Wikipedysta:Zala/brudnopis2: Różnice pomiędzy wersjami

Usunięta treść Dodana treść
Zala (dyskusja | edycje)
m →‎I wojna światowa: drobne redakcyjne
Zala (dyskusja | edycje)
m drobne merytoryczne
Linia 1:
{{Okręt infobox
|nazwa = Fructidor (Q58)Basra
|grafika = FMIBOttoman 37158destroyer Sous-Marin PluvioseBasra.jpegjpg
|opis grafiki = Bliźniak „Fructidora” – „[[Pluviôse (1907)|Pluviôse]]”„Basra” w 19131911 roku
|klasa = [[okręt podwodnyniszczyciel]]
|typ = ''[[Okręty podwodneNiszczyciele typu PluviôseSamsun|PluviôseSamsun]]''
|projekt =
|oznaczenie NATO =
|stocznia = [[NavalForges Group|Arsenalet Chantiers de Cherbourgla Gironde]], [[Cherbourg-Octeville|CherbourgBordeaux]]
|początek budowy =
|położenie stępki = czerwiec 1906
|wodowanie = 13 listopada 19091907
|1. bandera = FrancjaTurcja
|1. wersja bandery = wojenna1844
|1. nazwa =
|1. wejście do służby = 293 czerwcawrześnia 19101907
|1. wycofanie ze służby = 12 listopada 1919
|2. bandera = Turcja
|2. wersja bandery =
|2. nazwa =
|2. wejście do służby =
|2. wycofanie ze służby = 1932
|zatopiony =
|zatonął =
|los okrętu = sprzedany w 1921, [[Stocznia złomowa|złomowany]] w 1949
|wyporność = 404 normalna: 284 [[Tona|tony]]
|długość = całkowita: 58,2 [[metr]]a<br />[[Długość między pionami|między pionami]]: 56,3 metra
|wyporność w zanurzeniu = 553&nbsp;tony
|długość szerokość = 516,12&nbsp;3 metra
|szerokość zanurzenie = 42,955&nbsp;8 metra
|zanurzenie rodzaj kadłuba = 3,045&nbsp;metra
|materiał kadłuba = [[stal]]
|zanurzenie testowe = 40&nbsp;metrów
|napęd = 2 [[Maszyna parowa potrójnego rozprężania|maszyny parowe potrójnego rozprężania]]<br />2o&nbsp;łącznej [[Kociołmocy okrętowy|kotły]], łączna moc 7005950&nbsp;[[Koń mechaniczny|KM]]<br />2 [[SilnikKocioł elektrycznyokrętowy|silniki elektrycznekotły]], o łącznej mocy 450&nbsp;KM<br />2 [[Śruba okrętowa|śruby]]
|zanurzenie maksymalne =
|rodzajprędkość kadłuba = 28 [[DwukadłubowyWęzeł okręt(jednostka podwodnyprędkości)|dwukadłubowywęzłów]]
|materiał kadłuba = [[stal]]
|napęd = 2 [[Maszyna parowa potrójnego rozprężania|maszyny parowe potrójnego rozprężania]]<br />2 [[Kocioł okrętowy|kotły]], łączna moc 700&nbsp;[[Koń mechaniczny|KM]]<br />2 [[Silnik elektryczny|silniki elektryczne]] o łącznej mocy 450&nbsp;KM<br />2 [[Śruba okrętowa|śruby]]
|prędkość = 12 [[Węzeł (jednostka prędkości)|węzłów]]
|prędkość w zanurzeniu = 8&nbsp;węzłów
|prędkość taktyczna =
|zasięg = powierzchnia:975 1500&nbsp;[[Mila morska|Mm]] przy prędkości 9 węzłów<br />zanurzenie: 50&nbsp;Mm przy prędkości 515 węzłów
|sensory =
|uzbrojenie = 1 [[Działo okrętowe|działo]] kal. 65&nbsp;mm<br />4 działa kal. 47&nbsp;mm (4&nbsp;x&nbsp;I)<br />6 [[Torpeda|torped]]
|wyrzutnie torpedowe = 62&nbsp;×&nbsp;450&nbsp;mm (zewnętrzne2&nbsp;x&nbsp;I)
|opancerzenie =
|wyposażenie =
|wyposażenie lotnicze =
|załoga = 2567
|commons =
}}
'''Basra''' – turecki [[niszczyciel]] z początku XX wieku, jedna z czterech zbudowanych we [[III Republika Francuska|Francji]] jednostek [[Typ okrętu|typu]] ''[[Niszczyciele typu Samsun|Samsun]]''. Okręt został [[Wodowanie|zwodowany]] w 1907 roku w [[Stocznia|stoczni]] [[Forges et Chantiers de la Gironde]] w [[Bordeaux]], a w skład marynarki [[Imperium Osmańskie]]go wszedł we wrześniu 1907 roku. Niszczyciel wziął udział w [[I wojna bałkańska|I wojnie bałkańskiej]] i [[I wojna światowa|I wojnie światowej]], a po remoncie w latach 20. służył pod banderą [[Turcja|Republiki Turcji]] do 1932 roku. Okręt został [[Stocznia złomowa|zezłomowany]] w 1949 roku.
'''Fructidor (Q58)''' – [[III Republika Francuska|francuski]] oceaniczny [[Dwukadłubowy okręt podwodny|dwukadłubowy]] [[okręt podwodny]] z okresu [[I wojna światowa|I wojny światowej]], jedna z 18 zbudowanych jednostek typu ''[[Okręty podwodne typu Pluviôse|Pluviôse]]''. Okręt [[Wyporność|wypierał]] 404 tony w położeniu nawodnym i 553 tony pod wodą, a jego główną bronią było sześć [[Torpeda|torped]] [[Kaliber broni|kalibru]] 450&nbsp;mm wystrzeliwanych z sześciu zewnętrznych [[Wyrzutnia torpedowa|wyrzutni]]. Napędzana [[Maszyna parowa|maszynami parowymi]] jednostka rozwijała na powierzchni prędkość 12 [[Węzeł (jednostka prędkości)|węzłów]], osiągając zasięg 1500&nbsp;[[Mila morska|Mm]] przy prędkości 9 węzłów.
 
„Fructidor” został [[Wodowanie|zwodowany]] 13 listopada 1909 roku w stoczni [[Naval Group|Arsenal de Cherbourg]] w [[Cherbourg-Octeville|Cherbourgu]], a do służby w [[Marine nationale]] [[Podniesienie bandery|wcielono go]] 29 czerwca 1910 roku. Uczestniczył w działaniach wojennych, operując na wodach kanału [[La Manche]] i [[Ocean Atlantycki|Oceanie Atlantyckim]]. Jednostka została skreślona z listy floty 12 listopada 1919 roku i sprzedana w celu [[Stocznia złomowa|złomowania]] w maju 1921 roku.
 
== Projekt i budowa ==
Niszczyciele typu ''Samsun''{{refn|grupa=uwaga|Zwane również typem ''Basra''{{odn|Gozdawa-Gołębiowski|1994|s=587}}.}} zostały zamówiony przez Turcję we [[III Republika Francuska|Francji]] w 1906 roku{{odn|Gardiner|Gray|1985|s=391}}{{odn|Noppen|2016|s=8}}. Kontrakt na budowę jednostek podpisano 22 stycznia 1906 roku{{odn|Langensiepen|Güleryüz|1995|s=13}}. Okręty były ulepszoną wersją pierwszego typu francuskich niszczycieli – ''[[Niszczyciele typu Durandal|Durandal]]''{{odn|Gardiner|Gray|1985|s=391}}{{odn|Noppen|2016|s=8}}.
W przyjętym 9 grudnia 1900 roku przez [[Parlament Francji]] „Prawie o flocie” znalazł się zapis o budowie 26, a po późniejszych zmianach aż 44 okrętów podwodnych{{odn|Dianow|2019|s=19}}. W 1901 roku zamówiono 20 niewielkich jednostek typu ''[[Okręty podwodne typu Naïade|Naïade]]'', jednak były to okręty o niewielkiej wartości bojowej{{odn|Dianow|2019|s=21}}. Kolejny typ okrętów zbudowanych w ramach programu – ''[[Okręty podwodne typu Sirène (1900)|Sirène]]'' – zaprojektował inż. [[Maxime Laubeuf]], ulepszając swój pierwszy udany projekt („[[Narval (1899)|Narval]]”){{odn|Dianow|2019|s=21}}. Pojawienie się możliwych do zamontowania na okrętach podwodnych [[Silnik o zapłonie samoczynnym|silników wysokoprężnych]] zaowocowało skonstruowaniem przez Laubeufa jednostek typu ''[[Okręty podwodne typu Aigrette|Aigrette]]''{{odn|Dianow|2019|s=21–22}}. Ministerstwo Floty popierało wysiłki konstruktorów, dążąc do wcielenia do [[Marine nationale]] jak największej liczby pełnomorskich i silnie uzbrojonych jednostek{{odn|Dianow|2019|s=22}}. Efektem tego było powstanie sześciu okrętów typu ''[[Okręty podwodne typu Émeraude|Émeraude]]'' (konstrukcji inż. [[Gabriel Maugas|Gabriela Maugasa]]) oraz dwóch typu ''[[Okręty podwodne typu Circé (1907)|Circé]]'' (projektu Laubeufa){{odn|Dianow|2019|s=22}}.
 
„Basra” zbudowany został w stoczni Forges et Chantiers de la Gironde w Bordeaux{{odn|Gardiner|Gray|1985|s=391}}{{odn|Gogin|2021}}. [[Stępka|Stępkę]] okrętu położono w czerwcu 1906 roku, a [[Wodowanie|zwodowany]] został w 1907 roku{{odn|Noppen|2016|s=8}}{{odn|Gogin|2021}}.
Dalszą rozbudowę sił podwodnych hamowała jednak dostępność silników wysokoprężnych, które Francja musiała zamawiać u swojego głównego wroga na kontynencie europejskim – w [[Cesarstwo Niemieckie|Niemczech]]{{odn|Dianow|2019|s=22}}{{refn|grupa=uwaga|Tylko okręty typu ''Émeraude'' miały silniki produkcji francuskiej, które ulegały częstym awariom{{odn|Dianow|2019|s=22}}.}}. Aby uniezależnić się od dostaw niemieckich jednostek napędowych, Minister Floty wydał Laubeufowi polecenie zaprojektowania ulepszonych w stosunku do typu ''Circé'' okrętów, jednak napędzanych na powierzchni sprawdzonymi i dostępnymi [[Maszyna parowa|silnikami parowymi]]{{odn|Dianow|2019|s=23}}. Rozwiązanie to traktowano jako tymczasowe – jednostki miały zostać przebudowane na spalinowe, gdy tylko francuski przemysł dostarczy wystarczającą liczbę niezawodnych silników Diesla{{odn|Dianow|2019|s=23}}. Okręty podwodne z napędem parowym, oprócz zalet takich jak duża prędkość nawodna i niezawodność, miały wiele wad: zwiększoną wyporność spowodowaną masą i wielkością siłowni, znacznie mniejszy zasięg oraz długi czas zanurzania, spowodowany koniecznością zatrzymania maszyn i [[Kocioł okrętowy|kotłów]]{{odn|Dianow|2019|s=23}}. Zamówiono jednak aż 18 okrętów nowego rodzaju, nazwanego od [[Pluviôse (1907)|prototypowej jednostki]] typem ''Pluviôse'', co stanowiło najliczniejszą we francuskiej flocie podwodnej serię do czasu zbudowania w okresie międzywojennym 31 okrętów typu ''[[Okręty podwodne typu Redoutable|Redoutable]]''{{odn|Dianow|2019|s=23–24}}.
 
„Fructidor” został zamówiony 26 sierpnia 1905 roku w Arsenale w Cherbourgu wraz z ośmioma siostrzanymi jednostkami zbudowanymi w tej stoczni (numer stoczniowy Q24){{odn|Dianow|2019|s=24}}{{odn|Gogin|2021}}. [[Stępka|Stępkę]] okrętu położono w 1906 roku{{odn|Gardiner|Gray|1985|s=209}}{{odn|Dianow|2020e|s=44}}. W sierpniu 1909 roku [[Kapitan marynarki|kpt. mar.]] (fr. ''lieutenant de vaisseau'') M.-L. Sibeud został zdjęty z krążownika „[[Victor Hugo (1904)|Victor Hugo]]” i wyznaczony do nadzorowania zakończenia budowy okrętu{{odn|Journal officiel de la République française|1909|s=8765}}. Jednostka została [[Wodowanie|zwodowana]] 13 listopada 1909 roku{{odn|Gardiner|Gray|1985|s=209}}{{odn|Dianow|2020e|s=44}}. Nazwa okrętu nawiązywała do [[Fructidor|12. miesiąca]] we [[Francuski kalendarz rewolucyjny|francuskim kalendarzu rewolucyjnym]]{{odn|Dianow|2019|s=24}}. Jednostka otrzymała [[Numer burtowy|numer taktyczny]] Q58 i kod identyfikacyjny FR{{odn|Gogin|2021}}{{odn|Dianow|2020e|s=44}}.
 
== Dane taktyczno-techniczne ==
Okręt był niszczycielem z [[Kadłub statku wodnego|kadłubem]] wykonanym ze [[stal]]i o [[Długość całkowita (statek)|długości całkowitej]] 58,2 [[metr]]a ([[Długość między pionami|między pionami]] 56,3 metra) [[Szerokość całkowita|szerokości]] 6,3 metra i [[Zanurzenie|zanurzeniu]] 2,8 metra{{odn|Gogin|2021}}{{odn|Langensiepen|Güleryüz|1995|s=158}}. [[Wyporność]] normalna wynosiła 284 [[Tona|tony]]{{odn|Gardiner|Gray|1985|s=391}}{{odn|Gogin|2021}}{{refn|grupa=uwaga|Identycznie podaje {{odn|Noppen|2016|s=10|ref=nie}}. {{odn|Brassey|1915|s=187|ref=nie}} podaje, że wyporność okrętu wynosiła 280 ton, {{odn|Moore|1990|s=255|ref=nie}} i {{odn|Gardiner|Chesneau|1980|s=406|ref=nie}} podają 290 ton, zaś {{odn|Gozdawa-Gołębiowski|1994|s=587|ref=nie}} – 300 ton.}}. Jednostka napędzana była przez dwie pionowe [[Maszyna parowa potrójnego rozprężania|maszyny parowe potrójnego rozprężania]] SACAG o łącznej mocy 5950&nbsp;[[Koń mechaniczny|KM]], do których parę dostarczały dwa [[Kocioł okrętowy|kotły]] typu [[Chantiers et Ateliers Augustin Normand|Normand]]{{odn|Langensiepen|Güleryüz|1995|s=158}}{{odn|Noppen|2016|s=10}}. Prędkość maksymalna napędzanego dwoma [[Śruba okrętowa|śrubami]] okrętu wynosiła 28 [[Węzeł (jednostka prędkości)|węzłów]]{{odn|Gardiner|Gray|1985|s=391}}{{odn|Brassey|1915|s=187}}. Okręt zabierał zapas 70 ton [[Węgiel kamienny|węgla]], co zapewniało zasięg wynoszący 975&nbsp;[[Mila morska|Mm]] przy prędkości 15 węzłów{{odn|Gogin|2021}}{{odn|Moore|1990|s=255}}{{refn|grupa=uwaga|{{odn|Gardiner|Gray|1985|s=391|ref=nie}} podaje, że okręt zabierał zapas 60 ton węgla.}}.
=== Charakterystyka ogólna ===
„Fructidor” był średniej wielkości [[Dwukadłubowy okręt podwodny|dwukadłubowym]], oceanicznym okrętem podwodnym{{odn|Gardiner|Gray|1985|s=209}}{{odn|Fontenoy|2007|s=81}}. [[Długość całkowita (statek)|Długość całkowita]] wynosiła 51,12 metra (50,75 metra [[Długość między pionami|między pionami]] i 50,04 metra na [[Wodnica (okrętownictwo)|wodnicy]]), [[Szerokość całkowita|szerokość]] 4,955 metra, zaś średnie [[zanurzenie]] 3,045 metra (na [[Rufa|rufie]] 3,153 metra){{odn|Gardiner|Gray|1985|s=209}}{{odn|Dianow|2020a|s=20–21}}. Wykonany ze [[stal]]i o wytrzymałości 50 [[Kilogram-siła|kG]]/cm² [[kadłub sztywny]] miał 43,781 metra długości i 3,8 metra szerokości, ukształtowany z pasów o grubości od 12 do 16&nbsp;mm{{odn|Dianow|2020a|s=20–21}}. Wysokość (od [[Stępka|stępki]] do szczytu [[Kiosk okrętu podwodnego|kiosku]]) wynosiła 5,782 metra; [[luk]] wejścia do kiosku znajdował się 2,55 metra nad wodnicą{{odn|Dianow|2020a|s=21}}{{odn|Dianow|2019|s=26}}. Powierzchnia przekroju wodnicowego przy wyporności normalnej wynosiła 453&nbsp;m²{{odn|Dianow|2020a|s=20}}. [[Kadłub lekki]] otaczał na całej długości kadłub sztywny, z wyjątkiem [[Śródokręcie|śródokręcia]], gdzie nie obejmował jego dolnej części wraz ze stępką{{odn|Dianow|2020a|s=20}}. Między kadłubem sztywnym a lekkim znajdowały się [[Zbiornik balastowy|zbiorniki balastowe]], po osiem na każdą burtę{{odn|Dianow|2019|s=24}}{{odn|Dianow|2020a|s=24}}. Napełnianie zbiorników odbywało się poprzez [[Zawór denny|kingstony]], a za usuwanie powietrza podczas napełniania odpowiadały zawory odpowietrzające o średnicy 100&nbsp;mm (po jednym na zbiornik){{odn|Dianow|2020a|s=24}}. Czas napełniania wszystkich zbiorników wynosił 4 minuty, a mogły one pomieścić 149&nbsp;ton wody (wraz ze zbiornikami wyrównawczymi){{odn|Dianow|2020a|s=21, 24}}. Osuszanie zbiorników odbywało się za pomocą dwóch elektrycznych pomp odśrodkowych Maginot o wydajności 150&nbsp;m³/h; w przedziale dziobowym znajdowały się też dwie butle ze [[Sprężone powietrze|sprężonym powietrzem]] o pojemności 17 i 35 [[litr]]ów{{odn|Dianow|2020a|s=24}}. Umieszczony w stępce [[Balast (żeglarstwo)|balast]] awaryjny miał masę czterech ton{{odn|Dianow|2020a|s=24}}. Dwa zbiorniki wody słodkiej o pojemności 2200 litrów znajdowały się poza kadłubem sztywnym, zaś w luku między maszynami znajdował się rezerwowy cylindryczny zbiornik na 1280 litrów; trzy zbiorniki wyrównawcze miały pojemność 3950 litrów, a zbiornik zastępczy montowany na dziobie zamiast torpedy mieścił 530 litrów{{odn|Dianow|2020a|s=26}}.
 
Na uzbrojenie artyleryjskie okrętu składały się: pojedyncze [[Artyleria okrętowa|działo]] [[Kaliber broni|kalibru]] 65&nbsp;mm [[Oznaczenia artylerii brytyjskiej#QF|QF]] L/50 M1902 z zapasem 300 [[Nabój|nabojów]] i cztery pojedyncze szybkostrzelne działa kal. 47&nbsp;mm QF L/50 M1902 (z łącznym zapasem 1200 nabojów){{odn|Gogin|2021}}{{odn|Langensiepen|Güleryüz|1995|s=158}}. Broń torpedową stanowiły zamontowane na pokładzie dwie pojedyncze obracalne [[Wyrzutnia torpedowa|wyrzutnie]] kal. 450&nbsp;mm, z łącznym zapasem sześciu [[Torpeda|torped]]{{odn|Langensiepen|Güleryüz|1995|s=158}}{{odn|Noppen|2016|s=10}}.
Wnętrze okrętu podzielone było na sześć pomieszczeń: I – przedział [[Dziób jednostki pływającej|dziobowy]], mieszczący [[kubryk]] marynarzy i dziobową [[Wyrzutnia torpedowa|wyrzutnię torpedową]]; II – przedział baterii [[Akumulator elektryczny|akumulatorów]]; III – przedział centralny, podzielony wzdłużną [[Gródź|grodzią]] na dwie części, mieszczące [[Mesa (żegluga)|mesę]] oficerską (po lewej) i [[Okrętowe stanowisko dowodzenia|główne stanowisko dowodzenia]] (po prawej); IV – przedział [[Siłownia okrętowa|maszynowni]], mieszczący [[Kocioł okrętowy|kotły]], maszynę parową, [[zbiornik paliwa]] i [[Ubikacja|toaletę]]; V – przedział [[Silnik elektryczny|silników elektrycznych]] i [[Sprężarka|sprężarek]] i VI – przedział rufowy, mieszczący kubryk [[podoficer]]ski{{odn|Dianow|2020a|s=20–21}}. Pomieszczenie oficerskie wyposażone było w dwie [[Koja|koje]], dwie szafy, dwie umywalki, płytę elektryczną i stół; w dziobowym kubryku znajdowało się osiem odchylanych koi, sześć [[hamak]]ów, dwie umywalki i rozkładany stół, zaś w kubryku rufowym zamontowano cztery odchylane koje, umywalkę i rozkładany stół{{odn|Dianow|2020a|s=33}}. Do wnętrza kadłuba jednostki prowadziły cztery luki: jeden w przedziale baterii akumulatorów, jeden w dziobowej części przedziału maszynowni, luk komina i luk roboczy{{odn|Dianow|2020a|s=21}}.
 
Załoga okrętu składała się z 267 [[Oficer (wojsko)|oficerów]] oraz 23, [[podoficer]]ów i marynarzy{{odn|Dianow|2020a|s=32}}{{refn|grupa=uwaga|{{odn|ref=nie|Gardiner|Gray|1985|s=209391}}, {{odn|ref=nieLangensiepen|FontenoyGüleryüz|20071995|s=81158}}, {{odnrefn|refgrupa=nieuwaga|Smith|2011}} i {{odn|Gogin|2021|ref=nie|Labayle Couhat|1974|s=140}} podająpodaje omyłkowo, że załoga okrętu liczyła 2423 osoby.}}.
[[Wyporność]] w położeniu nawodnym wynosiła 404&nbsp;[[Tona|tony]], a w zanurzeniu 553&nbsp;tony{{odn|Dianow|2020a|s=21}}{{refn|grupa=uwaga| {{odn|ref=nie|Gardiner|Gray|1985|s=209}}, {{odn|ref=nie|Labayle Couhat|1974|s=140}} i {{odn|ref=nie|Fontenoy|2007|s=81}} podają wyporność na powierzchni 398&nbsp;ton i w zanurzeniu 550&nbsp;ton, {{odn|ref=nie|Brassey|1912|s=256}} podaje wyporność 398&nbsp;ton, zaś {{odn|ref=nie|Gozdawa-Gołębiowski|1994|s=536}} podaje wyporność 450/551&nbsp;ton.}}. [[Zapas pływalności]] wynosił 27%{{odn|Dianow|2020a|s=21}}.
 
Sterowanie odbywało się za pomocą trzech rufowych [[Ster#Ster jednostki pływającej|sterów]] kierunku (głównego, górnego{{refn|grupa=uwaga|Zdemontowanego po 29 sierpnia 1910 roku{{odn|Dianow|2020b|s=32}}.}} i dolnego) o łącznej powierzchni 6,2169&nbsp;m² oraz trzech par sterów zanurzenia (dziobowych, śródokręcia i rufowych) o powierzchni odpowiednio 5,199&nbsp;m², 6,5182&nbsp;m² i 5,5644&nbsp;m²{{odn|Dianow|2020a|s=21}}. Stery głębokości poruszane były ręcznie lub z wykorzystaniem napędu elektrycznego{{odn|Dianow|2020a|s=24}}. [[Zanurzenie testowe|Dopuszczalna głębokość zanurzenia]] wynosiła 40 metrów{{odn|Gogin|2021}}, zaś czas wykonania manewru zanurzenia 4,5–5 minut{{odn|Dianow|2020d|s=36}}.
 
Załoga okrętu składała się z 2 [[Oficer (wojsko)|oficerów]] oraz 23 [[podoficer]]ów i marynarzy{{odn|Dianow|2020a|s=32}}{{refn|grupa=uwaga|{{odn|ref=nie|Gardiner|Gray|1985|s=209}}, {{odn|ref=nie|Fontenoy|2007|s=81}}, {{odn|ref=nie|Smith|2011}} i {{odn|ref=nie|Labayle Couhat|1974|s=140}} podają, że załoga liczyła 24 osoby.}}.
 
=== Urządzenia napędowe ===
Okręt napędzany był na powierzchni przez dwie [[Cylinder (mechanika)|trzycylindrowe]] nawrotne [[Maszyna parowa potrójnego rozprężania|maszyny parowe potrójnego rozprężania]] z wymuszonym smarowaniem produkcji zakładów w [[Saint-Denis (Sekwana-Saint-Denis)|Saint-Denis]]{{odn|Dianow|2020a|s=24}}. Średnica cylindra wysokiego ciśnienia wynosiła 225&nbsp;mm, cylindra średniego ciśnienia – 340&nbsp;mm, zaś cylindra niskiego ciśnienia 550&nbsp;mm; skok [[tłok]]a wynosił 270&nbsp;mm{{odn|Dianow|2020a|s=24}}. Łączna maksymalna moc maszyn wynosiła 700&nbsp;[[Koń mechaniczny|KM]] przy 400 [[RPM (jednostka miary)|obr./min]] i ciśnieniu roboczym pary 15,5 [[Kilogram-siła|kG]]/cm²{{odn|Dianow|2020a|s=24}}. Parę dostarczały dwa [[Walczak|dwuwalczakowe]], jednopaleniskowe [[Kocioł okrętowy|kotły]] [[Félix du Temple de la Croix|du Temple]] ze zwrotnym przepływem spalin, o maksymalnym dopuszczalnym ciśnieniu 16,5 kG/cm²{{odn|Dianow|2020a|s=26}}. Spaliny trafiały do wspólnego stacjonarnego komina o średnicy 620&nbsp;mm, umieszczonego w wodoszczelnej osłonie wychodzącej na wysokość jednego metra powyżej kadłuba sztywnego, w którym z kolei zamontowany był wysuwany komin tej samej wysokości{{odn|Dianow|2020a|s=26}}. Każda z maszyn poprzez oddalone od siebie o 1,4 metra [[Okrętowy wał napędowy|linie wałów]] napędzała trójskrzydłową [[Śruba okrętowa|śrubę]] wykonaną z [[Brązy|brązu]]{{odn|Dianow|2020a|s=25}}. Średnica śruby wynosiła 1,5 metra, a średni skok 1,084–1,085 metra; śruby były przeciwbieżne – prawoburtowa obracała się w prawo, a lewoburtowa w lewo{{odn|Dianow|2020a|s=25–26}}.
 
W przedziale siłowni prócz maszyn parowych i kotłów znajdowały się także dwie [[Pompa próżniowa|pompy próżniowe]] napędzane bezpośrednio z maszyn o łącznej wydajności 233,3&nbsp;m³/h, dwie odśrodkowe pompy obiegowe z napędem elektrycznym o mocy 134&nbsp;[[Wat|kW]] o łącznej wydajności 300&nbsp;m³/h, cztery pompy zasilające napędzane bezpośrednio z maszyn o łącznej wydajności 18&nbsp;200&nbsp;m³/h i dwa [[skraplacz]]e rurowe o łącznej powierzchni chłodzącej 70,32&nbsp;m²{{odn|Dianow|2020a|s=25}}. [[Zbiornik paliwa|Zbiorniki paliwa]] mieściły się w kadłubie sztywnym pod głównym pokładem: dwa (o pojemności 8250 litrów i 2560 litrów) pod pomieszczeniem siłowni, a trzeci mieszczący 1250 litrów pod głównym stanowiskiem dowodzenia{{odn|Dianow|2020a|s=25}}.
 
Napęd podwodny zapewniały dwa jednotwornikowe [[Silnik elektryczny|silniki elektryczne]] firmy [[Brequet]] z [[Paryż]]a{{odn|Dianow|2020a|s=27}}. [[Prędkość obrotowa]] wynosiła od 160 do 560 obr./min, a regulowana była poprzez zmianę [[Napięcie elektryczne|napięcia]] (nominalnie 230&nbsp;[[Wolt|V]]){{odn|Dianow|2020a|s=27}}. Silniki miały po sześć [[Biegun elektryczny|biegunów]] głównych z niezależnym wzbudzeniem i uzwojenie kompensuje połączone [[Połączenie szeregowe|szeregowo]]{{odn|Dianow|2020a|s=27}}. Każdy z silników połączony był z baterią akumulatorów; mógł je ładować jako [[generator elektryczny]] napędzany przez maszynę parową{{odn|Dianow|2020a|s=27}}. Łączna moc silników elektrycznych wynosiła 450&nbsp;[[Koń mechaniczny|KM]]{{odn|Gardiner|Gray|1985|s=209}}{{odn|Fontenoy|2007|s=81}}{{refn|grupa=uwaga|Identycznie podają {{odn|ref=nie|Labayle Couhat|1974|s=140}} i {{odn|ref=nie|Gogin|2021}}. Natomiast {{odn|ref=nie|Dianow|2020a|s=27}} podaje, że moc jednego silnika wynosiła 460&nbsp;KM.}}. Energia elektryczna magazynowana była w dwóch bateriach [[Akumulator elektryczny|akumulatorów]] firmy [[Tudor batteries|Tudor]] po 124 [[Ogniwo galwaniczne|ogniwa]]{{odn|Dianow|2020a|s=26}}.
 
Prędkość maksymalna na powierzchni wynosiła 12 [[Węzeł (jednostka prędkości)|węzłów]], a w zanurzeniu 8 węzłów{{odn|Gardiner|Gray|1985|s=209}}{{odn|Gozdawa-Gołębiowski|1994|s=536}}. Zasięg wynosił 1500&nbsp;[[Mila morska|Mm]] przy prędkości 9 węzłów (lub 900&nbsp;Mm przy prędkości 12 węzłów) w położeniu nawodnym oraz 50&nbsp;Mm przy prędkości 5 węzłów pod wodą{{odn|Gardiner|Gray|1985|s=209}}{{odn|Labayle Couhat|1974|s=140}}.
 
=== Uzbrojenie i wyposażenie ===
Okręt wyposażony był w sześć zewnętrznych [[Wyrzutnia torpedowa|wyrzutni torped]] [[Kaliber broni|kalibru]] 450&nbsp;mm: dwie po obu stronach [[Kiosk okrętu podwodnego|kiosku]] (odchylone o 7° od osi symetrii okrętu), dwie na rufie (odchylone o 5° od osi symetrii okrętu) i umieszczone na pokładzie rufowym dwie [[Wyrzutnia Drzewieckiego|systemu Drzewieckiego]], z łącznym zapasem 6 [[Torpeda|torped]] modèle 1906{{odn|Dianow|2020b|s=32}}{{odn|Dianow|2020a|s=27}}. Torpeda miała długość 5,07 metra, zaś jej masa wynosiła 646&nbsp;kg{{odn|Dianow|2020b|s=33}}.
 
Jednostka wyposażona była w dwa [[Peryskop (przyrząd optyczny)|peryskopy]] – dzienny i nocny{{odn|Dianow|2020a|s=28}}. Peryskop dzienny miał długość 5,8 metra i po podniesieniu wystawał 4 metry ponad poziom kiosku; podnoszenie i opuszczanie realizowane było za pomocą napędu elektrycznego z prędkością 0,4–0,45&nbsp;[[Metr na sekundę|m/s]]{{odn|Dianow|2020a|s=28–29}}. Binokularowy i dwuobiektywowy peryskop nocny miał długość 2,5 metra oraz średnicę 140&nbsp;mm i umieszczony był na dachu [[Mostek kapitański|sterówki]]; podnoszony był ręcznie za pomocą [[Kołowrót (maszyna prosta)|kołowrotu]]{{odn|Dianow|2020a|s=29}}.
 
Na pokładzie zainstalowano dwa [[Kompas magnetyczny|kompasy]]: jeden mokry na rufie, umieszczony w [[naktuz]]ie i drugi w dziobowej części sterówki, zamknięty w otwartej od dołu skrzyni, którego wskazania można było obserwować także z wnętrza kiosku i z wnętrza kadłuba{{odn|Dianow|2020a|s=29}}. W dziobowej części kiosku były umieszczone elektryczne i wodoszczelne światła nawigacyjne w kolorach zielonym i czerwonym{{odn|Dianow|2020a|s=30}}. Okręt wyposażony był również w [[Kotwica czterołapowa|kotwicę czterołapową]] o masie 283&nbsp;kg, z łańcuchem o długości 100 metrów, podnoszoną za pomocą [[kabestan]]u z silnikiem elektrycznym Couffinhal{{odn|Dianow|2020a|s=30}}. Na pokładzie znajdowały się też dwie szalupy Bertona, o długości 3,67 metra każda, a także awaryjna [[Mosiądz|mosiężna]] [[boja]], która mogła być uwolniona z głównego stanowiska dowodzenia i połączona z aparatem telefonicznym{{odn|Dianow|2020a|s=31–32}}. Ogrzewanie zapewniały cztery grzejniki elektryczne, zasilane prądem o napięciu 115&nbsp;V{{odn|Dianow|2020a|s=33}}.
 
== Służba ==
[[Plik:Samsun class destroyers at Izmir, Turkey - 1926.jpg|thumb|left|Niszczyciele „Basra”, „[[Samsun (1907)|Samsun]]” i „[[Taşoz]]” (od lewej) w [[Izmir]]ze w 1926 roku]]
„Fructidor” [[Podniesienie bandery|został wcielony]] do służby w [[Marine nationale]] 29 czerwca 1910 roku{{odn|Dianow|2020e|s=44}}{{odn|Dianow|2019|s=25}}. We wrześniu 1911 roku rozkaz objęcia dowództwa okrętu otrzymał kpt. mar. Changeux{{odn|Navigazette|1911|s=3}}.
„Basra” została przyjęta w skład marynarki wojennej [[Imperium Osmańskie]]go 3 września 1907 roku w [[Stambuł|Stambule]]{{odn|Gogin|2021}}{{odn|Langensiepen|Güleryüz|1995|s=158}}. W maju 1909 roku okręt wziął udział w pierwszych manewrach floty tureckiej na [[Morze Marmara|Morzu Marmara]]{{odn|Langensiepen|Güleryüz|1995|s=14}}. W 1912 roku okręt osiągał prędkość maksymalną 20 węzłów{{odn|Langensiepen|Güleryüz|1995|s=158}}. Podczas [[I wojna bałkańska|I wojny bałkańskiej]], 16 grudnia 1912 roku „Samsun” wziął udział w bitwie zespołu tureckiego (składającego się oprócz niego z pancerników „[[SMS Kurfürst Friedrich Wilhelm|Barbaros Hayreddin]]”, „[[SMS Weißenburg|Turgut Reis]]”, „[[Asar-i Tevfik]]” i „[[Mesudiye]]”, krążownika „[[Mecidiye (1903)|Mecidiye]]” i [[Torpedowiec|torpedowców]] „[[Sivrihisar (1907)|Sivrihisar]]” i „[[Akhisar (1904)|Akhisar]]”) z flotą [[Grecja|grecką]] w składzie: krążownik „[[Jeorjos Awerof (1910)|Jeorjos Awerof]]” oraz okręty pancerne „[[Hydra (1889)|Hydra]]”, „[[Spetsai (1889)|Spetsai]]” i „[[Psara (1890)|Psara]]” pod [[Imroz]]{{odn|Langensiepen|Güleryüz|1995|s=22}}.
 
W 1912 roku zmieniono taktykę użycia jednostek typu ''Pluviôse'', które wraz z okrętami typu ''[[Okręty podwodne typu Brumaire|Brumaire]]'' miały prowadzić działania ofensywne wraz z siłami głównymi floty{{odn|Dianow|2020c|s=29–30}}. Od tej pory okręty podwodne zgrupowano w liczące trzy jednostki [[Dywizjon okrętów|dywizjony]] ([[Okręt flagowy|okrętem flagowym]] dywizjonu był wyposażony w [[Radiostacja|radiostację]] torpedowiec lub [[niszczyciel]]){{odn|Dianow|2020c|s=30}}.
 
28 czerwca 1913 roku na dowódcę „Fructidora” został wyznaczony kpt. mar. Mars{{odn|Le Télégramme|1913|s=3}}.
 
W momencie wybuchu [[I wojna światowa|I wojny światowej]] niszczyciel był już przestarzały i miał niską wartość bojową{{odn|Gogin|2021}}. Mimo to, rankiem 29 października 1914 roku „Samsun” wraz z siostrzanym „[[Taşoz]]” i krążownikiem liniowym „[[SMS Goeben|Yavuz Sultan Selim]]” wziął udział w przeprowadzonym bez wypowiedzenia wojny ataku na [[Imperium Rosyjskie|rosyjski]] port w [[Sewastopol]]u{{odn|Gozdawa-Gołębiowski|1994|s=159-160}}. Po ataku oba niszczyciele uczestniczyły w akcji ratunkowej marynarzy z [[Samozatopienie|samozatopionego]] rosyjskiego [[Stawiacz min|stawiacza min]] „Prut”, biorąc na pokłady łącznie 75 rozbitków{{odn|Gozdawa-Gołębiowski|1994|s=160}}. W 1915 roku wyeksploatowana siłownia okrętu pozwalała na osiągnięcie prędkości maksymalnej 17 węzłów, a liczebność załogi wzrosła do 91 osób (17 Niemców i 74 Turków){{odn|Langensiepen|Güleryüz|1995|s=158}}{{odn|Noppen|2016|s=10}}. 28 marca 1915 roku na wodach [[Bosfor]]u „Samsun” stał się celem ataku [[wodnosamolot]]u pochodzącego z jednego z rosyjskich [[Okręt lotniczy|okrętów lotniczych]] („[[Ałmaz (1903)|Ałmaz]]” lub „[[Impierator Nikołaj I]]”), jednak niecelna [[Bomba lotnicza|bomba]] spadła za [[Rufa|rufą]] okrętu{{odn|Gozdawa-Gołębiowski|1994|s=237}}.
Tuż przed wybuchem [[I wojna światowa|I wojny światowej]] większość okrętów typu ''Pluviôse'' znalazła się w składzie 1. [[Flotylla okrętów|Flotylli]] okrętów podwodnych z bazą w Cherbourgu („Fructidor”, „[[Pluviôse (1907)|Pluviôse]]”, „[[Ventôse (1907)|Ventôse]]”, „[[Germinal (1907)|Germinal]]”, „[[Prairial (1908)|Prairial]]”, „[[Floréal (1908)|Floréal]]”, „[[Watt (1909)|Watt]]”, „[[Giffard (1910)|Giffard]]” i „[[Berthelot (1909)|Berthelot]]”){{odn|Dianow|2020d|s=33}}{{odn|Gozdawa-Gołębiowski|1994|s=489}}. Jeden z dywizjonów tworzyły „Fructidor”, „Ventôse” i „Germinal”, a ich okrętem flagowym był niszczyciel „[[Sabre (1904)|Sabre]]”{{odn|Dianow|2020d|s=33}}.
 
1 kwietnia 1915 roku Bosfor opuścił zespół tureckich okrętów, składający się z krążowników „Mecidiye” i „[[Hamidiye (1903)|Hamidiye]]” oraz niszczycieli „Samsun”, „Taşoz”, „[[Muâvenet-i Milliye]]” i „[[Yâdigâr-ı Millet]]”, z zadaniem zaatakowania [[Odessa|Odessy]]{{odn|Gozdawa-Gołębiowski|1994|s=238}}{{odn|Noppen|2016|s=33}}. Zespół dalekiej osłony tej operacji stanowiły krążowniki „Yavuz Sultan Selim” i „[[SMS Breslau|Midilli]]”, patrolując wody na zachód od [[Półwysep Krymski|Krymu]]{{odn|Gozdawa-Gołębiowski|1994|s=238}}{{odn|Noppen|2016|s=33}}. W nocy z 2 na 3 kwietnia zespół dotarł po Odessę, a niszczyciele rozpoczęły [[Trał morski|trałowanie]]{{odn|Noppen|2016|s=33}}. 3 kwietnia o godzinie 4:00 trały „Samsuna” i „Taşoza” uległy uszkodzeniu, a o 6:40 16 mil morskich od odeskiej [[Latarnia morska|latarni morskiej]] na [[Mina morska|minę]] wszedł krążownik „Mecidiye”, doznając tak ciężkich uszkodzeń, że po zdjęciu załogi i zniszczeniu uzbrojenia oraz radiostacji został on dobity torpedą wystrzeloną przez „Yâdigâr-ı Millet”{{odn|Gozdawa-Gołębiowski|1994|s=238}}{{odn|Noppen|2016|s=33-34}}. Operację przerwano, a okręty powróciły do bazy 4 kwietnia{{odn|Gozdawa-Gołębiowski|1994|s=238}}{{odn|Langensiepen|Güleryüz|1995|s=47}}. Przed [[Bitwa o Gallipoli|atakiem sił Ententy na Gallipoli]] „Samsun” wraz z siostrzanymi niszczycielami eskortował transporty wojsk tureckich, organizowane w celu wzmocnienia sił broniących [[Dardanele|Dardaneli]]{{odn|Langensiepen|Güleryüz|1995|s=34}}. 2 czerwca 1915 roku okręt eskortował [[Konwój morski|konwój]] składający się ze statków „Tecilli” (390&nbsp;[[Tona rejestrowa|BRT]]) i „Baslangic” (381&nbsp;BRT), który nieopodal [[Tekirdağ]] został zaatakowany przez [[Royal Navy|brytyjski]] okręt podwodny [[HMS E11]]. Napastnikowi udało się zatopić w ataku torpedowym „Tecilli”, na pokładzie którego zginęła cała, 18-osobowa załoga, a drugi ze statków wyrzucił się na brzeg, choć wystrzelona w jego kierunku torpeda chybiła{{odn|Langensiepen|Güleryüz|1995|s=37}}. 17 czerwca „Samsun” i „[[Yarhisar (1907)|Yarhisar]]” próbowały zaatakować na Morzu Marmara [[HMS E14]], jednak uciekł on swoim prześladowcom{{odn|Langensiepen|Güleryüz|1995|s=38}}. Kolejne spotkanie z HMS E14 nastąpiło na początku sierpnia, kiedy to koło Tekirdağ niszczyciel udaremnił atak okrętu podwodnego na eskortowane przez siebie statki „Tenedos” (3564&nbsp;BRT) i „Bandtrma” (474&nbsp;BRT){{odn|Langensiepen|Güleryüz|1995|s=39}}.
=== I wojna światowa ===
[[Plik:Submarines Cherbourg NH 43778.jpg|mały|lewo|alt=SM U-151, „Thermidor” i „Fructidor” w Cherbourgu około 1920 roku|[[SM U-151]], „[[Thermidor (1909)|Thermidor]]” i „Fructidor” w Cherbourgu około 1920 roku]]
[[Mobilizacja]] francuskiej floty rozpoczęła się 29 sierpnia 1914 roku, a wchodzące w skład 2 Lekkiej Eskadry okręty podwodne 1. i 3. Flotylli rozpoczęły dzienne patrole defensywne na wodach wokół bazy{{odn|Dianow|2020d|s=33}}. 3 sierpnia – w dniu rozpoczęcia działań wojennych – całość sił 1. Flotylli wyszła na wody kanału [[La Manche]], zajmując pozycje między [[Hawr]]em a [[Portsmouth]]; wobec stwierdzenia braku okrętów [[Kaiserliche Marine]] 4 sierpnia jednostki powróciły do Cherbourga, zmienione przez okręty 3. Flotylli{{odn|Dianow|2020d|s=34}}. Po przystąpieniu do wojny [[Wielka Brytania|Wielkiej Brytanii]] 1. i 3. Flotylla okrętów podwodnych rozpoczęła patrole w zachodniej części kanału La Manche{{odn|Dianow|2020d|s=34}}. Sukcesy odnoszone na lądzie przez Niemców spowodowały przesunięcie od września wszystkich flotylli okrętów podwodnych na wschodnią część La Manche{{odn|Dianow|2020d|s=34}}. Na prośbę Brytyjczyków dwa dywizjony 1. Flotylli (w składzie: „Fructidor”, „Ventôse”, „Germinal”, „Watt”, „Prairial” i „Floréal” oraz niszczyciele „Sabre” i „[[Francisque]]”) zostały przesunięte do obrony Portsmouth, przybywając do portu 2 września{{odn|Dianow|2020d|s=35}}. Pod koniec września sojusznicy ustalili, że dywizjon w składzie „Fructidor”, „Giffard” i „[[Thermidor (1909)|Thermidor]]” wraz z „Francisque” pozostanie w Portsmouth, zaś reszta okrętów typu ''Pluviôse'' powróci do Francji{{odn|Dianow|2020d|s=37}}. W ciągu kolejnych miesięcy jednostki stacjonujące w Portsmouth były zastępowane przez inne, a same przechodziły w tym czasie konieczne remonty w stoczniach francuskich{{odn|Dianow|2020d|s=38}}.
 
3 listopada 1915 roku „Samsun” asystował stawiaczowi min „[[Nusret]]”, holującemu do Stambułu podniesiony [[Marine nationale|francuski]] okręt podwodny [[Turquoise (1908)|„Turquoise” (Q46)]]{{odn|Langensiepen|Güleryüz|1995|s=42}}. W trakcie manewrów niszczyciel zderzył się ze stawiaczem min, doznając poważnych uszkodzeń i musiał wezwać na pomoc [[holownik]]i „Paris” i „France”, które 7 listopada odholowały okręt do [[İstinye]]{{odn|Langensiepen|Güleryüz|1995|s=42}}. Naprawa niszczyciela trwała do wiosny 1916 roku{{odn|Langensiepen|Güleryüz|1995|s=42}}.
Na przełomie 1914 i 1915 roku na okręcie zamontowano [[Kompas żyroskopowy|żyrokompas]] firmy [[Sperry Rand|Sperry]]{{odn|Dianow|2020d|s=38}}. Przez cały 1915 rok okręt wraz z siostrzanymi jednostkami nadal prowadził służbę patrolową na wodach Kanału{{odn|Dianow|2020d|s=38}}. W maju 1915 roku dywizjon okrętów podwodnych w składzie: „Fructidor”, „Prairial” i „Thermidor” wraz z niszczycielem „Sabre” przerzucony został do [[Hawr]]u, by prowadzić operacje przeciw [[Niemieckie okręty podwodne|U-Bootom]]{{odn|Dianow|2020d|s=38}}. 16 listopada 2 Lekka Eskadra została rozformowana, zaś okręty typu ''Pluviôse'' wraz z jednostkami typu ''[[Okręty podwodne typu Sirène (1900)|Sirène]]'' zostały przyporządkowane do 1. Flotylli okrętów podwodnych w Cherbourgu{{odn|Dianow|2020d|s=38–39}}. Nie zmieniły się natomiast zadania, które nadal obejmowały defensywne patrole przeciw U-Bootom przeprowadzane w okolicach własnych baz{{odn|Dianow|2020d|s=39}}. Pełniąc tę służbę wysłużony okręt doczekał [[Rozejm w Compiègne (1918)|zakończenia wojny]]{{odn|Dianow|2020e|s=42}}.
 
20 stycznia 1918 roku niszczyciele „Basra”, „Samsun”, „[[Numûne-i Hamiyet]]” i „Muâvenet-i Milliye” wzięły udział w zabezpieczeniu wypadu krążowników „Yavuz Sultan Selim” i „Midilli” [[Bitwa koło Imroz (1918)|pod Imroz]], m.in. osłaniając powrót do Dardaneli uszkodzonego na minach „Yavuza Sultana Selima”{{odn|Gozdawa-Gołębiowski|1994|s=450}}{{odn|Noppen|2016|s=44}}. W październiku 1918 roku okręt odstawiono do rezerwy w Stambule{{odn|Gogin|2021}}{{odn|Langensiepen|Güleryüz|1995|s=158}}.
Podczas wojny na okręcie zainstalowano [[Działo okrętowe|działo pokładowe]] kalibru 75&nbsp;mm, osadzone na [[Łoże (artyleria)|łożu]] modèle 1916{{odn|Dianow|2020b|s=33}}. Jednostka zyskała też osłonę sterówki, a komin został osadzony na stałe{{odn|Dianow|2020b|s=33}}.
 
Po zakończeniu wojny, 29 października 1923 roku „Basra” została formalnie wcielona do nowo powstałej marynarki wojennej [[Turcja|Republiki Turcji]], choć jej stan techniczny nie pozwalał na eksploatację{{odn|Noppen|2016|s=46}}{{odn|Langensiepen|Güleryüz|1995|s=59}}. W 1924 roku jednostka przeszła remont i podjęła czynną służbę{{odn|Langensiepen|Güleryüz|1995|s=158}}{{odn|Noppen|2016|s=46}}. Okręt wycofano ze składu floty w 1932 roku, po zakupie we [[Królestwo Włoch (1861–1946)|Włoszech]] nowych niszczycieli{{odn|Langensiepen|Güleryüz|1995|s=158}}{{odn|Noppen|2016|s=46}}. Niszczyciel został [[Stocznia złomowa|złomowany]] dopiero w 1949 roku w [[Gölcük]]{{odn|Gogin|2021}}{{odn|Langensiepen|Güleryüz|1995|s=158}}.
=== Koniec służby ===
„Fructidor” został skreślony z listy floty 12 listopada 1919 roku{{odn|Dianow|2020e|s=44}}{{odn|Dianow|2019|s=25}}. 23 maja 1921 roku został sprzedany w celu [[Stocznia złomowa|złomowania]], po czym rozebrany w Cherbourgu{{odn|Dianow|2020e|s=44}}.
 
== Uwagi ==
Linia 109 ⟶ 79:
== Bibliografia ==
* {{Cytuj książkę | tytuł = Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921 | inni = Robert Gardiner, Randal Gray (red.) | wydawca = Conway Maritime Press | miejsce = London | rok = 1985 | isbn = 0-85177-245-5 | język = en | odn = {{odn/id|Gardiner|Gray|1985}} }}
* {{Cytuj pismoksiążkę |nazwisko tytuł = DianowConway’s |imięAll =the MaksimWorld’s |tytułFighting =Ships Okręty1922–1946 podwodne| typuinni „Pluviôse”.= Cz.Robert IGardiner, |czasopismoRoger =Chesneau Okręty Wojenne(red.) | wydawca = WydawnictwoConway OkrętyMaritime Wojenne, Tarnowskie GóryPress |oznaczenie miejsce = Nr 6 (158)London | rok = 20191980 |issn isbn = 12310-014X85177-146-7 | język = en | odn = tak{{odn/id|Gardiner|Chesneau|1980}} }}
* {{Cytuj stronę | url = http://www.navypedia.org/ships/franceturkey/fr_ss_pluviosetu_dd_samsun.htm |tytuł = PLUVIÔSE submarines (1908 – 1911) |autor = Ivan Gogin | opublikowany = Navypedia | tytuł = SAMSUN destroyers (1907) | język = en | data dostępu = 2021-0812-1303 | odn = {{odn/id|Gogin|2021}} }}
* {{Cytuj pismo |nazwisko = Dianow |imię = Maksim |tytuł = Okręty podwodne typu „Pluviôse”. Cz. II |czasopismo = Okręty Wojenne |wydawca = Wydawnictwo Okręty Wojenne, Tarnowskie Góry |oznaczenie = Nr 1 (159) |rok = 2020 |issn = 1231-014X |odn = a}}
* {{Cytuj pismoksiążkę | nazwisko = DianowGozdawa-Gołębiowski | imię = MaksimJan |tytuł nazwisko2 = OkrętyWywerka podwodnePrekurat typu| „Pluviôse”.imię2 Cz.= IIITadeusz |czasopismo autor link = OkrętyJan WojenneGozdawa-Gołębiowski |wydawca tytuł = WydawnictwoPierwsza Okrętywojna Wojenne,światowa Tarnowskiena Górymorzu |oznaczenie rok = Nr1994 3| wydawca = (161)Lampart |rok miejsce = 2020Warszawa |issn isbn = 123183-014X902554-2-1 | odn = b{{odn/id|Gozdawa-Gołębiowski|1994}} }}
* {{Cytuj pismoksiążkę |nazwisko tytuł = DianowJane’s |imięFighting =Ships Maksimof |tytułWorld =War OkrętyI podwodne| typuinni „Pluviôse”.= Cz.John IVMoore (red.) |czasopismo rok = Okręty Wojenne1990 | wydawca = WydawnictwoStudio Okręty Wojenne, Tarnowskie GóryEditions |oznaczenie miejsce = Nr 4 (162)London |rok isbn = 2020978-1557506597 |issn język = 1231-014Xen | odn = c{{odn/id|Moore|1990}} }}
* {{Cytuj pismoksiążkę | nazwisko = DianowLangensiepen | imię = MaksimBernd |tytuł nazwisko2 = OkrętyGüleryüz podwodne| typuimię2 „Pluviôse”. Cz.= VAhmet |czasopismo tytuł = OkrętyThe WojenneOttoman |wydawcaSteam =Navy Wydawnictwo1828–1923 Okręty| Wojenne,rok Tarnowskie= Góry1995 |oznaczenie wydawca = NrNaval 5Institute (163)Press |rok miejsce = 2020Annapolis |issn isbn = 12311-014X55750-659-0 | odn = dtak}}
* {{Cytuj pismoksiążkę | nazwisko = DianowNoppen | imię = MaksimRyan K. | tytuł = Okręty podwodneosmańskiej typumarynarki „Pluviôse”.wojennej Cz. VI1914-1918 |czasopismo rok = Okręty2016 Wojenne| |wydawca = Wydawnictwo OkrętyNapoleon Wojenne,V Tarnowskie| Góry |oznaczeniemiejsce = Nr 6 (164)Oświęcim |rok = 2020 |issnisbn = 1231978-014X83-65652-65-2 | odn = etak}}
* {{Cytuj książkę |nazwisko = Fontenoy |imiętytuł = Paul E[https://archive.org/details/brasseysnavala1915brasuoft |tytuł''The =Naval Submarines:Annual, An1915''] Illustrated| Historyinni of= TheirT.A. ImpactBrassey (Weapons and Warfarered.) | wydawca = ABC-CLIOWilliam |miejsceCloves =and SantaSons Barbara,| California |rokmiejsce = 2007London |isbn rok = 1-85367-623-31915 | język = en | odn = tak{{odn/id|Brassey|1915}} }}
* {{Cytuj stronę |url = http://www.navypedia.org/ships/france/fr_ss_pluviose.htm |tytuł = PLUVIÔSE submarines (1908 – 1911) |autor = Ivan Gogin |opublikowany = Navypedia |język = en |data dostępu = 2021-08-13 |odn = {{odn/id|Gogin|2021}}}}
* {{Cytuj książkę |nazwisko = Gozdawa-Gołębiowski |imię = Jan |nazwisko2 = Wywerka Prekurat |imię2 = Tadeusz |autor link = Jan Gozdawa-Gołębiowski |tytuł = Pierwsza wojna światowa na morzu |rok = 1994 |wydawca = Lampart |miejsce = Warszawa |isbn = 83-902554-2-1 |odn = {{odn/id|Gozdawa-Gołębiowski|1994}}}}
* {{Cytuj pismo |tytuł = Guerre et Marine: Nominations |url = https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k7365321j/f3.item |czasopismo = Le Télégramme: journal quotidien de la démocratie du Midi |wydawca = Toulouse |data = 1913-06-30 |oznaczenie = nr 4742 |wolumin = 19 |odn = {{odn/id|Le Télégramme|1913}}}}
* {{Cytuj książkę |tytuł = Jane’s Fighting Ships of World War I |inni = John Moore (red.) |rok = 1990 |wydawca = Studio Editions |miejsce = London |isbn = 1-85170-378-0 |język = en |odn = {{odn/id|Moore|1990}}}}
* {{Cytuj książkę |nazwisko = Labayle Couhat |imię = Jean |tytuł = French warships of World War I |wydawca = Ian Allan Ltd. |miejsce = London |rok = 1974 |isbn = 0-7110-0445-5 |język = en |odn = tak}}
* {{Cytuj pismo |tytuł = Ministère de la marine |url = https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k6248929v/f9.item |czasopismo = Journal officiel de la République française. Lois et décrets |wydawca = Paris |data = 1909-08-14 |oznaczenie = Nr 219 |wolumin = 41 |odn = {{odn/id|Journal officiel de la République française|1909}}}}
* {{Cytuj pismo |tytuł = Ministère de la marine: Officiers de vaisseau |url = https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k55222195/f5.item |czasopismo = Navigazette |wydawca = Paris |data = 1911-09-28 |oznaczenie = Nr 1170 |wolumin = 10 |odn = {{odn/id|Navigazette|1911}}}}
* {{Cytuj stronę |url = http://www.naval-history.net/WW1NavyFrench.htm |tytuł = World War 1 at Sea, FRENCH NAVY |autor = Gordon Smith |opublikowany = Naval History Homepage |język = en |data dostępu = 2021-08-13 |odn = {{odn/id|Smith|2011}}}}
* {{Cytuj książkę |tytuł = [https://archive.org/details/brasseysnavala1912brasuoft ''The Naval Annual, 1912''] |inni = T.A. Brassey (red.) |wydawca = J. Griffin and Co. |miejsce = Portsmouth |rok = 1912 |język = en |odn = {{odn/id|Brassey|1912}}}}
 
{{Okręty podwodneNiszczyciele typu PluviôseSamsun}}
 
[[:Kategoria:Okręty podwodneNiszczyciele typu PluviôseSamsun]]
[[:Kategoria:Okręty zbudowane w ArsenaleForges wet CherbourguChantiers de la Gironde]]