Pocisk rakietowy ziemia–powietrze: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m drobne merytoryczne |
m +link |
||
Linia 9:
W powszechnym użyciu znajdują się także pociski rakietowe typu ziemia-powietrze zainstalowane na [[okręt]]ach wojennych. Praktycznie każdy współczesny wojenny okręt nawodny powinien być zaopatrzony w tego typu broń, gdyż wymagania współczesnego pola walki wręcz wymuszają zastosowanie rakiet tego typu. Niektóre typy okrętów wyspecjalizowane są w wykorzystywaniu przeciwlotniczej broni rakietowej, np. [[krążowniki typu Ticonderoga]] są wyposażone w zautomatyzowany system dowodzenia AEGIS (system integrujący środki zabezpieczenia działań obrony powietrznej w zakresie systemu wczesnego ostrzegania - [[Język angielski|ang.]] ''Airborne Early Warning Ground Environment Integration System''), mający z założenia być "tarczą ochronną" [[Marynarka Wojenna Stanów Zjednoczonych|Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych]] i służyć automatycznemu wykrywaniu celów i niszczenia ich za pomocą elektronicznego systemu naprowadzania.
Cele nie przeznaczone dla przenośnych rakiet PPZR zwykle są rozpoznawane przez lotniczą, pokładową stację radiolokacyjną do wykrywania celów ([[Język angielski|ang.]] ASR,'' Airborne Search Radar'') i następnie śledzone, namierzone i zniszczone przez pocisk ziemia-powietrze odpalony w kierunku celu. Namierzenie obiektu następuje przed identyfikacją celu z użyciem tzw. [[Wtórny radar dozorowania|wtórnego radar dozorowania]] ([[Język angielski|ang.]] SSR, ''Secondary Surveillance Radar''), będącego rozwinięciem systemu wczesnej radioelektronicznej identyfikacji swój-obcy ([[Język angielski|ang.]] IFF, ''Identification Friend or Foe'').
==Zobacz też==
| |||