'''Kanut V''' ([[Język duński|duń.]] ''Knud 5.'') (?zm. –[[9 sierpnia]] [[1157]]) – król [[Dania|duński]] w latach [[1146]]–11571146–1157. Syn [[Magnus Silny|Magnusa Nilssena Silnego]] i [[Ryksa Bolesławówna|Ryksy Piastówny]], wnuk króla Danii [[Niels Stary|Mikołaja]]. Współrządził ze [[Swen III Grade|Swenem Grade]] i [[Waldemar I Wielki|Waldemarem Wielkim]].
Gdy w roku [[1146]] [[Eryk III Jagnię|Eryk Jagnię]] wycofał się z rządzenia krajem, Swen został królem [[Zelandia (wyspa)|Zelandii]] i [[Skania|Skanii]], natomiast władcą [[Półwysep Jutlandzki|Jutlandii]] został Kanut. Sytuacja ta doprowadziła do wojny. Kanut został zepchnięty do [[Niemcy|Niemiec]], gdzie udało mu się utworzyć armię. W [[1152]] niemiecki król (później cesarz) [[Fryderyk I Barbarossa|Fryderyk Barbarossa]] poparł dążenia Kanuta do zapanowania nad całym terytorium Danii. W roku [[1154]] walki rozpoczęły się ponownie. Tym razem Kanut sprzymierzył się z Waldemarem, synem [[Kanut Lavard|Kanuta Lavarda]], który dotychczas wspierał Swena. W rezultacie Swen musiał opuścić Danię. Powrócił w roku [[1157]]; sytuacja ustabilizowała się po podziale Danii na trzy części:
Aby uczcić zakończenie wieloletnich walk, Swen zaprosił współrządzcychwspółrządzących na spotkanie pojednawcze w [[Roskilde]] ([[9 sierpnia]][[1157]]). Podczas spotkania ludziom Swena udało się zamordować Kanuta, natomiast ranny Waldemar zdołał zbiec. [[23 października]] Waldemar i Swen spotkali się ponownie -– stoczyli krótką, ale brutalną [[bitwa morska w Wielkim Bełcie|bitwę]] pod [[Grathe Hede]]. Swen został wzięty do niewoli i stracony ciosem topora. Królem całej Danii został Waldemar.
