Jean-Pierre Danguillaume: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
MastiBot (dyskusja | edycje)
m Bot poprawia linki archiwalne na szablony {{cytuj}}
popr.
Linia 7:
|pełne imię i nazwisko =
|data urodzenia = [[14 czerwca]] [[1949]]
|miejsce urodzenia = [[Joué-lès-Tours]], [[Francja]]
|data śmierci =
|miejsce śmierci =
Linia 31:
 
== Kariera ==
Największy sukces w karierze Jean-Pierre Danguillaume osiągnął w 1975 roku, kiedy zdobył brązowy medal w wyścigu ze startu wspólnego podczas [[Mistrzostwa Świata w Kolarstwie Szosowym 1975|szosowych mistrzostw świata w Yvoir]]. W zawodach tych wyprzedzili go jedynie [[Holandia|Holender]] [[Hennie Kuiper]] oraz [[Belgia|Belg]] [[Roger De Vlaeminck]]. Był to jedyny medal wywalczony przez niego na międzynarodowej imprezie tej rangi. W tej samej konkurencji zajął też dziewiąte miejsce na [[Mistrzostwa Świata w Kolarstwie Szosowym 1972|mistrzostwach świata w Gap]] w 1972 roku oraz był czwarty w drużynowej jeździe na czas na rozgrywanych sześć lat wcześniej [[Mistrzostwa Świata w Kolarstwie Szosowym 1966|mistrzostwach świata w Nürburgu]]. Ponadto wygrał między innymi [[Wyścig Pokoju]] w 1969 roku, [[Grand Prix Ouest France-Plouay]] w 1971 roku, [[Critérium International|Criterium National]] w 1973 roku, Grand Prix du Midi Libre w 1974 roku, wyścig Paryż-Bourges w 1975 roku, a rok później był najlepszy w Tour de l'Aude. Wielokrotnie startował w [[Tour de France]], wygrywając łącznie seidem etapów. Najlepszy wynik w klasyfikacji generalnej osiągnął w 1974 roku, kiedy był trzynasty. W tym samym roku był także siódmy w [[Vuelta a España]]. W tym samym roku kontrola dopingowa dała pozytywny wynik na obecność [[amfetamina|amfetaminy]] w jego organizmie<sup>[[WP:WER|Potrzebne źródło]]</sup>. W 1968 roku wystartował w drużynowej jeździe na czas na [[Letnie Igrzyska Olimpijskie 1968|igrzyskach olimpijskich w Meksyku]], zajmując wspólnie z kolegami z reprezentacji piętnaste miejsce. Startował także w kolarstwie przełajowym, ale bez większych sukcesów.
 
Po zakończeniu kariery był dyrektorem sportowym grupy Mercier-BP.