Włodzimierz (Kobiec): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
ilustracja |
m Bot poprawia linki archiwalne na szablony {{cytuj}} |
||
Linia 55:
'''Włodzimierz''', imię świeckie Konstantin Damianowicz Kobiec (ur. 21 maja 1884, zm. 24 stycznia 1960) – [[Rosja|rosyjski]] biskup [[Prawosławie|prawosławny]].
W wieku dziewiętnastu lat wstąpił do [[Ławra Peczerska|Ławry Peczerskiej]] jako [[posłusznik]]. Wieczyste śluby mnisze złożył w 1922, w tym też roku został wyświęcony na [[hieromnich]]a. Dziesięć lat później otrzymał godność [[Archimandryta|archimandryty]] i został przełożonym placówki filialnej Ławry Pieczerskiej w [[Petersburg|Leningradzie]]. Obejmował następnie różne obowiązki w czynnych jeszcze parafiach prawosławnych w Leningradzie. Od 1936 był proboszczem [[Sobór św. Włodzimierza w Petersburgu|soboru św. Włodzimierza w Leningradzie]]<ref name="ortho">[https://archive.is/20121221130746/http://www.ortho-rus.ru/cgi-bin/ps_file.cgi?2_5351 Владимир (Кобец)].</ref>. Za swoją postawę w czasie [[Blokada Leningradu|blokady Leningradu]] (duchowieństwo świątyni, oprócz moralnego wspierania mieszkańców miasta, prowadziło również zbiórkę datków na cele wojskowe, przekazując do końca wojny 3,5 mln rubli) otrzymał razem z metropolitą [[Eparchia petersburska|leningradzkim i nowogrodzkim]] [[Aleksy I (patriarcha Moskwy)|Aleksym]] i księżmi Fiłofiejem Polakowem oraz Pawłem Tarasowem [[medal „Za obronę Leningradu”]]<ref>
7 marca 1948 miała miejsce jego [[chirotonia]] na biskupa porchowskiego. W charakterze konsekratorów w obrzędzie wzięli udział patriarcha moskiewski i całej Rusi Aleksy, metropolita leningradzki i nowogrodzki [[Grzegorz (Czukow)|Grzegorz]] i biskup łuski Symeon. Jako biskup był nadal przełożonym klasztoru, którym kierował przed chirotonią. W 1949 jego tytuł uległ zmianie na ''biskup izborski''. Od 1949 do 1951 kierował rosyjską misją prawosławną w Jerozolimie<ref name="ortho" />. Po powrocie z [[Izrael]]a mianowany [[Eparchia żytomierska|biskupem żytomierskim i owruckim]], w 1954 w uznaniu zasług przy odbudowywaniu cerkwi zniszczonych w czasie [[II wojna światowa|II wojny światowej]] oraz za ponad 30 lat służby dla Cerkwi otrzymał godność arcybiskupa. Dwa lata później zrezygnował z urzędu z powodu złego stanu zdrowia. Zmarł w 1960<ref name="ortho" />.
| |||