Żywieckie Zakłady Papiernicze „Solali”: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
jęz, red (usuwam NPA) |
jęz, red. usuwam NPA |
||
Linia 43:
W roku 1885 Maurycy Schrötter, syn Karola i nowy właściciel fabryki, zlecili budowę nowego [[jaz]]u na rzece [[Soła|Sole]], o długości 131 metrów. Zadaniem jazu było dostarczanie wody do rozrastającej się fabryki. Ponadto rozpoczęto modernizację zakładu i zaczęto sprowadzać nowoczesne urządzenia<ref name=":0" />.
W roku 1889 rozbudowano fabrykę, dołączając do niej m.in. nowe hale, szmaciarnię, salę dla maszyn (tzw. holendrów) architekt Teodor Bijkowski z [[Bielsko-Biała|Bielska]]. Maurycego Schröttera wsparł w rozbudowie nowy wspólnik, o nazwisku Bernaczik. Oficjalna nazwa spółki
▲Nieustanny rozwój przynosił akcjonariuszom duże zyski, ale także wymuszał nowe inwestycje. W roku 1900 Otwarta Spółka Handlową Bernaczik-Schrötter – S-ka została przemianowana na Spółkę Akcyjną i zaczęli do niej dołączać nowi akcjonariusze. Wraz z nimi pojawiały się kolejne fundusze na inwestycje, dzięki czemu zakupiona została trzecia maszyna, odpowiadająca za produkcję papieru butelkowego, przędzalnego, pergaminu oraz bibułek kwiatowych. Możliwości nowego nabytku szacowano na blisko 1400kg/12 godz. Na przełomie XIX i XX wieku do akcjonariuszy dołączyli Bernard Serog wraz synem Ignacym, którzy w krótkim czasie przyczynili się do rozwoju działalności handlowej zakładu<ref name=":0" />.
W roku 1913 na terenie zakładu wybuchł pożar, który przyniósł Spółce duże straty, gdyż doszczętnie spłonął budynek szmaciarni. Szybko jednak powstał nowy, trzypiętrowy budynek, w którym stropy wykonane zostały z nowoczesnego wówczas i drogiego [[żelbet]]onu<ref name=":0" />.
Fabryka Papieru w roku 1930 połączyła się z przedsiębiorstwem Papierniczym "Solali", w wyniku czego powstało przedsiębiorstwo papiernicze Żywiecka Fabryka Papieru "Solali" S.A., obejmujące fabrykę papieru, tektury, zakład przetwórczy, siłownię, tekturownię, drukarnię, litografię i tartak. Do 1939 roku przedsiębiorstwo zatrudniało 850 pracowników, a prezesem zarządu był Ignacy Serog<ref>{{Cytuj stronę|url=http://www.nsik.com.pl/archiwum/166/a14.html|tytuł=Nad Sołą i Koszarawą: "Czy wiecie, że..."|data dostępu=2009-03-11|archiwum=https://web.archive.org/web/20090311052236/http://www.nsik.com.pl/archiwum/166/a14.html|zarchiwizowano=2009-03-11}}</ref>.
|