Kazimierz Michał Pac: Różnice pomiędzy wersjami

Jesienią 1673 wysłano go w długą podróż za granicę zwiedził Niemcy, Włochy, Niderlandy i Francję, opanował dobrze języki niemiecki i włoski. Zapewne wiosną 1677 przybył na Maltę, został przyjęty do [[Suwerenny Rycerski Zakon Szpitalników Św. Jana, z Jerozolimy, z Rodos i z Malty|zakonu joannitów]]. Powrócił do kraju w 1680 występując już odtąd stale jako kawaler maltański. Delegowany przez króla [[Jan III Sobieski|Jana III Sobieskiego]] do ustalenia wspólnych działań Królestwa i Zakonu Maltańskiego. Poseł sejmiku kowieńskiego na [[sejm 1683]] roku, poseł sejmiku żmudzkiego na [[sejm zwyczajny 1688]] roku, poseł sejmiku inflanckiego na [[sejm nadzwyczajny 1688/1689]] roku, poseł sejmiku grodzieńskiego na [[sejm nadzwyczajny 1693]] roku<ref>Robert Kołodziej, Ostatni wolności naszej klejnot. Sejm Rzeczypospolitej za panowania Jana III Sobieskiego, Poznań 2014, s. 625.</ref>. W 1683 otrzymał urząd pisarza wielkiego litewskiego. Na [[Sejm 1685|sejmie 1685]] wyznaczono go do rewizji skarbu koronnego. Brał udział w [[Sejm 1688|sejmie 1688]] w Grodnie jako poseł żmudzki oraz w sejmie warszawskim 1688 jako poseł inflancki. Na sejmie 1690 powołano go kolejny raz do rewizji skarbu koronnego . Od 1685 [[komandor]] poznański, stwołowicki 1688. Podpisał elekcję [[August II Mocny|Augusta II]]. Na [[Sejm koronacyjny 1697|sejmie koronacyjnym 1697]] podpisał potwierdzenie praw przez Augusta II. Był obecny jako poseł piński na sejmach pacyfikacyjnych [[Sejm pacyfikacyjny 1698|1698]] i [[Sejm zwyczajny pacyfikacyjny 1699|1699]]. W styczniu 1702 roku podpisał [[Wojna domowa na Litwie (1700)|akt pacyfikacji]] [[Wielkie Księstwo Litewskie|Wielkiego Księstwa Litewskiego]]<ref>Diariusz Sejmu Walnego Warszawskiego 1701-1702, Warszawa 1962, s. 306.</ref>. Na [[sejm 1701/1702]] posłował z powiatu kowieńskiego, sejm zerwano i na nim ostatecznie zaciążyć miała odpowiedzialność za jego zerwanie. [[Marszałek nadworny litewski]] w latach 1708–1709, z nominacji [[Stanisław Leszczyński|Stanisława Leszczyńskiego]] oraz 1713. Był także starostą szyrwinckim i mejszagolskim. W marcu 1710 zrezygnował na rzecz [[Krzysztof Konstanty Pac|Krzysztofa Konstantego Paca]] z pisarstwa litewskiego wycofując się z życia publicznego. W lipcu 1715 załatwiał swe sprawy w Trybunale Litewskim. Narzekając na [[Dna moczanowa|podagrę]] zmarł w 1719, majątek zgodnie z ostatniaostatnią wolą, przejęli bratankowie [[Józef Franciszek Pac|Józef]] kasztelan żmudzki i Piotr starosta wilejski.