David Moncoutié: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m →Kariera zawodowa: int. przy użyciu AWB |
m dr. tech. |
||
Linia 49:
W 2009 zajął drugie miejsce w wyścigu [[Tour du Haut Var]], wygrał etap podczas głównego sprawdzianu przed Tour de France – [[Critérium du Dauphiné|Critérium du Dauphiné Libéré]], ale celem sezonu pozostała ponownie Vuelta. Po spokojnym ukończeniu [[Tour de France 2009|''Wielkiej Pętli'']] i podium w [[Tour de l’Ain ]], Moncoutié ruszył do Hiszpanii. Ponownie nie pozostawił wątpliwości, kto zasługuje na pomarańczową koszulkę. Do tego ponownie wygrał etap (tym razem 13.), a przed zwycięstwem na 8. odcinku powstrzymał go tylko atak [[Damiano Cunego]], który minął potwornie zmęczonego Francuza na ostatnim kilometrze.
W kolejnych latach Moncoutié jeździł według podobnego schematu. Na początku 2010 stanął na najniższym stopniu podium w [[Presidential Cycling Tour of Turkey|Tour of Turkey]], ustępując jedynie [[Giovanni Visconti (kolarz)|Giovanni Viscontiemu]] i [[Tejay van Garderen|Tejayowi van Garderenowi]]. W czerwcu triumfował w [[Route du Sud]], co skłoniło go do deklaracji, że wolałby jechać Tour niż Vueltę. Szybko jednak się z niej wycofał, zapowiadając, że przygotuje się do następnej edycji ścigania we Francji. W sierpniu ponownie stanął na podium [[Tour de l’Ain
Rok 2011 to 14. sezon Moncoutié w zawodowym peletonie. Rozpoczął go od zwycięstwa w [[Tour Méditerranéen]], które zapewnił sobie wygrywając jeden z etapów. Podczas [[Tour de France 2011|Tour de France]] za cel postawił sobie etapowe zwycięstwo. Do ofensywy przeszedł na 13. etapie, prowadzącym z [[Pau (Pireneje Atlantyckie)|Pau]] do [[Lourdes]], podczas którego kolarze mieli do pokonania słynny Col d'Aubisque i jego zjazd. Ucieczka z rodakiem, [[Jérémy Roy|Jérémym Roy]], wyglądała dobrze, ale nie powiodła się. Na zjazdach obu Francuzów minął świetnie zjeżdżający [[Thor Hushovd]]. Moncoutié finiszował drugi.
|