Modele budowy cząsteczek chemicznych: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
mNie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 4:
Najbardziej prymitywne modele to kulki z np. [[tworzywo sztuczne|tworzywa]] połączone z sobą pałeczkami. Kulki reprezentują tu [[atom|atomy]], a pałeczki [[wiązanie chemiczne|wiązania chemiczne]].
Jeśli średnice kulek będą proporcjonalne do [[promień Van der Waalsa|promieni Van der Waalsa]] atomów, a długości pałeczek do długości wiązań, to otrzymamy model z grubsza zgodny z rzeczywistą strukturą cząsteczek. W podobny sposób można też modelować cząsteczki na ekranie komputera.
Teoretycznie obliczenie struktury danej cząsteczki byłoby możliwe poprzez rozwiązanie dla jej wszystkich wiązań i atomów [[Równanie Schrödingera|równania Schroedingera]]. W praktyce jednak analityczne rozwiązanie równania Schroedingera dla nawet stosunkowo prostych związków chemicznych jest zadaniem niewykonalnym.
Linia 14:
*mechanikę molekularną – metody te traktują atomy jak kule o określonej średnicy i masie, a wiązania jak sprężyny, których sposób rozciągania się i zginania odpowiada mniej więcej własnościom wiązań chemicznych. Parametry owych kul i sprężyn ustala się na podstawie analizy jak największej ilości związków chemicznych, których struktura jest znana np. z [[rentgenografia strukturalna|rentgenografii strukturalnej]]. Metody te nie wymagają dużych mocy obliczeniowych, mogą więc być stosowane do nawet bardzo dużych cząsteczek, są one jednak tylko nieco dokładniejsze od modeli zupełnie prymitywnych i zupełnie zawodzą dla "nietypowych" cząsteczek.
*metody pół-empiryczne – metody te bazują już na równaniu Schroedingera – dla danej cząsteczki tworzony jest układ [[równanie różniczkowe|liniowych równań różniczkowych]], przy czym wszystkie parametry tych równań są ustalane na podstawie struktury znanych związków. Następnie układ taki jest rozwiązywany metodą kolejnych przybliżeń, aż do znalezienia minimum energetycznego dla modelowanej cząsteczki. Metody te są znacznie bardziej dokładne od mechaniki molekularnej, ale podobnie jak mechanika działają one poprawnie tylko dla w miarę typowych związków chemicznych i zupełnie zawodzą przy nietypowych strukturach.
*metody ''ab initio'' – metody te również bazują na równaniach różniczkowych wywiedzionych z równania Schroedingera. Są one jednak parametryzowane na bardziej podstawowym poziomie – nie na podstawie analizy struktury znanych związków chemicznych, lecz na uśrednionych danych o ogólnej naturze określonych wiązań chemicznych. Metody ab initio umożliwiają też bezpośrednią ingerencję w te parametry i ustalanie ich osobno dla każdego modelowanego związku. Metody te dążą do całkowitego wyeliminowania parametryzacji, a kolejne publikowane procedury obliczeniowe ab initio mają tych parametrów coraz mniej.
Oprócz tego istnieją też metody umożliwiające symulowanie ruchu cząsteczek i oddziaływań między nimi zwane [[dynamika molekularna|dynamiką molekularną]].
| |||