Pałac Czapskich w Warszawie: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m →Historia: poprawa linków |
Michal-100 (dyskusja | edycje) |
||
Linia 40:
W XVII wieku na miejscu obecnego [[pałac]]u mieścił się drewniany dwór Radziwiłłów. W latach ok. 1680–1705 dla [[prymas]]a [[Michał Stefan Radziejowski|Michała Radziejowskiego]] wzniesiono murowany pałac, najprawdopodobniej według projektu [[Tylman z Gameren|Tylmana z Gameren]]. W 1712 teren został własnością [[hetman]]a wielkiego koronnego [[Adam Mikołaj Sieniawski|Adama Sieniawskiego]]. Zajął się on przebudową pałacu i oficyn (nastąpiła w latach 1713–1721). Stworzył oficyny frontowe, dziedziniec gospodarczy i reprezentacyjny, założył [[ogród]]. Po jego śmierci w 1726, posiadłość odziedziczyła jego córka Zofia (będąca żoną Augusta Czartoryskiego). W 1732 małżeństwo Czartoryskich sprzedało pałac bankierowi [[Piotr Riaucour|Piotrowi Riaucour]].
W 1733 budynek kupiła rodzina Czapskich. Rozpoczęli kolejną przebudowę wnętrza pałacu jak i jego otoczenia. W latach 1752–1756 nadano mu późno[[barok]]owy wystrój. Bramę główną udekorowano kamiennymi orłami. [[Tomasz Czapski]] zmarł w 1784. Budynek odziedziczyła jego córka Konstancja, żona marszałka Sejmu [[Stanisław Małachowski|Stanisława Małachowskiego]]. Od tego czasu w pałacu odbywały się narady, projekty Konstytucji i ustaw, wystawne obiady. W 1790 architekt [[Jan Chrystian Kamsetzer]] wybudował dwie oficyny w stylu [[Architektura klasycystyczna|klasycystycznym]]; przebudował także bramę.
Od 1809, po śmierci Stanisława Małachowskiego, pałac stał się własnością rodziny Krasińskich. Stał się jednym z ośrodków życia kulturalnego Warszawy. Odbywały się w nim spotkania literackie pisarzy i poetów organizowane przez [[Wincenty Krasiński|Wincentego Krasińskiego]], ojca [[Zygmunt Krasiński|Zygmunta Krasińskiego]]. Rodzina ta zgromadziła w pałacu zbiory biblioteczne – Bibliotekę Ordynacji Krasińskich.
| |||