Ibn Mukla: Różnice pomiędzy wersjami

W [[934]] Ibn Mukla postawił przed sądem niejakiego Asz-Szamalghaniego pochodzącego z jednej z wiosek w okolicach [[Wasit]], za głoszenie [[herezja|herezji]]. Twierdził, że jest nosicielem Ducha Bożego. Został on wraz z dwom uczniami wychłostany i spalony na stosie<ref>Mez A.: op. cit., s. 298</ref>. Z kolei innym razem Ibn Mukla rozkazał wychłostać recytatora (mukri), niejakiego [[Ibn Szanabuz]]a za rzekomo „nie-kanoniczną” recytację Koranu i kazał mu wyrecytować następnie w 6 „stylach”: „Muhammad Ibn Ahmad Ibn Ajjub powiada: Czytałem znaki niezgodnie z zebranym przez [[Usman ibn Affan|Usmana]] Koranem, na który zgodzili się [[sahaba|towarzysze]] Proroka ([[Mahomet]]a), niech Bóg modli się za niego i da mu pokój. Później wszakże zrozumiałem, że jest to grzech, za który żałuję i odżegnuję się od niego. [[Koran]] Usmana jest bowiem prawdziwy, nie można mu się sprzeciwiać ani czytać inaczej, niż jest w nim napisane”<ref>Mez. A.: op. cit., s. 203</ref>.

Ibn Mukla uchodzi za wynalazcę pisma „naschi” (arab. ‘kopistyczne’) – uproszczonego rodzaju kaligrafii, w stosunku do poprzednio stosowanego pisma „kufi” (arab. ‘kufickie’, od miasta irackiego [[Al-Kufa]]), które rozpowszechniło się następnie w świecie islamu. Jeśli Ibn Mukla nie wynalazł „naschi”, to w każdym razie je wprowadził do administracji, oraz narzucił pewne ogólnie obowiązujące normy: tzw. al-chatt al-mansub, pismo tworzone według określonych proporcji; podstawową jednostką miary był tu romboidalny punkt, a punktem odniesienia – litera ‘alif’. Wraz z pasją do muzyki i matematyki widać tu wpływy myśli [[Pitagorejczycy|pitagorejskiej]], zapewne zreinterpretowanej. Innowację tą umożliwiło wprowadzenie papieru tudzież papirusu w miejsce dotychczasowych materiałów piśmienniczych, jak kamień, kości itp. [[Jakut Ibn Abdallah al-Hamawi]] podaje w „Irszad al-arib”, że w bibliotece [[Bujidzi|Adud ad-Dawli]] w [[Sziraz]]ie przechowywano za jego czasów Koran w kilku tomach, własnoręcznie przepisany przez Ibn Muklę<ref>Mez A.: op. cit., s. 114-115</ref> Listy wezyra były pisane w tak wybornym stylu, że zebrano je później w antologię<ref>Mez A.: op. cit., s. 244</ref>. Do naszych czasów nie dochowało się wszakże żadne z dzieł Ibn Mukli.