Bernardo Tanucci: Różnice pomiędzy wersjami

Tanucci przyszedł na świat w biednej rodzinie w [[Stia]], nieopodal [[Arezzo]] ([[Toskania]]). Wykształcenie odebrał na uniwersytecie w mieście [[Piza]], gdzie od roku [[1725]] miał posadę profesora prawa. Gdy [[Karol III Hiszpański]], wtedy jeszczetylko książę Parmy Carlo podążał przez toskanię na południe by podbić [[Królestwo Neapolu]], książę Toskanii ([[Wielkie Księstwo Toskanii]]) [[Cosimo III de' Medici]] , namówił go by zabrał Tanucciego z sobą. W Neapolu Karol mianował Tanucciego pierwszym doradcą Królestwa, naczelnikiem Poczty, ministrem sprawiedliwości ([[1752]]), [[MSZ]] (w [[1754]]), a w końcu markizem i pierwszym ministrem. Tanucci walczył przeciwko mieszaniu sie kleru w sprawy państwa i przeciw feudalnym przywilejom Papiestwa i arystokracji Neapolu i Sycylii. Wprowadzony został typowy [[absolutyzm oświecony]]. W sprawach miedzynarodowych Tanucci utrzymywał swój kraj z dala od wojen i awantur. W roku [[1742]] brytyjska flota pomogła mu utrzymać neutralnosc wód neapolitańskiech mimo iż trawała wówczas [[wojna o sukcesję austriacką]] ([[1740]]-[[1748]]). Zniesiono sredniowieczne [[prawo martwej ręki]] w dobrach koscielnych, jak również sredniowieczny status Neapolu jako wasala papiestwa. W roku 1767 wypedził z kraju [[Jezuici|Jezuitów]].