Adagio g-moll (Albinoni): Różnice pomiędzy wersjami

'''[[Tempo (muzyka)|Adagio]] g-moll na smyczki i organy''', jeden z najsłynniejszych utworów muzyki klasycznej, powszechnie kojarzony z nazwiskiem '''[[Tomaso Albinoni|Tomaso Albinoniego]]''', należy do obszernego działu [[mistyfikacja|mistyfikacji]] muzycznych. W rzeczywistości, do Albinoniego w tym utworze należy jedynie partia basu. Cała nadbudowa (melodia, harmonizacja, rytm i układ partytury) należy do [[Remo Giazotto]] (1910-1998). Ów włoski muzykolog pod koniec II wojny światowej odnalazł w gruzach biblioteki w [[Drezno|Dreźnie]] fragment orkiestrowej chuj partii ''basu'' nieznanego Koncertu (lub Sonaty) Albinoniego. Ponieważ reszta partytury zginęła pod czas bombardowania i nie została później odnaleziona, Giazotto postanowił ocalić resztę, nadając jej kształt dzieła ukończonego i komponując słynne później ''Adagio'' w roku [[1949]]. Wydał go natomiast pod nazwiskiem Albinoniego (po raz pierwszy - ''Ed. Ricordi'', [[1958]]), wskazując siebie jedynie jako "redaktora".