Jeroen Brouwers: Różnice pomiędzy wersjami

== Życiorys ==

Po japońskiej agresji na Indonezję i [[bitwa o Jawę|zajęciu przez nich Jawy]] jako dziecko trafił do japońskiego obozu internowania Tjideng. W 1948 znalazł się w Holandii, gdzie następnie uczył się w katolickich szkołach. Później odbył służbę wojskową, po czym przez kilka lat pracował w dziennikarstwie. W 1964 zadebiutował zbiorem opowiadań ''Het mes op de keel''. W 1967 opublikował psychologiczną powieść ''Joris Ockeloen en het wachten'' (''Joris Ockeloen i czekanie''), za którą otrzymał nagrodę Vijverberga, w 1977 powieść ''Zonsopgangen boven zee'' (''Wschody słońca nad morzem''), w 1981 ''Bezonken Rood'', w której opisywał warunki w japońskim obozie, a w 1984 ''Winterlicht, een vergeetboek'' (''Zimowe światło, księga zapomnienia''). Jest również autorem nowel, w których dokonuje nieustannego obrachunku z własnym życiem, i esejów literackich oraz wierszy. W 1983 napisał głośną monografię ''De laatste deur'' (''Ostatnie drzwi'') o holenderskich pisarzach-samobójcach.

 

== Bibliografia ==