Pałac w Rogalinie: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Rescuing 1 sources and tagging 0 as dead.) #IABot (v2.0.8.6
Mathiasrex (dyskusja | edycje)
Linia 39:
== Historia pałacu ==
[[Plik:Album widokow przedstawiajacych miejsca historyczne Ksiestwa Poznanskiego i Prus Zachodnich 1880 (5414411) (cropped).jpg|mały|Pałac w Rogalinie na litografii [[Napoleon Orda|Napoleona Ordy]] (1880)<ref>{{Cytuj | autor = Napoleon Orda | tytuł = Album widoków historycznych Polski : poswięcony rodakom. Seria 5, Album widoków przedstawiających miejsca historyczne Księstwa Poznańskiego i Prus Zachodnich | data = 1880 | miejsce = W Warszawie | wydawca = lit. M. Fajansa | url = https://polona.pl/item/album-widokow-historycznych-polski-poswiecony-rodakom-seria-5-album-widokow,NTQxNDU2Nw/}}</ref>|250x250px]]
Pałac w Rogalinie wybudował w latach 1770-1776 [[Kazimierz Raczyński]] pełniący funkcjęurząd pisarza koronnego, a następnie starosty generalnego Wielkopolski i marszałka nadwornego koronnego. Z jego inicjatywy powstało późnobarokowe założenie pałacowe w typie ''entre cour et jardin'' (pomiędzy dziedzińcem, a ogrodem), które przetrwało do dziś w pierwotnym kształcie. Autorem projektu był przypuszczalnie twórca z kręgu saskich architektów działających ówcześnie w Warszawie. W trakcie budowy Kazimierz Raczyński zamówił u [[Dominik Merlini|Dominika Merliniego]] i [[Jan Chrystian Kamsetzer|Jana Chrystiana Kamzetzera]] zrealizowany częściowo klasycystyczny projekt elewacji i wnętrz (sień i schody paradne). Za pałacem rozciąga się ogród francuski z zamykającym go kopcem, z którego dawniej rozpościerał się widok w kierunki rzeki Warty.
 
W latach 1817-1820 wnuk Kazimierza, [[Edward Raczyński (starszy)|Edward Raczyński]] poszerzył założenie o park krajobrazowy i wzniósł na jego skraju kościół pw. św. Marcelina z mauzoleum Raczyńskich w dolnej kondygnacji, wzorowany głównie na rzymskiej świątyni ''Maison Carrée'' w [[Nîmes|Nimes]] we Francji. W pałacu z kolei przebudował salę balową na neogotycką zbrojownię, mającą sławić dawne dokonania militarne Polaków. W 2 połowie XIX wieku powstała obecna forma dziedzińca, z gazonem i alejami kasztanowymi.