tytuł wygenerowany przez bota -->].</ref>. Jednocześnie uczczono jego pamięć tablicą pamiątkową na murze [[Cmentarz ewangelicko-augsburski w Warszawie|cmentarza ewangelickiego]] w Warszawie.
 
== Rodzina ==
Od 1920 Ulrych był żonaty ze swą kuzynką Eugenią („Inez”) ze Sztarków (''2:o voto Czyhiryn''), szwagierką wojewody [[Artur Maruszewski|Artura Maruszewskiego]]. Dwoje dzieci z tego związku zmarło wcześnie. Córka Krystyna zmarła 7 września 1924 roku przeżywszy rok i sześć miesięcy<ref>„[[Polska Zbrojna]]” Nr 247 z 9 września 1924 roku, s. 2.</ref>. Małżeństwo skończyło się rozwodem.
 
Druga żona Zofia Krystyna z domu Wilke (zm. 2005 w wieku 99 lat) i synowie z tego związku osiedlili się w [[Kanada|Kanadzie]]. Z synów szczególnie wyróżnił się Tadeusz Jan (ang. ''Tadeusz J. Ulrych'', ur. 9 sierpnia 1935 w Warszawie), światowej sławy profesor [[Geofizyka|geofizyki]] na [[University of British Columbia]] w [[Vancouver]], obecnie [[Emerytura|emerytowany]]. Brat Andrzej Juliusz (ur. 20 maja 1934 w Warszawie), obecnie zamieszkały na [[Hawaje (archipelag)|Hawajach]], posiadał cieszącą się dużym uznaniem, istniejącą do dziś dnia sieć restauracji "Andre's"„Andre’s” w [[Stany Zjednoczone|USA]].
 
== Awanse ==
* [[porucznik]] – 1 lipca 1915
* [[Kapitan (ranga)|kapitan]] – zatwierdzony 1 stycznia 1920 i przydzielony do [[29 Pułk Strzelców Kaniowskich|29 pułku Strzelców Kaniowskich]]<ref>Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 1 z 17 stycznia 1920, s. 4.</ref>
* [[major]] – zweryfikowany w 1922 ze [[Starszeństwo oficerów|starszeństwem]] z dniem 1 czerwca 1919
* [[podpułkownik]] – 31 marca 1924 ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1923 i 65. lokatą w korpusie oficerów piechoty
Linia 83:
 
== Ordery i odznaczenia ==
* [[Order Virtuti Militari|Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari]] (1922)<ref>Dekret Naczelnika Państwa z 19 lutego 1922 r. L. 11429/V.M. Adj. Gen. [http://www.wbc.poznan.pl/dlibra/docmetadata?id=64716 (Dziennik Personalny z 1922 r. Nr 10, s. 320)].</ref>
* [[Krzyż i Medal Niepodległości|Krzyż Niepodległości]]
* [[Order Odrodzenia Polski|Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski]] (2 maja 1922)<ref>{{Cytuj książkę | tytuł = Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924 |url = http://kpbc.ukw.edu.pl/dlibra/plain-content?id=87843|wydawca = [[Prezydium Rady Ministrów]] | miejsce = Warszawa | data = 1926 | strony = 30 | url = http://kpbc.ukw.edu.pl/dlibra/plain-content?id=87843}}</ref>
* [[Krzyż Walecznych]] – czterokrotnie, w tym dwukrotnie za działalność w POW (1922)<ref>[https://www.wbc.poznan.pl/dlibra/publication/48299/edition/64878/content Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych 1922.07.08 R.3 Nr 19] s. 492.</ref>.
* [[Krzyż Zasługi|Złoty Krzyż Zasługi]] – dwukrotnie
* [[Odznaka Pamiątkowa Generalnego Inspektora Sił Zbrojnych]] (12 maja 1936)
* [[Odznaka za Rany i Kontuzje]]<ref name=":0">Na podstawie fotografii [https://audiovis.nac.gov.pl/obraz/60335/f007bce3bd906c8265299e92c25a3c97/][https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/f/fe/Juliusz_Ulrych_%28-1931%29.jpg].</ref>
* [[Odznaka „Za wierną służbę”]]<ref name=":0" />
* [[Order Korony Jugosłowiańskiej|Wielka Wstęga Orderu Korony]] (1937, Jugosławia)<ref>{{Cytuj pismo | tytuł = Odznaczenia w Min. Komunikacji |url = http://jbc.bj.uj.edu.pl/dlibra/docmetadata?id=40845|czasopismo = [[Gazeta Lwowska (1810–1939)|Gazeta Lwowska]] | strony = 3 | data = Nrnr 263 z 19 listopada 1937 | url = http://jbc.bj.uj.edu.pl/dlibra/docmetadata?id=40845}}</ref>
* [[Legia Honorowa|Wielki Oficer Legii Honorowej]] (1933, Francja)<ref>{{Cytuj pismo | tytuł = Min. Ulrych odznaczony Legią Honorową |url = http://jbc.bj.uj.edu.pl/dlibra/plain-content?id=50507|czasopismo = [[Gazeta Lwowska (1810–1939)|Gazeta Lwowska]] | strony = 1 | data = Nrnr 96 z 28 kwietnia 1939 | url = http://jbc.bj.uj.edu.pl/dlibra/plain-content?id=50507}}</ref>
* [[Order Krzyża Orła|Krzyż Komandorski Orderu Krzyża Orła]] (1933, Estonia)<ref name=et>{{Cytuj | tytuł = [http://www.rk.ee/symb/5.doc Eesti tänab 1919-2000] | wydawca = Eesti Vabariigi Riigikantselei | miejsce = Tallinn | data = 2000 | isbn = 9985-60-778-3 | język = et | data dostępu = 2014-10-23 | archiwum = http://web.archive.org/web/20110827010536/http://www.rk.ee/symb/5.doc | zarchiwizowano = 2011-08-27}}</ref>
* [[Order Gwiazdy Rumunii|Krzyż Komandorski Orderu Gwiazdy]] (1932, Rumunia)<ref>''[http://www.wbc.poznan.pl/dlibra/publication?id=56574&tab=3 Dziennik Personalny MSWojsk]'' Nr 11/1932, s. 389.</ref>
 
== Przypisy ==
Linia 100:
 
== Bibliografia ==
* {{Cytuj książkę |tytuł = Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich w dniu oddania Legionów Polskich Wojsku Polskiemu (12 kwietnia 1917) |rok = 1917 |wydawca = Komenda Legionów Polskich |odn = {{odn/id|Lista starszeństwa|1917}}}}
* {{Cytuj stronę | url = http://www.wbc.poznan.pl/publication/47164 | tytuł = Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych | data dostępu = 2019-02-09 | odn = {{odn/id|Dz. Pers. MSWojsk.|loc=Nr}}}}
* {{Cytuj książkę |tytuł = Rocznik Oficerski 1923|wydawca=Ministerstwo Spraw Wojskowych|miejsce=Warszawa|rok=1923|url = http://www.wbc.poznan.pl/dlibra/docmetadata?id=119157 |wydawca = Ministerstwo Spraw Wojskowych |miejsce = Warszawa |rok = 1923 |odn = {{odn/id|Rocznik Oficerski|1923}}}}
* ''Rocznik Oficerski 1924'', Ministerstwo Spraw Wojskowych, Oddział V Sztabu Generalnego Wojska Polskiego Warszawa 1924, sss. 19, 194, 343.
* ''Rocznik Oficerski 1928'', Ministerstwo Spraw Wojskowych Warszawa 1928, sss. 116, 163.
* ''Rocznik Oficerski 1932'', Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych Warszawa 1932, sss. 17, 421.
* Relacja prof. Tadeusza Ulrycha
* Dokumenty rodzinne
* [[Stanisław Łoza]] (red.): ''Czy wiesz, kto to jest?'', Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej Warszawa 1938, s. 765 (''reprint'' Wydawnictw Artystycznych i Filmowych, Warszawa 1983)
* ''Kto był kim w Drugiej Rzeczypospolitej'' (pod redakcją [[Jacek Majchrowski|Jacka Majchrowskiego]]), [[Polska Oficyna Wydawnicza "BGW"|Polska Oficyna Wydawnicza „BGW”]], Warszawa 1994
* {{Cytuj |autor = Paweł Dubiel; Józef Kozak |tytuł = Polacy w II Wojnie światowej |data = 2003 |isbn = 83-7399-054-2 |miejsce = Warszawa |wydawca = „Rytm”Rytm |oclc = 830625318}}
* {{Cytuj |autor = Felicjan Sławoj Składkowski |tytuł = Nie ostatnie słowo oskarżonego |data = 2003 |isbn = 83-88736-32-9 |inni = Arkadiusz Adamczyk (przedm.) |miejsce = Warszawa |wydawca = Wydawnictwo LTW |oclc = 836245130}}
 
{{Rząd Mariana Zyndrama-Kościałkowskiego}}
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/wiki/Juliusz_Ulrych”