Władysław Nikliborc: Różnice pomiędzy wersjami

Uczęszczał do gimnazjów w [[Bielsko|Bielsku]], [[Rzeszów|Rzeszowie]] i [[Wadowice|Wadowicach]]. W latach [[1916]]-1918 służył w armii austro-węgierskiej i [[Legiony Polskie|Legionach]], następnie - w latach [[1918]]-[[1922]] studiował matematykę na [[Uniwersytet Jagielloński|Uniwersytecie Jagiellońskim]], w [[1920]] r. walczył w wojnie bolszewickiej (do rezerwy przeszedł w stopniu podporucznika artylerii). W latach [[1922]]-[[1932]] był najpierw asystentem, następnie adiunktem katedry matematyki [[Politechnika Lwowska|Politechniki Lwowskiej]]. W [[1924]] r. obronił doktorat, w [[1927]] r. habilitację na [[Uniwersytet Lwowski|Uniwersytecie Jana Kazimierza]] we [[Lwów|Lwowie]], w latach [[1928]]-[[1937]] docent matematyki UJK, [[1928]]-[[1931]] stypendysta w [[Lipsk]]u, [[Getynga|Getyndze]] i [[Paryż]]u. W [[1931]] r. habilitował się z mechaniki teoretycznej na [[Politechnika Lwowska|Politechnice Lwowskiej]]. W latach 1932-1937 kierował Katedrą Mechaniki Teoretycznej Politechniki Lwowskiej. W 1937 przeniósł się do Warszawy. Został profesorem nadzwyczajnym i kierownikiem Katedry Matematyki na Wydziale Chemicznym [[Politechnika Warszawska|Politechniki Warszawskiej]]. Lata [[II wojna światowa|wojenne (1939-1945)]] spędził we Lwowie, pracując cały czas na Politechnice Lwowskiej, zamienionej podczas okupacji sowieckiej (1939-1941) na Instytut Politechniczny, a podczas okupacji niemieckiej (1941-1944) zamienionej - w latach 1942-1944 na Staatliche Technische Fachkurse (Państwowe Techniczne Kursy Zawodowe), po ponownym wkroczeniu Armii Czerwonej do Lwowa w 1944 działającej ponownie jako Instytut Politechniczny. W 1945 [[Repatriacja lwowska|wyjechał ze Lwowa]] do Warszawy i objął to samo stanowisko co w latach 1937-1939 na Politechnice Warszawskiej. W 1947 został profesorem zwyczajnym. Zmarł podczas aresztowania przez [[Urząd Bezpieczeństwa Publicznego]].

[[Kategoria:Zmarli w 1948|Nikliborc, Władysław]]