Max Biaggi: Różnice pomiędzy wersjami

'''Max Biaggi''' - (ur. [[26 czerwca]] [[1971]] r. w [[Rzym|Rzymie]]ie), włoski motocyklista.

Jako nastolatek marzył o tym, by zostać piłkarzem. Trenował ciężko i pragnął zagrać w klubie [[AS Roma]]. Jednak losy Maxa jako sportowca miały pójść w innym kierunku. W [[1988]] roku, przyjaciel namówił go do wzięcia udziału w lokalnych wyścigach na torze [[Vallelunga]] i tam odkrył on swoje prawdziwe powołanie. Rozpoczął starty w Mistrzostwach Włoch w klasie 125cc, a także w Mistrzostwach Europy w klasie 250, gdzie wygrał w [[1991]] roku. Startował też z dziką kartą w [[MotoGP|Motocyklowych Mistrzostwach Świata]], w klasie 250 na motocyklu [[Aprilia (motocykl)|Aprilia]], w GP [[Francja|Francji]] i [[San Marino|Republiki San Marino]].

W [[1992]] r. startował już pełny sezon, również na motocyklu Aprilia. W końcowej klasyfikacji zajął wysokie 5 miejsce, pięciokrotnie stając na podium w tym jedno zwycięstwo w GP Południowej Afryki.

Sezon [[1993]] to przesiadka Maxa na motocykl [[Honda]] i czwarta pozycja w klasyfikacji generalnej, podobnie jak sezon wcześniej, pięć podiów w tym jedno zwycięstwo. Następnie przesiada się ponownie na Aprilie.

Od roku [[1994]], następuje absolutna dominacja Maxa Biaggi w klasie 250cc. 10 razy na podium, w tym 5 zwycięstw, daje mu mistrzostwo świata.

W sezonie [[1995]], Max tylko raz w całym cyklu nie stanął na podium, a było to w [[Japonia|Japonii]]. Natomiast w pozostałych 12 wyścigach nie schodził z podium, ośmiokrotnie wygrywając i zapewniając sobie kolejny tytuł mistrzowski.

W sezonie [[1998]] Max przenosi się do klasy 500cc, gdzie dosiada motocykla Honda. W swoim pierwszym debiutanckim, inauguracyjnym wyścigu w GP Japonii wygrywa i staje się sensacją. Na najwyższym stopniu podium melduje się jeszcze raz podczas GP Czech i z dorobkiem 208 punktów, w tym 8 razy podium(2 wygrane) zostaje wice mistrzem świata w klasie 500cc. O wice mistrzostwo walczył z [[Carlos Checa|Carlosem Checą]]. Max okazał się jednak lepszy. Ostatecznie, przegrał jedynie z [[Mick Doohan|Mickiem Doohanem]] i otrzymuje nagrodę „Rookie of the Year”. Po tym fantastycznym sezonie wielu upatrywało się w nim przyszłego mistrza świata w „królewskiej” klasie.

Tak się jednak nie dzieje i bogaty w upadki i kontuzje sezon [[1999]] na motocyklu Yamaha, dla Maxa kończy się na 4 pozycji w klasyfikacji generalnej (7 razy podium w tym jedna wygrana, 194 punkty).

Rok [[2000]], dla Maxa nie był zbyt szczęśliwy, przynajmniej pierwsza połowa sezonu, kiedy to Max cztero krotnie nie brał udziału w wyścigu, lub też się przewracał (pamiętny wyścig w Jerez, kiedy jego maszyna stanęła w płomieniach, po wywrotce na okrążeniu rozgrzewkowym). Jednak druga połowa sezonu była znacznie lepsza (dwa zwycięstwa i dwie trzecie pozycje), co pomogło w końcowej klasyfikacji wspiąć się z liczbą punktów 170, na trzecie miejsce tuż za debiutującym w tym sezonie [[Valentino Rossi]], który jak sam Max mówił „popsuł mu szyki” w późniejszych sezonach.

Tak też się stało w sezonie [[2001]], kiedy to zawrzało i to bardzo ostro pomiędzy tymi dwoma włoskimi zawodnikami. Pamiętne niecenzuralne gesty, walka na łokcie, przepychanki, czy też nawet rękoczyny, bardzo popsuły widowiskową walkę o mistrzostwo świata obydwu kierowców. Jednak to [[Valentino Rossi]] wyszedł z tej ostrej walki zwycięsko, a dla Maxa po raz kolejny pozostało wicemistrzostwo, z dorobkiem 219 punktów (9 razy na podium w tym 3 zwycięstwa).

Sezon [[2002]] to zmiana motocykla z dwusuwowej na czterosuwową Yamahę i powtórka tego, co zdarzyło się sezon wcześniej. Po raz trzeci Max musiał się zadowolić drugą pozycją w mistrzostwach świata, po tym jak 8 razy stawał na podium z czego dwa razy na najwyższym. Mistrzem świata został [[Valentino Rossi]], jednak między obydwoma kierowcami stosunki poprawiły się.

W [[2003]] roku Max przesiada się na Hondę, lecz tym razem w walkę Rossi - Biaggi wmieszał się niespodziewanie Hiszpan [[Sete Gibernau]]. Max ukończył sezon na trzeciej pozycji z dorobkiem 228 punktów, dziewięciokrotnie stając na podium (w tym dwa zwycięstwa).

Kolejny sezon [[2004]] podobnie jak w sezonie 2003, Max ukończył na 3 pozycji, przed [[Valentino Rossi]] i [[Sete Gibernau]] z dorobkiem 217 punktów (9 razy podium w tym jedno zwycięstwo).