Komitet Narodowy Polski (1917–1919): Różnice pomiędzy wersjami

KNP prowadził politykę zagraniczną odradzającego się państwa polskiego i organizował [[Armia Polska we Francji|Armię Polską we Francji]], która uznawała jego zwierzchnictwo. Był [[uznanie międzynarodowe|uznany]] przez rządy [[III Republika Francuska|Francji]] (20 września), [[Wielka Brytania|Wielkiej Brytanii]] (15 października), [[Królestwo Włoch (1861–1946)|Włoch]] (30 października), [[Stany Zjednoczone|USA]] (10 listopada 1917) za oficjalnego reprezentanta odradzającej się państwowo [[II Rzeczpospolita|Polski]]<ref name="autonazwa2">[[Mieczysław Ryba]], ''Komitet Narodowy Polski'', [w:] „Encyklopedia Białych Plam“, t. 9, Radom 2002, s. 251.</ref><ref>[[Wojciech Roszkowski]], ''Najnowsza historia Polski 1914-1939'', Warszawa 2011, s. 35.</ref><ref>[[Janusz Pajewski]], ''Historia powszechna 1871-1918'', wyd. 8, Warszawa 1999, s. 433.</ref>. KNP posiadał swoich przedstawicieli przy rządach w Belgii, Włoszech ([[Konstanty Skirmunt|Konstanty Skirmuntt]]), Szwecji, Brazylii, Wielkiej Brytanii ([[Władysław Sobański]]), USA ([[Ignacy Jan Paderewski]])<ref name=":0" />. Jego agendą była powstała wcześniej w Szwajcarii [[Centralna Agencja Polska w Lozannie|Centralna Agencja Polska]]<ref>[[Jerzy Holzer]], [[Jan Molenda]], ''Polska w pierwszej wojnie światowej,'' Warszawa 1967, s. 346</ref>.