Przesmyk Karelski: Różnice pomiędzy wersjami

Głównym miastem położonym na tym terenie jest [[Wyborg]] ([[język fiński|fin.]] Viipuri), a także [[Prioziersk]] ([[język fiński|fin.]] Käkisalmi), na południowym skrawku przesmyku zaczyna się miasto [[Petersburg|Sankt Petersburg]].

W 1042 syn księcia [[Ruś Kijowska|kijowskiego]] [[Jarosław I Mądry|Jarosława Mądrego]] – [[Włodzimierz Jarosławowicz (1020–1052)|Włodzimierz]] zhołdował teren nad [[rzeka|rzeką]] [[Newa]], ok. 100 km. na południe od dzisiejszego [[Wyborg|Viipuri]]. Po rozpadzie [[Ruś Kijowska|Rusi Kijowskiej]] obszar ten znalazł się pod wpływem [[Republika Nowogrodzka|Księstwa Nowogrodzkiego]]. Do lat 70. XIII wieku była to luźna zależność lenna, gdy w wyniku serii zbrojnych kampanii zostało podbite plemię [[Karelowie|Karelów]]. Zniszczono wiele osad i grodów}}.

Północna część [[Przesmyk]]u dostała się we władanie podbijających fińskie ziemie [[Szwedzi|Szwedów]], którzy w 1293 założyli na swojej części Przesmyku twierdzę w [[Wyborg]]u (Viipuri). Stała się ona bazą wypadową do najazdów na ruską część przesmyku i inne ruskie ziemie. Obszary te w wyniku częstych wojen wielokrotnie były terenem walk i przedmiotem najazdów, co powodowało zniszczenia kraju i straty ludnościowe, np. w 1578 fińscy żołnierze, będącymi poddanymi szwedzkiego króla po zdobyciu [[klasztor]]u na wyspie [[Wałaam|Valamo]] zabili wszystkich [[prawosławie|prawosławnych]] mnichów z [[Monastyr Wałaamski|tamtejszego monastyru]]. Jakkolwiek zajmowane przejściowo przez Szwedów obszary Przesmyku do początku [[XVII wiek|XVII]] w. formalnie pozostawały częścią [[Rosja|Rosji]]. W 1610 [[Szwedzi]] zajęli teren Przesmyku i pewne inne obszary południowej Karelii oraz [[Ingria (Rosja)|Ingrię]], a w 1611 po półrocznym oblężeniu zdobyli [[Prioziersk|Käkisalmi]] (szw. Kexholm). Stan ten usankcjonowany został [[Pokój w Stołbowie|pokojem stołbowskim]] (Stolbova) z 1617. Zajęcie przez [[luteranizm|luterańską]] [[Szwecja|Szwecję]] ziem karelskich spowodowało exodus karelskiej, [[prawosławie|prawosławnej]] ludności do innych części Karelii oraz Rosji. Swoje domy opuściło około połowy wszystkich Karelów. Największa część spośród nich, ok. 25.00025–30 – 30tys.000 osiadła w rejonie [[Twer]]u, tworząc grupę etniczną określaną mianem Karelów Twerskich. W latach 30. [[XX wiek|XX]] w. liczba Karelów rejonie Tweru była większa niż liczba Karelów w samej Karelii, co świadczy o skali migracji z początku XVII w. (W latach 1937 – 391937–1939 w okolicy Tweru, noszącego wówczas radziecką nazwę Kalinin funkcjonował [[Karelski Okręg Narodowościowy]]).

* [[Historiahistoria Karelii]]

* [[Wojnawojna zimowa]]