Ienari Tokugawa: Różnice pomiędzy wersjami

Ostatnie lata panowania szoguna naznaczone były kryzysem politycznym i wstrząsami społecznymi. W 1837 r. w wyniku panującego w Osace głodu, znacznie nasilonego przez skorumpowanych urzędników, doszło do próby szturmu na zamek w Osace przez [[HeihachiroHeihachirō OshioŌshio|Heihachiro Oshio]]. Ten były urzędnik administracji szoguna w Osace zbuntował się przeciwko władzom, które nie podjęły działań mających na celu ulżenie głodującym. W wyniku walk zniszczonych zostało pięć mostów, 18 tys. domów i 1800 spichlerzy. Mniej więcej w tym samym czasie miał miejsce tzw. incydent Morrisona. Wkrótce po rozprawieniu się z buntem Ienari podał się do dymisji. Piastował urząd szoguna przez 50 lat, najdłużej w historii Japonii. Mimo abdykacji nadal miał wpływ na rządy aż do śmierci w 1841 roku. Zmarł cztery lata po tym, jak jego syn [[Ieyoshi Tokugawa|Ieyoshi]] został szogunem.