Krzysztof I: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 2:
 
Na podstawie testamentu ojca objął władzę nad [[Lolland|Lollandem]] i Falsterem, wspólnie z bratem Ablem walczył przeciwko Erykowi IV. Abel w 1250 r. został królem Danii. Na następcę króla Abla wyznaczony był jego syn Waldemar (zm. 1257). Jednak w momencie śmierci Abla w 1252 r. trzynastoletni wówczas Waldemar nie był obecny w Danii - w drodze powrotnej ze swoich studiów w [[Paryż]]u został porwany dla okupu, przebywając w niewoli biskupa Kolonii. W tej sytuacji na tron wstąpił Krzysztof I. By utwierdzić swą władzę Krzysztof oskarżył Abla o zamordowanie Eryka IV, doprowadzając do pozbawienia tronu Waldemara i pozostałych małoletnich synów Abla.
Panowanie Krzysztofa I nie rozpoczęło się szczęśliwie - niemal natychmiast po jego koronacji Dania została zaatakowana od południa przez popierających młodego Waldemara [[Holsztyn|holsztyńskich]] hrabiów. Korzystając z tego ataku i z ogólnego osłabienia ówczesnej Danii, do ataku przyłączył się [[Władcy Norwegii|król norweski]] [[Haakon IV Stary]]. Opanowanie sytuacji drogo kosztowało Krzysztofa: musiał on ustanowić południową [[Półwysep Jutlandzki|Jutlandię]], (czyli poźniejszy [[Szlezwik|Szlezwikiem]]) samodzielnym hrabstwem zarządzanym przez Waldemara (choć nadal w granicach Danii). Sytuacja ta ciążyła nad historią Danii przez siedemset lat; jej skutki są odczuwalne do dziś. Po zawarciu porozumienia z Waldemarem Krzysztof porządkował sprawy swego królestwa, dążąc do centralizacji i wzmocnienia władzy królewskiej i utrzymanie dobrych stosunków ze Szwecją i Norwegią. Przez cały okres swojego panowania Krzysztof I był w konflikcie z kościołem duńskim i papieżem.
 
Król zmarł w wieku czterdziestu lat w tajemniczych okolicznościach 29 maja 1259 roku w [[Ribe]]. Według plotek przyczyną śmierci była trucizna w winie mszalnym.