Wersja z 14:10, 24 sty 2022 edytuj MalarzBOT (dyskusja \| edycje) Boty, Uprawnieni do logowania się z zablokowanych adresów IP 4 832 343 edycje m MalarzBOT: regeneracja szablonu {{Zawodnik sportów walki infobox}} ← poprzednia edycja		Aktualna wersja na dzień 13:21, 28 kwi 2022 edytuj anuluj edycję AndrzeiBOT (dyskusja \| edycje) Boty 391 469 edycji m Poprawa linkowań i typografii
Linia 7: \|pełne imię i nazwisko = \|pseudonim = \|data urodzenia = [[11 marca]] [[1967]] \|miejsce urodzenia = [[Rio de Janeiro]] \|data śmierci = Linia 42: Zawodowe starty w sportach walki zaczął od [[vale tudo]] w 1992 roku. Trzy lata później wyjechał do USA, gdzie zdobywały sobie właśnie popularność [[mieszane sztuki walki]]. W 1995 roku wygrał w Północnej Karolinie turniej World Combat Championship, pokonując wszystkich trzech rywali przez szybkie poddanie, w tym w finale [[James Warring\|Jamesa Warringa]], a w 1996 roku na gali MARS pokonał przez nokaut znanego z występów w UFC [[Oleg Taktarow\|Olega Taktarowa]]. Od 1997 roku zaczął startować w Japonii dla tamtejszych dwóch czołowych organizacji − [[~~PRIDE~~Pride Fighting Championships\|PRIDE FC]] i [[Fighting Network ~~RINGS~~Rings\|RINGS]]. Był niepokonany aż do lutego 2000 roku, gdy w tokijskim finale turnieju RINGS King of Kings przegrał przez decyzję sędziów z [[Kiyoshi Tamura\|Kiyoshi Tamurą]]. W międzyczasie startował również w mistrzostwach [[submission fighting]]u organizacji [[Abu Dhabi Combat Club\|ADCC]], dwukrotnie tryumfując w kategorii 77 kg ([[ADCC Submission Fighting World Championships 1998\|1998]], [[ADCC Submission Fighting World Championships 2000\|2000]]). W sierpniu 2000 roku, na gali PRIDE 10 w [[Saitama\|Saitamie]] zmierzył się z największą gwiazdą japońskiego MMA, [[Kazushi Sakuraba\|Kazushim Sakurabą]]. Gracie zapowiadał, że pomści swych kuzynów [[Royler Gracie\|Roylera]] i [[Royce Gracie\|Royce'a]], którzy wcześniej doznali porażek z rąk Japończyka. Walka była wyrównana, jednak pod koniec 2. rundy Sakuraba zaskoczył Brazylijczyka, zakładając mu kimurę (dźwignię na ramie). Gracie, zgodnie z rodzinną tradycją, odmówił [[poddanie\|poddania się]] i w konsekwencji doznał ciężkiego złamania ręki<ref>{{cytuj stronę\|url=http://bleacherreport.com/articles/673502-martial-milestones-the-top-25-moments-in-mma-history#/articles/673502-martial-milestones-the-top-25-moments-in-mma-history/page/15\|tytuł=MMA Milestones: The Top 25 Moments in the Sport's History. 12. Renzo Gracie Refuses To Tap Against Kazushi Sakuraba\|autor=Andrew Mahlmann\|opublikowany=bleacherreport.com\|język=en\|data dostępu=2012-02-14}}</ref>. Linia 48: Do rywalizacji powrócił w następnym roku, gdy na gali PRIDE 13 został znokautowany przez [[Dan Henderson\|Dana Hendersona]]. Serię trzech porażek przerwał w końcu podczas PRIDE 17, pokonując przez decyzję Michiyoshiego Oharę. Kolejne trzy walki zakończyły się jednak przegranymi Brazylijczyka, który najpierw uległ Shungo Oyamie oraz [[Carlos Newton\|Carlosowi Newtonowi]], a potem [[B.J. Penn]]owi. W latach ~~2006-2007~~2006–2007 Brazylijczyk walczył z lepszymi rezultatami, pokonując kolejno [[Pat Miletich\|Pata Mileticha]], Carlosa Newtona w rewanżu oraz [[Ken Shamrock\|Kena Shamrocka]]. Po trzyletniej przerwie od startów, w kwietniu 2010 roku 43-letni już Gracie zadebiutował w organizacji [[Ultimate Fighting Championship\|UFC]], gdy starł się z innym weteranem, [[Matt Hughes (zawodnik MMA)\|Mattem Hughesem]]. Amerykanin pokonał go przez TKO w 3. rundzie<ref name="bjj"/>. == Kariera trenerska == Linia 64: {{Kontrola autorytatywna}} {{~~DEFAULTSORT~~SORTUJ:Gracie, Renzo}} [[Kategoria:Rodzina Gracie\|Renzo]] [[Kategoria:Brazylijscy zawodnicy MMA]]

Renzo Gracie: Różnice pomiędzy wersjami