Bitwa pod Fleurus (1690): Różnice pomiędzy wersjami

Sprzymierzeni ([[Holandia|Holendrzy]], [[Hiszpania|Hiszpanie]], [[Anglia|Anglicy]] i [[Niemcy]]) pod wodzą [[Jerzy Fryderyk|Waldecka]] (38000 żołnierzy i 50 dział) oczekiwali na północny zachód od [[Charleroi]] na wojska [[Brandenburgia|brandenburskie]]. Dowodzący armią francuską marszałek [[François Henri de Montmorency-Bouteville|Luxembourg]] (35000 żołnierzy i 70 dział) pragnąc udaremnić ten zamiar przeszedł [[Sambra|Sambrę]] na wschód od [[Charleroi]] i odrzucił kawalerię sprzymierzonych. Waldeck cofnął się na wschód i zajął pozycje między [[Heppignies]] a [[St.Amand]]. Pozycja, którą zajął, robiła wrażenie bardzo mocnej. Z przodu naturalną przeszkodę stanowiły bagniste strumienie, natomiast każde ze skrzydeł oparte zostało o wieś. Sprzymierzeni uszykowani zostali w dwóch rzutach i ze słabym odwodem. Cała armia Waldecka obrócona była frontem na południe. Luxembourg postanowił zaatakować jednocześnie zarówno centrum jak i oba skrzydła nieprzyjaciela. Prawe skrzydło francuskiej kawalerii miało przejść pod osłoną lasów, domów i naturalnych zagłębień terenu do [[Wangenies]], gdzie powinno połączyć się z frontalnym natarciem francuskim, aby okrążyć prawe skrzydło armii Waldecka. Luxembourg rozwinął część swych sił naprzeciw frontu sprzymierzonych, a z resztą sił zaczął obchodzić ich lewe (wchodniewschodnie) skrzydło. Ruszył osobiście z prawym skrzydłem kawalerii oraz pewną ilością piechoty i artylerii. Posuwając się drogą przez [[Ligny]] i [[Les Trois Burettes]], kryjąc się przy tym w wysoko rosnącym zbożu, dokonał głębokiego obejścia lewego skrzydła nieprzyjaciela.