Zamieszki, które powstały podczas [[Reformacja|reformacji protestanckiej]] spowodowały utratę wielu domów Serwitów w Niemczech, ale na południu Francji Zakon odniósł wiele sukcesów. Klasztor [[Kościół Santa Maria in Via|Santa Maria in Via]] założony w [[15631513]] roku<ref>{{cytuj stronę | url = http://www.diocesidiroma.it/phpenti/ente/?ID=9 | tytuł = Parrocchia santa Maria in Via | opublikowany = Diocesi di Roma | język = it | data dostępu = 2019-07-21 | archiwum = https://web.archive.org/web/20190730193121/http://www.diocesidiroma.it/phpenti/ente/?ID=9 | zarchiwizowano = 2019-07-30 }}</ref> był drugim domem zakonu w Rzymie (pierwszym był [[Kościół św. Marcelego w Rzymie]], założony w [[1369]] roku). Wraz z początkiem XVIII wieku wieku Zakon poniósł szereg strat i konfiskat, z których jeszcze się nie podniósł. Pierwszy cios spadł na kwitnącą prowincję [[Narbona|Narbony]], która została prawie całkowicie zniszczona przez zarazę, jaka nawiedziła [[Marsylia|Marsylię]] w [[1720]] roku. Z powodu sekularyzacji dokonanej w [[Oświecenie (epoka)|epoce Oświecenia]] w [[1783]] r. Serwici zostali wypędzeni z [[Praga|Pragi]], a w 1785 r. cesarz [[Józef II Habsburg]] zbezcześcił sanktuarium [[Marii Waldrast]]. Rewolucja francuska i wynikające z niej działania wojenne w całej Europie Zachodniej spowodowały ogromne straty. Dziesięć domów zostało zniesionych w Hiszpanii w 1835 roku.
Po zajęciu Rzymu przez włoskie wojska w wyniku [[Zjednoczenie Włoch|Risorgimento]] w 1870 r. rząd Włoch zamknął w mieście serwicki dom studiów wraz z wieloma innymi instytucjami papieskimi. Instytut został ponownie założony jako Uniwersytet Św. Aleksego Falconieri w 1895 roku.
