Bartnictwo: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m Wycofano edycje użytkownika 89.79.180.147 (dyskusja). Autor przywróconej wersji to MalarzBOT. Znacznik: Wycofanie zmian |
ilustracja |
||
Linia 1:
[[Plik:Jozef Lapczynski - Wybieranie barci u Kurpiów.JPG|mały|[[Józef Łapczyński]] – ''Wybieranie barci u Kurpiów'' (1870)]]
[[Plik:Barć kłodowa.jpg|mały|Barć kłodowa datowana na rok 1474 w [[Skansen Pszczelarski w Swarzędzu|Skansenie Pszczelarskim]] w [[Swarzędz]]u]]
[[Plik:Ul kłodowy Czarnia Kurpie bartnictwo.jpg|mały|Ul kłodowy z Czarni koło Myszyńca, przełom XIX i XX wieku]]
'''Bartnictwo''' – dawna forma [[pszczelarstwo|pszczelarstwa]] leśnego, polegająca na chowie [[pszczoła miodna|pszczół]] (głównie pszczół leśnych, tzw. ''borówek'') w specjalnie w tym celu wydrążonych dziuplach drzew, czyli [[barć|barciach]]. Szczytowy rozwój tej profesji przypada w [[Polska|Polsce]] na wiek XVI i XVII, zanikła w wieku XIX. Zbieraniem [[Miód|miodu]] zajmowali się bartnicy, zwani również [[Bartodzieje (ludność służebna)|bartodziejami]]. Był to zawód dziedziczny. W Polsce piastowskiej jedynie bartodzieje mieli przywilej dostarczania miodu na dwór książęcy. Zrzeszeni byli we własnych [[cech rzemiosła|cechach]], regulujących zwyczaje i rozsądzających spory. Barcie lokowano przeważnie na [[dąb|dębach]] i [[sosna]]ch, rzadziej [[grab]]ach, [[buk]]ach czy [[lipa]]ch. ''Dziano'' je w pniach co najmniej metrowej średnicy. Najwięcej barci dziano w sosnach, które musiały rosnąć ok. 120 lat, aby osiągnąć odpowiedni do tego rozmiar.
| |||