ELISA (test immunoenzymatyczny): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m Strony ujednoznaczniające z linkami – i Ty możesz pomóc |
|||
Linia 3:
Zasada działania testu ELISA polega na tym, że przeciwciało związane z określonym enzymem może specyficznie rozpoznawać dane białko (zawarte w materiale biologicznym), które wcześniej zostało unieruchomione na podłożu. Po dodaniu [[przeciwciało|przeciwciał]] następuje utworzenie [[kompleks immunologiczny|kompleksów immunologicznych]], zatem przeciwciało także zostaje unieruchomione. Po wypłukaniu niezwiązanego przeciwciała i dodaniu [[substrat|substratu]] dla enzymu związanego z przeciwciałem zajdzie reakcja enzymatyczna, czemu z kolei będzie towarzyszyło pojawienie się [[produkt reakcji|produkt]]u. Wykrycie jego obecności (może to być np. produkt barwny powstający z bezbarwnego substratu) świadczy o obecności danego białka w badanym materiale. Mierząc z kolei ilość powstającego produktu można także przeprowadzić analizę ilościową. Należy jednak zdawać sobie sprawę z faktu, że przedstawiony właśnie opis działania metody jest silnie uproszczony i może podlegać wielu modyfikacjom, a najważniejsze z nich przedstawiono w dalszej części artykułu.
Test ELISA należy do szerszej grupy tzw. ''testów fazy stałej'', ale nie jest pierwszym, który został wynaleziony, chociaż jest jednym z najczęściej stosowanych. Pierwszą metodą z tej grupy, w której stosuje się przeciwciała znakowane [[izotop|radioizotopem]], jest test [[RIA (immunologia)|RIA]], za wynalezienie którego [[Rosalyn Sussman Yalow]] w [[1977]] roku otrzymała [[nagroda Nobla|Nagrodę Nobla]].
== Opłaszczanie i blokowanie fazy stałej ==
| |||