Sylabizm: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Godziemba (dyskusja | edycje)
drobne merytoryczne
Godziemba (dyskusja | edycje)
drobne merytoryczne
Linia 1:
'''Sylabizm''' – najstarszy [[system numeryczny]] [[wiersz| wiersza]], wywodzący się ze [[średniowieczny wiersz zdaniowy| średniowiecznego wiersza intonacyjno-zdaniowego]]. Cechuje go izosylabizm, czyli ta sama liczby [[sylaba|sylab]] w jednym [[wers]]ie i [[intonem]]u w [[klauzula (poezja)|klauzuli]]. Inne cechy to: stabilizacja liczby sylab w wersie, występowanie [[średniówka | średniówki]], stały akcent na przedostatniej sylabie wersu.
 
W poezji polskiej sylabizm to drugi chronologicznie system wersyfikacyjny po [[średniowiecze | średniowiecznym]] [[średniowieczny wiersz intonacyjno-zdaniowy | wierszu intonacyjno-zdaniowym]]. Bliska izosylabizmu jest poezja [[Biernat z Lublina | Biernata z Lublina]], reprezentując sylabizm względny. Dojrzałą postać wiersza sylabicznego ukształtowal [[Jan Kochanowski]], u którego występuje [[średniówka]] w środku [[wers]]u oraz [[rym |rym żeński]] w [[klauzula | klauzuli]] [[wers]]u. Od [[renesans]]u po [[oświecenie]] sylabizm jest głównym systemem wiersza polskiego. W okresie [[romantyzm]]u na materiale sylabizmu ukształtuje się [[sylabotonizm]] jako trzeci chronologicznie system wiersza polskiego.
 
Najpopularniejsze rozmiary [[wers]]u w wierszach sylabicznych to: trzynastozgłoskowiec (tzw. wiersz bohatyrski) i ośmiozgłoskowiec.