Obóz pracy przymusowej fabryki Rheinmetall-Borsig na Psim Polu: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
PBbot (dyskusja | edycje)
grupowanie przypisów
Poprawiono literówkę
Znaczniki: Z urządzenia mobilnego Z aplikacji mobilnej Z aplikacji Android
 
Linia 3:
'''Obóz pracy przymusowej fabryki Rheinmetall-Borsig na Psim Polu''' – niemiecki [[Arbeitslager|obóz pracy przymusowej]] dla więźniów [[III Rzesza|III Rzeszy]] działający na terenie [[Psie Pole|Psiego Pola]] we [[Wrocław]]iu w latach 1940–1945<ref name="autonazwa1">Maluga</ref>.
 
Obóz założono celem zakwaterowania robotników przymusowych i więźniów, którzy byli zatrudnieni przy budowie fabryki zbrojeniowej firmy [[Rheinmetall|Rheinmetall-Borsig]], a następnie pracowali na rzecz tej fabryki. Obóz wznieśli robotnicy przymusowi między po obu stronach obecnej ul. Kiełczowskiej i między nią a ul. Bierutowską. koło cukrowni przy obecnej ulicy Sołtysowickiej w 1940 r. i działał do 7 maja 1945. Płoty dzieliły wnętrze obozu na szereg oddzielnych części, z których każda przeznaczona była dla więźniów innej narodowości, ponadto była też jedna dla niemieckiego personelu, dla którego przeznaczono pięć baraków. Więźniowie mieszkali w barakach zbudowanych z desek, w 1943 i w latach kolejnych wznosili także baraki murowane. Barak przeznaczony był dla ponad 100 więźniów<ref name="autonazwa1" />.
 
W czasie istnienia obozu była znaczna fluktuacja liczebności i składu narodowościowego mieszkających tu robotników przymusowych, gdyż duże ich grupy przywożono każdego roku, a jednocześnie również duże grupy kierowano do innych obozów. Początkowo w obozie pracowali tylko Polacy zabierani z tej części okupowanej Polski, którą władze III Rzeszy bezpośrednio wcieli do swego państwa (czyli spoza [[Generalne Gubernatorstwo|Generalnej Guberni]]). Liczebność obozu przekraczała wówczas 1 tys. przymusowych robotników. Później przywieziono ok. 700 Czechów, mężczyzn i kobiet, a w ostatnim kwartale 1940 r. przywieziono ok. 400 jeńców francuskich. W następnym roku osiedlono tu 150 kobiet polskich, latem 1942 r. 400 wziętych do niewoli żołnierzy [[ZSRR|radzieckich]], a wiosną 1944 r. 700 Żydów obojga płci, z których ok. 500 zmarło z powodu warunków pracy i życia jakie im stworzono. W tymże roku dostarczono też grupę warszawiaków. W obozie była także niewielka grupa Ukraińców. Warunki pobytu różniły się w zależności od narodowości<ref name="autonazwa1" />.