Serwici: Różnice pomiędzy wersjami

[[Filip Benicjusz]] został wybrany generałem 5 czerwca 1267 r., a następnie został wielkim propagatorem zakonu.<ref name=servants/> [[Sobór lyoński II]] w 1274 r. wprowadził w życie rozporządzenie [[Sobór laterański IV|IV Soboru laterańskiego]], zakazując zakładania nowych zakonów i zniósł wszystkie instytucje żebracze, które nie zostały jeszcze zatwierdzone przez [[Stolica Apostolska|Stolicę Apostolską]]. W roku 1276 papież [[Innocenty V]] w liście do św. Filipa ogłosił kasację Zakonu. Św. Filip wyruszył do Rzymu, aby odwołać się od tej decyzji, ale zanim dotarł na miejsce, Innocenty V zmarł.<ref>{{Cytuj książkę | nazwisko = Griffin | imię = Patrick| autor link = | tytuł = The Catholic Encyclopedia | wydawca = Robert Appleton Company| miejsce = Nowy Jork| rok = 1912 | rozdział = Order of Servites| tom = 13 |strony = | isbn = |url =http://www.newadvent.org/cathen/13736a.htm }}</ref> Jego następca żył tylko pięć tygodni. Ostatecznie papież [[Jan XXI]] zdecydował, że Zakon Serwitów powinien być kontynuowany jak poprzednio. Nie został ostatecznie zatwierdzony, dopóki papież [[Benedykt XI]] nie wydał [[Bulla|bulli]] „Dum levamus” w dniu 11 lutego 1304 r.<ref>https://kosciol.wiara.pl/doc/490422.Kupcy-maryjni-Swietych-Siedmiu-Zalozycieli-Zakonu-Serwitow-NMP</ref><ref>https://www.fronda.pl/a/Siedmiu-Swietych-Zalozycieli-Zakonu-Serwitow-Najswietszej-Maryi-Panny-2,211572.html</ref> Spośród siedmiu założycieli tylko św. Aleksy dożył chwili zatwierdzenia ich zakonu. Zmarł w 1310 roku.