Początki tendencji antykatolickich w [[Anglia|Anglii]] pojawiły się już w XIV w. podczas [[Wojna stuletnia|wojny stuletniej]], którą Anglia prowadziła z [[Francja średniowieczna|Francją]]{{odn|Johnson|2002|s=158}}. Jednak decydujący w tym względzie był XVI w. W związku z ustanowieniem [[Akt supremacji|Aktu supremacji]] [[Henryk VIII Tudor]] oczekiwał, że nie tylko urzędnicy królewscy, ale także duchowni będą przysięgali na ten dokument{{odn|Kucharczyk|2020|s=29}}. Jedynym biskupem, który nie zamierzał tego uczynić, był [[Jan Fisher]]. W efekcie król uwięził go w [[Tower of London|Tower]], zaś papież uczynił biskupa kardynałem. Pomimo przybycia do niego innych biskupów, którzy złożyli już przysięgę, i prób przekonania, by purpurat poddał się żądaniom władcy, Fisher był nieugięty{{odn|Kucharczyk|2020|s=30}}. Został skazany na ścięcie i wyrok wykonano [[22 czerwca]] 1535, czyli tego samego dnia, kiedy wedle tradycji został stracony pierwszy męczennik na Wyspach Brytyjskich [[Alban z Anglii]]. Po ścięciu głowę Fishera zaniesiono do [[Anna Boleyn|Anny Boleyn]], która ją spoliczkowała{{odn|Kucharczyk|2020|s=32}}. Należy jednak zaznaczyć, że Fisher, przeciwnik polityki prowadzonej przez Henryka VIII, w 1533 wezwał cesarza [[Karol V Habsburg|Karola V]] do inwazji na Anglię{{odn|Johnson|2002|s=158}}.
Drugą osobą, która została ścięta, był [[Tomasz More]]. Wśród sędziów zasiadali ojciec i brat Anny Boleyn: Tohomas i George. Wyrok na kanclerzu został wykonany [[6 lipca]] 1535{{odn|Kucharczyk|2020|s=33}}.
