Pojazd półgąsienicowy: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
mNie podano opisu zmian |
mNie podano opisu zmian |
||
Linia 15:
Przed II wojną światową na dużą skalę rozwinięto produkcję pojazdów półgąsienicowych w Niemczech. Skonstruowano tam całą gamę ciągników artyleryjskich, o różnej wielkości: [[SdKfz]]-2 Kettenkraftrad, [[SdKfz]]-10, -11, -6, -7, -8, -9 i sWS. Ponadto, w napęd półgąsienicowy wyposażano ciężarówki, znane jako [[Maultier]]. W latach 1939-45 zbudowano ponad 15000 szeroko używanych podczas wojny transporterów opancerzonych SdKfz-251 i ponad 6000 mniejszych SdKfz-250. Na ich podwoziach budowano różne wersje specjalne, w tym [[działo samobieżne|działa samobieżne]]. Jeszcze w latach 60-tych w [[Czechosłowacja|Czechosłowacji]] kontynuowano produkcję transporterów opancerzonych OT-810 bazujących na konstrukcji SdKfz-251.
Na największą skalę produkowano półgąsienicowe wozy bojowe w [[USA]]. Począwszy od 1940 roku do końca wojny zbudowano tam około 40 tysięcy transporterów opancerzonych [[Halftrack|Half-track]], w wersjach M3, M2, M5 i M9, oraz około 15 tysięcy opancerzonych pojazdów specjalnych na ich podwoziu, przede wszystkim dział samobieżnych. Wiele z tych pojazdów jest używanych do chwili obecnej w państwach [[Afryka|Afryki]] i [[Ameryka Południowa|Ameryki Południowej]].
Na niewielką skalę ciężarówki w napęd półgąsienicowy w czasie II wojny światowej wyposażał również [[ZSRR]].
| |||