W 1958 roku po raz pierwszy w historii w Izbie Lordów zasiadły kobiety. Z kolei w 1968 roku ustawa ''White Paper'' umożliwiła wejście do Izby Lordów 230 osobom niebędącym arystokratami, ani urzędnikami królestwa. Należą do nich między innymi zasłużeni politycy, którzy osiągnęli wiek „emerytalny” i nie mogą już zasiadać w [[Izba Gmin|Izbie Gmin]].
== Par brytyjski, a polski szlachcic ==
Również tytuł używany w tekstach łacińskich w odniesieniu do polskiej wolnej szlachty posesjonackiej. Rozszerzenie równości szlachty na ogromną liczbę bezpośrednich wasali króla spowodowało, że zasiadali oni razem tylko przy wyjątkowych okazjach (jak elekcja króla). Od XV wieku szlachta wolna i posesjonacka (bo tylko ta cieszyła się ''paritas'' w praktyce, a nie tylko formalnie) poszczególnych ziem negocjuje z królem nie osobiście ale wybiera spośród siebie posłów, którzy reprezentują ją przed monarchą. Analogiczne rozwiązanie przyjęto w Akcie Unii angielsko-szkockiej z roku 1707, gdzie postanowiono, że nie wszyscy parowie Szkocji, ale właśnie tylko wybrani przez nich spośród siebie posłowie będą wysyłani do Westminsteru (co nie odbiera formalnej równości tym parom, którzy akurat nie zostają takimi posłami).
Wprowadzenie do Sejmu [[Księstwo Warszawskie|Księstwa Warszawskiego]] obok wybieranych spośród szlachty posłów również ''deputowanych'' wybieranych przez zamożne obywatelstwo nieszlacheckie (odpowiednik angielskiej genterii) stanowi moment dziejowy, w którym polski Sejm przestaje być systemowym odpowiednikiem angielskiej czy austriackiej Izby Panów i zaczyna się przeobrażać w stronę dzisiejszego odpowiednika angielskiej Izby Gmin. Wcześniej, na skutek odrębności rozwoju prawno-społecznego Anglii i Polski (dominacja dziedzicznej szlachty i słabość gminu w Polsce, natomiast silne wpływy gminu i ograniczenie politycznej roli dziedzicznej szlachty w Anglii) odpowiednik angielskiej Izby Gmin był w Polsce zupełnie nie do pomyślenia{{fakt|data=2021-09}}.
