System prawa: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Anulowanie wersji 60750978 autorstwa 109.241.129.183 (dyskusja) psucie linków Znacznik: Anulowanie edycji |
poprawa artykułu |
||
Linia 1:
[[Plik:Map of the Legal systems of the world (en).png|thumb|Mapa systemów prawa państw świata]]
'''System prawa''' ('''system prawny''') – termin
Po pierwsze przez system prawny możemy rozumieć uporządkowany zbiór [[norma prawna|norm prawnych]])<ref>M. Koszowski, Dwadzieścia osiem wykładów ze wstępu do prawoznawstwa, Warszawa 2019, s. 99</ref>.
Po drugie przez system prawny można rozumieć pewien typ/rodzaj prawa (porządku prawnego) czy nawet kultury prawnej. W tym sensie mówi się na przykład o systemie prawnym typu civil law (prawa kontynentalnego, romańsko-germańskiego, ustawowego, stanowionego), dla określenia głównie prawa (porządków prawnych, kultury prawnej) krajów Europy Kontynentalnej i większości krajów Ameryki Południowej, oraz o systemie prawnym typu common law (prawa anglosaskiego), który ma być charakterystyczny przede wszystkim dla Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej (z uwzględnieniem jednak specyfiki Szkocji), Irlandii, Stanów Zjednoczonych Ameryki (z wyjątkiem stanu Luizjana i terytorium Portoryko), Izraela, Kanady (z wyjątkiem prowincji Quebec), Nowej Zelandii, Australii, Filipin, Singapuru, Ghany, Afryki Południowej (choć przy znacznym wpływie holenderskim), Malezji, Bermudów, Egiptu oraz innych byłych brytyjskich kolonii<ref>M. Koszowski, Dwadzieścia osiem wykładów ze wstępu do prawoznawstwa, Warszawa 2019, s. 105-106</ref>.
System prawa w znaczeniu pierwszym obejmuje: systemy prawa poszczególnych państw oraz systemy prawa poszczególnych gałęzi prawa, jak. np. system prawa cywilnego czy system prawa karnego. W przypadku tych ostatnich mówi się też o subsystemach (podsystemach) prawa.<ref>M. Koszowski, Dwadzieścia osiem wykładów ze wstępu do prawoznawstwa, Warszawa 2019, s. 106</ref>. O takim systemie i jego podsystemach mówi się, że są one konkretne, bo wchodzące w ich skład normy prawne obowiązują dane podmioty, w danym czasie i w danym miejscu<ref>M. Koszowski, Dwadzieścia osiem wykładów ze wstępu do prawoznawstwa, Warszawa 2019, s. 106</ref>.
Systemem źródeł prawa nazywane są charakterystyczne formy działalności prawotwórczej w systemie prawnym danego państwa. W zależności od tego, jakiego rodzaju fakty prawotwórcze tworzy się głównie w danym systemie prawnym, wyróżnia się systemy [[System prawa kontynentalnego|prawa stanowionego]], zwane inaczej także systemami prawa ustawowego (''civil law'') lub kontynentalnego, powstające w głównej mierze w drodze stanowienia [[norma prawna|norm przez ustawodawcę]], oraz systemy prawa (''[[common law]]''), powstające głównie w drodze wydawania wyroków sądowych tzw. [[precedens]]ów<ref>Opracowane w oparciu o: Maciej Koszowski, ''Anglosaska doktryna precedensu. Porównanie z polską praktyką orzeczniczą'', Warszawa 2009.</ref>.▼
== Cechy systemu prawa w znaczeniu pierwszym ==
* hierarchiczne uporządkowanie - wchodzenie w jego skład norm różnego rzędu
* wewnętrzna bezsprzeczność - brak sprzeczności między wchodzącymi w jego skład normami prawnymi
* zupełność - brak luk ''extra legem''<ref>M. Koszowski, Dwadzieścia osiem wykładów ze wstępu do prawoznawstwa, Warszawa 2019, s. 99-105.</ref>
== Charakterystyka systemu prawnego w znaczeniu drugim ==
▲Systemem źródeł prawa nazywane są charakterystyczne formy działalności prawotwórczej w systemie prawnym danego państwa [potrzebny przypis]. W zależności od tego, jakiego rodzaju fakty prawotwórcze tworzy się głównie w danym systemie prawnym, wyróżnia się systemy [[System prawa kontynentalnego|prawa stanowionego]], zwane inaczej także systemami prawa ustawowego (''civil law'') lub kontynentalnego, powstające w głównej mierze w drodze stanowienia [[norma prawna|norm przez ustawodawcę]], oraz systemy prawa (''[[common law]]''), powstające głównie w drodze wydawania wyroków sądowych tzw. [[precedens]]ów<ref>Opracowane w oparciu o: Maciej Koszowski, ''Anglosaska doktryna precedensu. Porównanie z polską praktyką orzeczniczą'', Warszawa 2009.</ref>.
{| class="wikitable"
Linia 93 ⟶ 100:
* zwyczaj przerodzi się w pewną ustaloną, jednolicie wykonywaną i trwała praktykę (''frequens usus'') postępowania w określonej sytuacji;
* praktyce tej będzie towarzyszyło przekonanie o mocy prawnej (''opinio iuris sive necessitatis'') – powszechne przekonanie [[Społeczeństwo|społeczeństwa]] o prawnie wiążących charakterze normy zwyczajowej.
== Zobacz też ==
|