Polak, Węgier, dwa bratanki, i do szabli, i do szklanki

Polak, Węgier, dwa bratanki, i do szabli, i do szklanki historyczne przysłowie występujące również obecnie w języku polskim i węgierskim, krótka rymująca się formuła mówiąca o zażyłej przyjaźni i pokrewieństwie dwóch narodów polskiego i węgierskiego. Formuła powstała prawdopodobnie w średniowieczu mówi o specjalnym związku między dwoma europejskimi narodomi i jest ewenementem nie mającym podobieństw w żadnych innych relacjach tak obecnie jak i wcześniej względem dwóch narodów. Pełny węgierski tekst wygłaszany podczas toastu, wspólnej zabawy brzmi „Lengyel, magyar két jóbarát, együtt harcol s issza borát,”

Ten wspólny związek pielęgnowany w słowach przez setki lat potwierdzają obecne badania genetyczne pomocne przy rozwiązywaniu często zaciemnionych, legendarnych i historycznych pytań.

Niedawne przeprowadzane badania genetyczne przedstawiają dowody faktycznego pokrewieństwo ubu nacji. Zarówno Polacy jak i Węgrzy mają najwyższą częstotliwość genetycznego znacznika R1a1 w Europie, który wacha się i wynosi od 56-60%. Obydwa narody mają również zgodnie z tymi badaniami ten sam znacznik chromosomu Y będący wskazówką mówiącą, że pochodzi od z tego samego ojca i powstał ok. 10 000 lat temu.

12 marca 2007 parlament węgierski przyjął deklarację uznającą dzień 23 marca Dniem Przyjaźni Polsko-Węgierskiej, deklarację poparło 324 posłów, nikt się nie wstrzymał, nikt nie był przeciw .