Duchowość: Różnice pomiędzy wersjami

W starożytności kult niektórych bóstw ([[Afrodyta|Afrodyty]], [[Dionizos]]a) był zespolony z obrzędami seksualno-orgiastycznymi, a więc praktyki seksualne były wpisane integralnie w praktyki religijne. Szczególnie uroczyście obchodzono w starożytnym Rzymie Bachanalie, czyli święto ku czci boga wina i wesela – Bachusa. Społeczeństwa, które stosowały surowe restrykcje, w odniesieniu do sfery seksualnej, często wbudowywały w swój system pewnego rodzaju „wentyl”, polegający na tym, że w okresie święta, restrykcje te przestawały częściowo lub całkowicie obowiązywać. W okresie bachanaliów kobiety uzyskiwały ogromną swobodę, później do obchodzenia święta dopuszczeni zostali także mężczyźni (Imieliński, 1985).

 

 

Pozytywnym nastawieniem cechował się także wczesny [[konfucjanizm]] i [[hinduizm]]. W krajach, w których religie te uzyskały znaczy wpływ tabu seksualne nie istniało, bądź było słabo zaznaczone. Przyczynił się do tego w dużej mierze [[braminizm]], religia starożytnych Indii, która później przekształciła się w hinduizm. Braminizm akceptował seksualność jako naturalną sferę egzystencji mężczyzny. Niska pozycja kobiety w braminizmie uniemożliwiała jednak rozwój partnerstwa seksualnego. Kobieta służyła jedynie do dawania rozkoszy mężczyźnie (Imieliński, 1985).

W buddyzmie pojęcie to odnosi się do stanu świadomości, w którym zwykły świat jest nieoddzielny od doskonałego oświecenia. Adepci tantry nie wykluczają żadnego przejawu życia i świata, uznając, że wszystko jest doskonałością i może być umiejętnie użyte na drodze oświecenia. Stosują różnego rodzaju praktyki, zawierające elementy m.in. jogi i medytacji.

 

 

 

 

[[Taoizm]], jedna z trzech (obok buddyzmu i konfucjanizmu) doktryn światopoglądowych, filozoficzno- etycznych i religijnych w Chinach, akceptował seksualność jako naturalną sferę egzystencji człowieka i sprawił, że erotyka zajęła ważne miejsce w kulturze chińskiej. Taoistyczne podręczniki erotyki przetrwały przez wiele wieków. Początkowo celem taoistycznych praktyk było przedłużenie życia i osiągnięcie nieśmiertelności ciała. Jedną z takich technik było „rabowanie Yin” kobiecie. Zasada męska, Yang, miała być zmaterializowana w nasieniu, zasada żeńska, Yin w wydzielinie pochwowej. Praktyki taoistyczne zalecały stosunek bez wytrysku, gdyż niewytryśnięte nasienie miało przedostawać się do mózgu, gdzie zamieniało się w „czystego ducha”, odnawiającego substancję życiową. Kobiety mogły „rabować Yang”, doprowadzając do wytrysku, aby nasienie wzmocniło ich substancje życiowe. Abstynencja seksualna była przeciwwskazana, gdyż stosunki stymulowały produkcję nasienia i wydzieliny pochwowej (Imieliński, 1985).