Elohim: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian Znaczniki: Wycofane usuwanie dużej ilości tekstu (filtr nadużyć) VisualEditor |
m Wycofanie edycji użytkownika 83.29.128.242 (dyskusja). Autor przywróconej wersji to PBbot. Znacznik: Wycofanie zmian |
||
Linia 1:
'''Elohim''' (dosł. ''Bogowie''; [[język hebrajski|hebr.]] אֱלֹהִים) – występujący około 2700 razy w [[Stary Testament|Biblii hebrajskiej]] jeden z [[Imiona Boga w judaizmie|tytułów Boga]] [[Jahwe]]. W odróżnieniu od tetragramu [[tetragram|JHWH]], który jest imieniem własnym Boga, określenie to pochodzi od rzeczownika pospolitego ''bóg''. ''Elohim'' jest dłuższą formą rzeczownika ''El'' (אל) i jego rozszerzenia ''Eloah'' (אלוה), określających Boga w Biblii<ref>[http://www.therain.org/appendixes/app4.html The Divine Names And Titles.], appendix 60, ''Companion Bible'' {{lang|en}}.</ref>.
Samo słowo ''El'' być może pochodzi od najwyższego boga w [[mitologia ugarycka|mitologii ugaryckiej]] – [[El]]a<ref>''The Cambridge Dictionary of Judaism and Jewish Culture'', edited by Judith R. Baskin, Cambridge University Press, Cambridge 2011, s. 90.</ref>. W takim wypadku można by tłumaczyć jego znaczenie jako „mocny”, „silny”. Choć słowo „Elohim” występuje często jako określenie bóstw (w znaczeniu „bogowie”), z [[przedimek|przedimkiem]] ''ha-'' oznacza ono jedynego Boga i w tej formie (jako ''ha-Elohim'') występuje w [[Tanach]]u ponad 2 tysiące razy gdy ''JHWH'' ponad 6800 razy. [[Żydzi|Izraelici]] prawdopodobnie używali tytułu „Elohim” dla oddania majestatu osoby (podobnie gdy król, mówiąc o sobie, używał liczby mnogiej – tzw. ''[[pluralis maiestatis]]''). W liczbie mnogiej dopatrywano się także śladów pierwotnego [[politeizm]]u Izraelitów<ref>Eugeniusz Dąbrowski, ''Religie Wschodu'', Księgarnia św. Wojciecha, Poznań 1962, s. 290.</ref>. [[Teoria źródeł]] wyodrębnia fragmenty [[Tora|Pięcioksięgu]], w których używana jest ta forma imienia Boga, jako należące do [[redakcja|redakcji]] ([[tradycja|tradycji]]) tzw. ''elohistycznej'' (częstsze użycie formy ''Elohim'' – ''Bogowie'') w odróżnieniu od tradycji tzw. ''jahwistycznej'', w której przeważa użycie imienia własnego Boga – JHWH (''Jahwe'').
Słowo ''Elohim'' z punktu widzenia [[gramatyka|gramatyki]] hebrajskiej jest rzeczownikiem występującym w liczbie mnogiej (świadczy o tym [[przyrostek|sufiks]] ''-im'' nadający znaczenie: ''Bogowie''). W tłumaczeniach Biblii, w odniesieniu do Boga Stwórcy, jest ono jednak używane jako wyraz w liczbie pojedynczej (np. w [[Księga Rodzaju|Rdz 1,1]]: „בְּרֵאשִׁית בָּרָא אֱלֹהִים” [„Na początku stworzył Bóg”], czasownik ''bara'' „בָּרָא” oznacza „[on] stworzył”, nie zaś „stworzyli”).
Wyjątkiem od tego jest psalm 82. Słowo Elohim jest tam używane dwukrotnie, przy czym z gramatyki tego wersetu wynika, iż raz odnosi się do Boga Stwórcy, za drugim razem do bogów.
== Występowanie w Biblii ==
| |||